१६. यहूदीहरूको कुन चाहिं प्रथाले गर्दा कसमहरू अर्थहीन भए र यस विषयमा येशूले कुन दृष्टिकोण अपनाउनु भयो?

^१६ सोही भावमा येशूले पछि यसो भन्‍नु भयो: “फेरि तिमीहरूले सुनेका छौ, कि प्राचीन समयकाहरूलाई यसो भनिएको थियो, ‘तँ आफैले झूटो कसम नखा’ . . . तर म तिमीहरूलाई भन्दछु, कसम खाँदै नखाओ।” त्यस समयमा, यहूदीहरू साना-साना कुराहरूमा पनि झूटा कसम खाने गरेर कसमको दुरूपयोग गरिरहेका थिए। तर येशूले भन्‍नुभयो: “कसम खाँदै नखाओ . . . तिमीहरूको वचन चाहिं, हो भने हो, होइन भने होइन होस्‌।” उहाँका नियम साधारण थियो: हर समय सत्यवादी होओ, आफ्नो वचनको ग्यारन्टीकालागि कसम खानु नपरोस्‌। महत्वपूर्ण कुराहरूकालागि कसमको जगेरा गरेर राख्नुहोस्‌।—मत्ती ५:३३-३७; २३:१६-२२ सङ्‌ग तुलना गर्नुहोस्‌.

२०. मोशाको व्यवस्थालाई एकातिर पन्छाउनुको सट्टा, येशूले त्यसको असरलाई अझ गहिरो र विस्तृत पार्नु हुँदै, त्यसलाई अझ उच्च स्थानमा कसरी राख्नु भयो?

^२० अतः येशूले व्यवस्थाका केही अंशहरूलाई सङ्‌केत गर्नु हुँदै, “तर, म तिमीहरूलाई भन्दछु,” भनेर थप्नु हुँदा, उहाँले मोशाको व्यवस्थालाई एकातिर पन्छाउनु भएर त्यसको ठाउँमा अर्कै कुरा राख्न खोज्नु भएको होइन। बरू, त्यस व्यवस्थाको मर्मलाई अझ गहिरो र विस्तृत पार्नु हुँदै थियो। भ्रातृत्व सम्बन्धी उच्च स्तरको नियम अनुसार, रीस राखिरहनु हत्या सरह हो। पवित्रता सम्बन्धी उच्च स्तरको व्यवस्था अनुसार, कुनै स्त्रीलाई खराब इच्छा राखेर बराबर हेर्नु व्यभिचार हो। विवाह सम्बन्धी उच्च व्यवस्था अनुसार, सानो निहुँ पारेर स्त्रीलाई त्याग्नु हुँदैन किनकि यसले गर्दा व्यभिचारपूर्ण पुनर्विवाह गर्न सकिन्छ। सत्य सम्बन्धी उच्च स्तरको व्यवस्थाले, बारबार कसम खाने कुरालाई अनावश्‍यक ठान्दछ। नम्रता सम्बन्धी उच्च व्यवस्थाले, बदला लिने कुरालाई पर सार्दछ। प्रेम सम्बन्धी उच्च व्यवस्थाले त्यस प्रकारको ईश्‍वरीय प्रेमको आवश्‍यकतालाई बोध गराउँदछ जसको केही सीमा नै छैन।