^५ यसप्रकार त्यस पापी दम्पती मर्न थाले। परमेश्‍वरले आदमलाई मृत्युदण्ड सुनाउनुहुँदा यो पनि भन्‍नुभयो: “भूमि तेरो कारण श्रापित भएको छ। तेरो जीवनभरि दुःखसँग त्यसको उब्जनी तैंले खानेछस्‌। त्यसले तेरो निम्ति काँढ़ा र सिंउड़ीहरू उमार्नेछ, र तैंले खेतको साग-पात खानेछस्‌।” (उत्पत्ति ३:१७, १८) यसरी आदम र हव्वाले खनजोत नगरिएको पृथ्वीलाई प्रमोदवनमा परिवर्तन गर्ने प्रत्याशा गुमाए। अदनबाट निकालिएपछि श्रापित भूमिबाट अन्‍न उमार्न तिनीहरूले पसिना काढ्‌नुपऱ्‍यो। तिनीहरूका सन्तानले पुर्ख्यौली सम्पत्तिस्वरूप यस पापी, मरणशील अवस्था पाएको हुनाले सान्त्वनाको ठूलो खाँचो पऱ्‍यो।—रोमी ५:१२.

^८ यहोवाले त्यस दुष्ट संसारलाई विश्‍वव्यापी जलप्रलयद्वारा नाश गर्ने अठोट गर्नुभयो तर त्यसो गर्नुअघि जीवधारीहरूलाई बचाउन नूहलाई जहाज बनाउन लगाउनुभयो। यसप्रकार मानवजाति अनि जीवजन्तुहरू बचाइए। जलप्रलयपछि जहाज बाहिर स्वच्छ पृथ्वीमा खुट्टा टेक्न पाउँदा नूह अनि तिनको परिवारले कत्ति ढुक्क महसुस गरे होलान्‌! भूमिलाई दिइएको श्राप फर्काइएको देख्दा अनि खेतीपाती पहिलेभन्दा धेरै सजिलो भएको पाउँदा तिनीहरूले कत्ति सान्त्वना पाए होलान्‌! लेमेकको भविष्यवाणी साँच्चै पूरा भयो र नूह आफ्नो नाउँको अर्थअनुरूप बाँचे। (उत्पत्ति ८:२१) परमेश्‍वरको विश्‍वासी सेवकको हैसियतमा नूह, मानिसजातिलाई केही हदसम्म “सान्त्वना” पुऱ्‍याउने माध्यम साबित भयो। तथापि, जलप्रलयसँगसँगै शैतान अनि त्यसका पैशाचिक स्वर्गदूतहरूको दुष्ट प्रभाव अन्त भएन अनि पाप, रोग र मृत्युको बोझले लादिएको मानवजातिले फेरि फेरि सुस्केरा हाल्नुपऱ्‍यो।