येसुले प्रचारकार्य सुरु गर्नुभएको करिब साढे एक वर्ष भइसकेको थियो। अब उहाँले एउटा महत्त्वपूर्ण निर्णय गर्ने बेला भएको थियो। आफूसँगै काम गर्न उहाँले क-कसलाई रोज्नुहुने थियो? ख्रिष्टियन मण्डलीलाई डोऱ्‍याउन उहाँले क-कसलाई तालिम दिनुहुने थियो? यस्ता निर्णयहरू गर्न उहाँ यहोवा परमेश्‍वरको डोऱ्‍याइ चाहनुहुन्थ्यो। त्यसैले उहाँ एक्लै एउटा डाँडामा उक्लनुभयो। त्यहाँ उहाँले रातभरि प्रार्थना गर्नुभयो। बिहान उहाँले केही चेलालाई बोलाउनुभयो र १२ प्रेषित रोज्नुभयो। तिमीलाई तिनीहरूमध्ये कसैको नाम याद छ? ती हुन्‌: पत्रुस, अन्द्रियास, याकुब, युहन्‍ना, फिलिप, बारथोलोमाइ, थोमा, मत्ति, अल्फयसका छोरा याकुब, थेदियस, सिमोन र यहुदा इस्करियोत।

ती १२ जना प्रेषितले उहाँसँगसँगै यात्रा गर्ने थिए। उहाँले तिनीहरूलाई तालिम दिनुभएपछि तिनीहरूलाई प्रचार गर्न पठाउनुभयो। यहोवा परमेश्‍वरले तिनीहरूलाई प्रेतहरू धपाउने र बिरामीहरूलाई निको पार्ने शक्‍ति दिनुभयो।

ती १२ जनालाई येसुले आफ्नो मित्र भन्‍नुभयो र उहाँ तिनीहरूमाथि भरोसा गर्नुहुन्थ्यो। फरिसीहरूलाई ती प्रेषितहरू अशिक्षित अनि साधारण मानिस जस्तो लाग्थ्यो। तर येसुले तिनीहरूलाई सेवाको कामको लागि तालिम दिनुभयो। येसुको जीवनको सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण क्षणहरूमा तिनीहरू उहाँसँगै हुने थिए। जस्तै: उहाँको मृत्युअघि र उहाँ फेरि जीवित हुनुभएपछि। येसुजस्तै ती १२ जनामध्ये धेरैजसो गालिलका थिए। कोही-कोही विवाहित थिए।

प्रेषितहरू त्रुटिपूर्ण भएकोले तिनीहरूले गल्तीहरू गरे। कतिपय अवस्थामा तिनीहरूले सोचविचारै नगरी बोले र गलत निर्णयहरू गरे। कहिलेकाहीँ तिनीहरू अधीर भए। तिनीहरूमध्ये सबैभन्दा ठूलो को हो भनेर पनि तिनीहरूले झगडा गरे। तर तिनीहरू यहोवा परमेश्‍वरलाई प्रेम गर्ने असल मानिसहरू थिए। येसु जानुभएपछि तिनीहरू ख्रिष्टियन मण्डलीको जग हुने थिए।

बाह्र प्रेषित रोज्नुभएपछि येसु डाँडाबाट ओर्लेर एउटा ठाउँमा आउनुभयो। त्यहाँ मानिसहरूको भीड जम्मा भएको थियो। तिनीहरू गालिल, यहुदिया, टायर, सिदोन, सिरिया र यर्दन नदीपारिबाट आएका थिए। तिनीहरूले विभिन्‍न रोग लागेका र प्रेतले सताएका मानिसहरूलाई उहाँकहाँ ल्याए। येसुले उनीहरू सबैलाई निको पार्नुभयो। पछि उहाँ डाँडामा उक्लनुभएर भीडलाई सिकाउन थाल्नुभयो। यहोवाको साथी बन्‍न हामीले के गर्नुपर्छ, उहाँले सिकाउनुभयो। हामीलाई यहोवाको मदत चाहिन्छ भनेर स्विकार्नुपर्छ र उहाँलाई प्रेम गर्नुपर्छ। तर हामी मानिसहरूलाई प्रेम गर्दैनौँ भने परमेश्‍वरलाई पनि प्रेम गर्न सक्दैनौँ। हामीले सबैलाई दया देखाउनुपर्छ र हामीसित नराम्रो व्यवहार गर्नेहरूलाई समेत राम्रो व्यवहार गर्नुपर्छ।

येसुले भन्‍नुभयो: ‘साथीहरूलाई मात्र प्रेम गरेर पुग्दैन। शत्रुहरूलाई पनि प्रेम गर्नुपर्छ र अरूलाई मनैदेखि क्षमा दिनुपर्छ। कोही तिम्रो कारणले दुःखी भएको छ भने तुरुन्तै ऊकहाँ गएर माफी माग। अरूले तिमीलाई जस्तो व्यवहार गरेको चाहन्छौ, तिमीले पनि उसलाई त्यस्तै व्यवहार गर।’

येसुले मानिसहरूलाई धनसम्पत्तिबारे पनि राम्रो सल्लाह दिनुभयो। उहाँले भन्‍नुभयो: ‘धेरै धनसम्पत्ति थुपार्नुभन्दा यहोवाको साथी बन्‍नु महत्त्वपूर्ण छ। धनसम्पत्ति चोरले चोर्न सक्छ तर यहोवासितको तिम्रो मित्रतालाई कसैले चोर्न सक्दैन। के खाने, के पिउने वा के लगाउने भनेर चिन्ता गर्न छोडिहाल। चराचुरुङ्‌गीलाई हेर। परमेश्‍वरले तिनीहरूको लागि पुग्दो खानेकुरा छ कि छैन भनेर याद गर्नुहुन्छ। चिन्ता गर्दैमा तिमी थप एक दिन बाँच्न सक्दैनौ। नबिर्स, तिमीलाई के चाहिन्छ, यहोवा परमेश्‍वरलाई थाह छ।’

यसअघि अरू कसैले यसरी सिकाएको भीडले कहिल्यै सुनेको थिएन। धर्मगुरुहरूले तिनीहरूलाई यस्ता कुराहरू सिकाएका थिएनन्‌। येसु किन असल शिक्षक हुनुहुन्थ्यो? किनकि उहाँले यी सबै कुरा यहोवा परमेश्‍वरबाट सिक्नुभएको थियो।