GOEDE WIL
[Hebreeuws: ra·tsōnʹ, welbehagen, aanvaarding; Grieks: eu·doʹki·a, goeddunken].
Zowel het Hebreeuwse als het Griekse zelfstandig naamwoord en verwante vormen van deze woorden hebben betrekking op datgene wat welgevallig is of op het feit dat men wordt behaagd, en ze worden dan ook vertaald met „welbehagen”, „welgevallen”, „ingenomen”, „aanstaan”, „goedkeuring”, „goede wil” enz.
GODS GOEDE WIL
In de bijbel worden deze uitdrukkingen gebruikt met betrekking tot het welbehagen, de goedkeuring of de goede wil van God (Ps. 51:18; 106:4; Ef. 1:5, 9). God zet duidelijk uiteen wat de vereisten zijn om hem te behagen, en hij bepaalt wie hij als zijn vrienden zal aanvaarden, aan wie hij zijn goede wil schenkt. Degenen die zijn Woord verwerpen of tegen hem in opstand komen, ontvangen zijn goede wil niet, maar ervaren veeleer zijn misnoegen. — Ps. 2:5; Hebr. 3:16-19.
’S MENSEN GOEDE WIL
Dezelfde woorden worden ook gebruikt met betrekking tot de goedkeuring van mensen, of de goede wil van hun zijde (2 Kron. 10:7; Esth. 1:8; Rom. 15:25, 26). De apostel Paulus sprak over sommigen die de Christus predikten door welwillendheid (Fil. 1:15). Deze oprechte christenen gaven uiting aan goede wil jegens God. Zij zouden op hun beurt Gods goede wil ontvangen (Spr. 8:35; 10:32; 11:27). Een voorbeeld van ’s mensen goede wil ten opzichte van anderen vinden wij in datgene wat de apostel Paulus met betrekking tot zijn vleselijke broeders, de joden, zei: „Broeders, de welwillendheid [goede wil] van mijn hart en mijn smeking tot God voor hen zijn werkelijk met het oog op hun redding.” — Rom. 10:1.
„MENSEN VAN GOEDE WIL”
Toen een engel de geboorte van Jezus aankondigde, verscheen hij niet aan de religieuze leiders van de joden, die Gods vijanden waren, maar aan nederige herders. Nadat hij de herders over de geboorte van de Messias had verteld, verscheen er een legerschare van engelen, die verkondigden: „Glorie in de hoogste hoogten aan God, en op aarde vrede onder mensen van goede wil” (Luk. 2:14). De engelen verkondigden geen vrede voor Gods vijanden, die niet in vrede met hem waren. „’Er is geen vrede’, heeft mijn God gezegd, ’voor de goddelozen’” (Jes. 57:21). God bracht hier niet zijn goede wil jegens mensen in het algemeen tot uitdrukking; ook bedoelde hij niet dat hij zijn vrede deed toekomen aan degenen die zich slechts uit vriendschappelijk of goedhartig oogpunt tot hem aangetrokken voelden. God doelde veeleer op degenen die hem zouden behagen door werkelijk geloof in hem te stellen en die volgelingen van zijn Zoon zouden worden.