ती भाइहरूमध्ये कोही मिसनरी, कोही यूहन्‍नाको प्रतिनिधि वा परिभ्रमण निरीक्षक थिए होलान्‌। कुरा जेसुकै होस्‌, तिनीहरूले सुसमाचार फैलाउने काममा टेवा पुऱ्‍याउन यात्रा गरेका थिए। यूहन्‍नाले यसो भने: “तिनीहरू . . . उहाँको नामको खातिर निस्किएका हुन्‌।” (३ यूह. ७) हो, तिनीहरू परमेश्‍वरको नामको खातिर निस्किएका थिए। त्यसैले ती भाइहरू ख्रीष्टियन मण्डलीका सदस्य थिए अनि अरू भाइबहिनीबाट न्यानो स्वागत पाउन योग्य थिए। यसबारे यूहन्‍नाले यस्तो लेखे: “यस्ता मानिसहरूको अतिथि-सत्कार गर्नु हाम्रो कर्तव्य हो। यसरी हामी सत्यमा तिनीहरूको सहकर्मी बन्‍न सक्नेछौं।” — ३ यूह. ८.

पहिलो, कोही विश्‍वासी भाइबहिनी सुसमाचार सुनाउन हामीकहाँ आएकोले नै हामीमध्ये धेरैजसोले सच्चाइ सिक्ने मौका पायौं। हुन त मण्डलीका सबै जना प्रचार गर्न टाढा-टाढासम्म यात्रा गर्न सक्दैनन्‌ होला। तर सुसमाचार सुनाउन टाढा-टाढासम्म यात्रा गर्ने भाइबहिनीलाई जस्तै, क्षेत्रीय निरीक्षक अनि तिनकी श्रीमतीलाई गायसले जस्तै कुनै न कुनै तरिकामा सहयोग र प्रोत्साहन दिन सक्छौं। साथै आवश्‍यकता धेरै भएको ठाउँमा प्रचार गर्न आफ्नै देशमा वा विदेशमा बसाइँ सर्नेहरूलाई केही मदत दिन सक्छौं। त्यसैले ‘अतिथि-सत्कार गर्ने बानी बसालिरहौं।’ — रोमी १२:१३; १ तिमो. ५:९, १०.