^८ विश्‍वासी छँदा इस्राएलले यहोवाको सार्वभौमिकता मानि लियो र उहाँलाई आफ्नो राजाको रूपमा स्वीकाऱ्‍यो। (यशैया ३३:२२) यसप्रकार इस्राएल एउटा राष्ट्र भयो। तर, पछि प्रकट गरिएअनुसार “राज्य[को]” प्रतिज्ञाले त्योभन्दा ठूलो अर्थ राख्ने थियो। यसबाहेक यहोवाको आज्ञा पालन गर्दा तिनीहरू शुद्ध र वरपरका अन्य राष्ट्रहरूबाट अलग हुन्थे। तिनीहरू पवित्र राष्ट्र थिए। (व्यवस्था ७:५, ६) त के तिनीहरूको राष्ट्र, पूजाहारीहरूको राज्य थियो? कुरा के हो भने, इस्राएलमा लेवीको कुललाई मन्दिरको सेवाका लागि अलग पारिएको थियो र कुलभित्र लेवी कुलको पूजाहारीगिरी हुन्थ्यो। मोशाको व्यवस्था स्थापित गरिंदा हरेक गैर-लेवी परिवारको ज्येष्ठ सन्तानको ठाउँमा लेवी पुरुषहरूलाई लिइयो।a (प्रस्थान २२:२९; गन्ती ३:११-१६, ४०-५१) यसप्रकार प्रतीकात्मक अर्थमा भन्‍ने हो भने, मन्दिरको सेवामा इस्राएलको प्रत्येक परिवारको प्रतिनिधित्व हुन्थ्यो। यस हदसम्म मात्र तिनीहरू पूजाहारीगिरीको राज्य हुन सके। यद्यपि, तिनीहरूले राष्ट्रहरूसमक्ष यहोवाको प्रतिनिधित्व गर्थे। साँचो परमेश्‍वरको उपासना गर्न चाहने जुनसुकै विदेशीले इस्राएलदेखि अलग बसेर उपासना गर्नसक्दैन थियो।—२ इतिहास ६:३२, ३३; यशैया ६०:१०.