७, ८. रगतबारे परमेश्‍वरको नियम मसीहीहरूका निम्ति पनि प्रयोग हुन्छ भनी कसरी स्पष्ट भयो?

^७ केही समय पछि मसीही सञ्चालक समितिले, इस्राएलका व्यवस्थाहरूलाई मसीहीहरूले मान्‍नु पर्छ कि पर्दैन भन्‍ने कुराको फैसला गर्दा, के भयो, सो इतिहासले देखाउँछ। ईश्‍वरीय निर्देशन अनुसार, तिनीहरूले भने कि, मसीहीहरूले मोशाको व्यवस्था मान्‍न जरुरी छैन तर “मूर्तिहरूलाई बलि चढ़ाएको प्रसाद, रगत, गला अँठ्याएर मारेको [रगत न निकालिएको] जन्तुको मासु र व्यभिचारबाट अलग रहन आवश्‍यक छ।” (प्रेरित १५:२२-२९) यसप्रकार तिनीहरूले स्पष्ट पारे कि नैतिक दृष्टिले रगतबाट अलग रहनु त्यतिकै महत्त्वपूर्ण छ जतिकि मूर्तिपूजा र घोर व्यभिचारबाट अलग रहन जरूरी छ।a

^८ प्रारम्भिक मसीहीहरूले त्यस ईश्‍वरीय प्रतिबन्धलाई कायमै राखे। यसमाथि टिप्पणी गर्दै, ब्रिटिश विद्वान जोसेफ बेन्सनले भने: “नूह र उनका सन्तानलाई दिएको र पछि इस्राएलीहरूलाई दोहराइएको रगत नखानु भन्‍ने निषेधात्मक आज्ञा . . . कहिले पनि खारेज गरिएन, तर, त्यसको विपरीत, नया नियम अन्तर्गत, प्रेरित १५ मा त्यसलाई अझै पुष्टि दिइएको छ; र त्यसबाट त्यो सदाका निम्ति बाध्य भएको छ।” तापनि, बाइबलमा रगत बारे भनिएका कुराहरूले, के नूहको समयमा वा प्रेरितहरूको समयमा प्रयोगै नभएका रक्‍तक्षेपण जस्ता रगतको आधुनिक चिकित्सा सम्बन्धी प्रयोगलाई अप्रयोजनीय ठहराउँन सक्‍तछ?