२३. “मसीह” किन मर्नुपऱ्‍यो र यो कहिले हुने थियो?

^२३ सत्तरीऔं हप्तामा कुन कुरा पूरा हुनुपर्ने थियो? गब्रिएलले बताएअनुसार “सत्तरी हप्ता[को]” अवधिमा ‘विद्रोह थामिने थियो, पापको अन्त गरिने थियो, अपराधको प्रायश्‍चित हुने थियो, अनन्तको धार्मिकता सुरु गरिने थियो, दर्शन र आमवाणीमा छाप लगाएर अन्त गरिने थियो अनि सबैभन्दा पवित्रस्थान पवित्र तुल्याइने थियो।’ यो काम पूरा हुन “मसीहको” मृत्यु हुनु पर्ने थियो। तर कहिले? गब्रिएलले यसो भने: “बयसट्ठी हप्ताहरूपछि ती अभिषिक्‍त जन हटाइनेछन्‌ . . . धेरै जनासित एक हप्ताको लागि तिनले एउटा करारको सदर गर्नेछन्‌। साताको बीचमा तिनले बलिदान र भेटीलाई समाप्त गर्नेछन्‌।” (दानियल ९:२६क, २७क, नयाँ संशोधित संस्करण) त्यो कठिन समय “आधा हप्ता[मा]” अर्थात्‌ वर्षमा गणना गरिने हप्ताको अन्तिम हप्ताको बीचमा थियो।

२४, २५. (क) भविष्यवाणी गरिएअनुसार ख्रीष्ट कहिले मर्नुभयो र उहाँको मृत्यु अनि पुनरुत्थानले कुन कुराको अन्त गऱ्‍यो? (ख) येशूको मृत्युले कुन कुरा सम्भव तुल्यायो?

^२४ येशू ख्रीष्टले सा.यु. २९ को अन्ततिर आफ्नो जन सेवकाई थाल्नुभयो र साढे तीन वर्षसम्म गर्नुभयो। भविष्यवाणी गरिएझैं सा.यु. ३३ को सुरुतिर ख्रीष्ट काठमा लट्‌काइएर मारिनुहुँदा ‘हटाइनुभयो’ र उहाँले आफ्नो मानव जीवन मानिसजातिको छुडौतीको लागि अर्पण गर्नुभयो। (यशैया ५३:८; मत्ती २०:२८) येशूले आफूले बलिदान दिनुभएको मानव जीवनको मोल स्वर्गमा परमेश्‍वरलाई चढाउनुभएपछि व्यवस्थाअनुसार पशुबलि र भेटीहरू चढाउनु आवश्‍यक परेन। सा.यु. ७० मा यरूशलेमको मन्दिर विनाश नहोउञ्जेल यहूदी पूजाहारीहरूले बलिदान चढाउन नछाडे तापनि त्यस्ता बलिदानहरू परमेश्‍वरलाई अस्वीकार्य भइसकेको थियो। त्यसको बदलामा उत्तम बलिदानको प्रबन्ध गरिसकिएको थियो, जुन पटक पटक चढाइरहनु आवश्‍यक थिएन। प्रेरित पावलले यसप्रकार लेखे: “ख्रीष्टले ता पापको निम्ति सदाको लागि एउटै बलिदान चढ़ा[उनुभयो] . . . एउटै बलिदानले पवित्र भएकाहरूलाई उहाँले सधैंको निम्ति सिद्ध गराउनुभएको छ।”—हिब्रू १०:१२, १४.

२६. (क) व्यवस्थाको करार हटाइसके पनि कुन करार ‘एक हप्ताको लागि सदर गरियो’? (ख) सत्तरीऔं हप्ताको अन्तमा के भयो?

^२६ यसप्रकार यहोवाले सा.यु. ३३ मा ख्रीष्टको मृत्युद्वारा व्यवस्थाको करार खारेज गर्नुभयो। त्यसोभए, मसीहले “धेरै जनासित एक हप्ताको लागि तिनले एउटा करारको सदर गर्नेछन्‌” भनेर कसरी भन्‍न सकिन्छ? किनभने तिनले अब्राहामको करारलाई सदर गरे। सत्तरी हप्ता नबितुञ्जेलसम्म परमेश्‍वरले अब्राहामका हिब्रू सन्तानहरूलाई उक्‍त करारका आशिष्‌ दिइरहनुभयो। तर वर्षमा गणना गरिने “सत्तरी हप्ता[को]” अन्त अर्थात्‌ सा.यु. ३६ मा प्रेरित पत्रुसले एक जना भक्‍त इटालेली पुरुष कर्नीलियस, तिनको घराना र अन्यजातिहरूलाई प्रचार गरे। अनि त्यस दिनदेखि सुसमाचार सारा राष्ट्रका मानिसहरूलाई प्रचार गरिन थालियो।—प्रेरित ३:२५, २६; १०:१-४८; गलाती ३:८, ९, १४.