हितोपदेशको पुस्तकको उद्देश्‍य यसका सुरुका शब्दहरूमै बताइएको छ: “दाऊदका छोरा इस्राएलका राजा सुलेमानका हितोपदेश जसद्वारा मानिसहरूले बुद्धि र शिक्षा प्राप्त गर्नेछन्‌, औ गहन अर्थ भएका कुराहरू बुझ्नेछन्‌। औ तीद्वारा तिनीहरूले बुद्धिसित जीवन चलाउन सिक्नेछन्‌, र इमान्दारी, धार्मिकता र न्यायपरायणता प्राप्त गर्नेछन्‌। सोझाहरू चतुऱ्‍याइँले औ युवकहरू ज्ञान र विवेकले परिपूर्ण हुनेछन्‌।”—हितोपदेश १:१-४.

बुद्धि भनेको समझ, अन्तरदृष्टि, चतुऱ्‍याइँ र सोच्ने क्षमता जस्ता थुप्रै कुराहरूको मिश्रण हो। समझ भनेको परिस्थितिलाई राम्ररी नियालेर यसको भाग भाग तथा सम्पूर्ण परिस्थिति बीचको सम्बन्धलाई बुझ्नु हो। अन्तरदृष्टि हुन तर्क ज्ञान हुनुपर्छ र कुनै खास मार्ग सही हो या गलत, त्यसको कारण बुझ्नसक्ने हुनुपर्छ। उदाहरणका लागि, समझदार मानिसले कोही व्यक्‍ति गलत दिशातिर लाग्दा थाह पाउँछ र खतराबारे तुरुन्तै चेताउनी दिइ हाल्नसक्छन्‌। तर उक्‍त व्यक्‍ति किन त्यस दिशातिर लागिरहेको छ भनी बुझ्न र तिनलाई बचाउने प्रभावकारी तरिका पत्ता लगाउन अन्तरदृष्टि चाहिन्छ।