सधैंजसो खेत जोत्न लागेका जवान किसान एलीशाको लागि त्यो दिन जीवनको सबैभन्दा अविस्मरणीय दिन हुन गयो। खेतमा काम गरिरहेको बेला इस्राएलको सर्वप्रमुख अगमवक्‍ता, एलिया अचानक तिनलाई भेट्‌न आए। ‘मलाई भेट्‌न किन आउनुभएको होला?’ भन्दै एलीशा छक्क परेका हुनसक्छन्‌। तर तिनले जवाफ पाउन कुरिरहनु परेन। एलीशा आफ्नो उत्तराधिकारी हुनेछन्‌ भनेर देखाउन एलियाले आफ्नो खास्टो तिनलाई ओडाइदिए। एलीशाले यो निम्तोलाई हल्का ठानेनन्‌। तुरुन्तै आफ्नो खेत छोडेर तिनी एलियाको सेवक बने।—१ राजा १९:१९-२१.

एलियासित विशेष सेवा गर्न निम्त्याइँदा तुरुन्तै आफ्नो खेत छोडेर एलीशा इस्राएलका सर्वप्रमुख अगमवक्‍ताको सेवामा लागे। तिनले गर्नुपर्ने कुनै कुनै काम अति निम्न थिए। किनकि तिनी “एलियाका हातमा पानी हाल्ने” व्यक्‍तिको रूपमा चिनिएका थिए।c (२ राजा ३:११) तथापि, एलीशाले यसलाई विशेषाधिकार सम्झे र वफादारपूर्वक एलियाको साथमा रहे।

आज परमेश्‍वरका धेरैजसो सेवकहरूले यस्तै आत्मत्यागको भाव झल्काइरहेका छन्‌। कसै कसैले आफ्नो “खेत,” अर्थात्‌ जीविकोपार्जनको स्रोत नै छोडेर टाढा टाढाको इलाकाहरूमा प्रचार गर्न गएका छन्‌ वा बेथेल परिवारका सदस्यहरूको रूपमा सेवा गरिरहेका छन्‌। त्यसैगरि अन्य कतिपय चाहिं सोसाइटीले गर्ने निर्माणकार्यहरूमा सहभागी हुन विदेशी मुलुकहरूमा पनि गएका छन्‌। निम्नस्तरीय ठानिन सकिने काम पनि धेरैले गरिरहेका छन्‌। यद्यपि, यहोवाको निम्ति काम गर्ने कसैले पनि तुच्छ काम गरिरहेका होइनन्‌। स्वेच्छापूर्वक उहाँको सेवा गर्नेहरूलाई यहोवा मूल्यांकन गर्नुहुन्छ र तिनीहरूको आत्मत्यागी भावलाई आशिष्‌ दिनुहुनेछ।—मर्कूस १०:२९, ३०.