Jonge mensen vragen . . .

Zijn tienerhuwelijken wel zo verstandig?

HET huwelijk is geen spelletje. „Een man [zal] zijn vader en zijn moeder verlaten en hij moet zich hechten aan zijn vrouw en zij moeten één vlees worden”, zegt de bijbel. Man en vrouw moeten een blijvende band smeden, hechter dan met enig ander mens. — Genesis 2:24.

Bezie jij het huwelijk op die manier? Zo ja, dan zul je de wijsheid inzien van ’bezint eer ge begint’, want je huwelijkspartner zou iemand kunnen zijn aan wie je voor de rest van je leven gehecht — of vastgeketend — zult zijn! Is een tienerhuwelijk iets voor jou? Zoals wij hebben gezien, hebben veel van zulke huwelijken verdriet in plaats van vreugde gebracht. Waarin zit het verschil?

Wat verwacht je ervan?

„Wij hadden een heel gebrekkig beeld van wat het huwelijk eigenlijk was”, verklaarde een tienermeisje uit het midwesten van de Verenigde Staten. „Wij dachten dat wij onze gang konden gaan, konden doen waar wij zin in hadden, de afwas konden doen of laten staan, maar zo is het niet.” Er is niet alleen een vuile vaat die gedaan moet worden, maar ook kleren en een huis om schoon te houden. Ziekte, met de daarbij behorende doktersrekeningen, kan een ramp betekenen. „Veel tieners trouwen om huishoudentje te spelen. O, het lijkt allemaal zo leuk! Je denkt aan een kind als aan een pop, iets dat zo schattig is en waar je alleen maar mee hoeft te spelen, maar zo is het niet”, bekende Vicky, die als tiener trouwde en haar eerste kind kreeg toen zij twintig was. Een zestienjarige moeder beschreef hoe ondraaglijk het was om „in huis opgesloten te zitten” met een kind dat „vijf maanden lang aan één stuk door huilde”. Ze zei: „Ik dacht dat ik gek werd.”

Nog moeilijker is het te proberen „één vlees” te worden met een andere persoonlijkheid (die misschien van dag tot dag nog verandert) en te proberen in de behoeften van het hart van die persoon te voorzien. Soms lijkt dit onmogelijk! „Zij . . . die [trouwen], zullen verdrukking hebben in hun vlees”, verklaarde de apostel Paulus. Hoe waar is dat! Ja, „verdrukking”, of „kommer en zorg”. — 1 Korinthiërs 7:28; Willibrordvertaling.

Hoewel ’verdrukking in het vlees’ in ieder huwelijk spanningen teweegbrengt, maken de onervarenheid van de meeste tieners en hun vaak irreële verwachtingen hun huwelijk wel bijzonder kwetsbaar. Niet alle op jeugdige leeftijd gesloten huwelijken bezwijken onder zo veel druk, maar die welke slagen, moeten dan wel de grootste hinderpaal voor een succesvol tienerhuwelijk overwinnen — onvolwassenheid.

„Wij werden volwassen” — en groeiden uit elkaar

De negenjarige Raymond weet welke kwaliteiten een goede echtgenote heeft. „In de eerste plaats moet zij van pizza houden. Dan moet zij van kaastaart houden. En verder moet zij van chocoladetruffels houden”, zei hij. „Dan weet ik zeker dat ons huwelijk eeuwig zal duren.” Het is duidelijk dat zijn ideeën nog wel wat zullen veranderen! „Toen ik een klein kind was, sprak ik als een klein kind, dacht ik als een klein kind, overlegde ik als een klein kind”, schreef de apostel Paulus. „Nu ik echter een man ben geworden, heb ik de trekken van een klein kind weggedaan.” — 1 Korinthiërs 13:11.

Maar hebben alle tieners „de trekken van een klein kind” weggedaan als het erop aankomt een partner te kiezen? Maureen, die in het vorige artikel werd genoemd, herinnert zich: „Ik was verliefd op Don. Hij was zo knap, zo sterk, zo goed in sport en erg populair. Ik dacht: ’Tjonge, als ik die krijg, heb ik echt de hoofdprijs.’ Zo belangrijk waren toen zijn uiterlijk en zijn roem op het voetbalveld voor mij. Ons huwelijk moest wel slagen.” Maar binnen twee jaar liep het op de klippen.

Pas na haar huwelijk werd Maureen emotioneel volwassen. Zij kreeg totaal andere behoeften en een andere waardebepaling. „Plotseling beseften wij dat wij ons in het leven totaal verschillende dingen ten doel stelden”, legt Maureen uit. „Wij werden volwassen. Ik besefte nu dat ik iemand nodig had met wie ik intellectueel op dezelfde golflengte zat. Maar Dons hele leven draaide om sport. De dingen die ik zo belangrijk vond toen ik achttien was, zeiden me plotseling niets meer.” Met tijd en geduld kunnen mensen volwassen worden en toch leren hun huwelijkspartner lief te hebben en om hem of haar te geven. Maar hoeveel narigheid zou niet voorkomen kunnen worden door het huwelijk uit te stellen en er eerst aan te werken „de trekken van een klein kind” helemaal weg te doen en „volwassen” te worden „in verstandelijke vermogens”. Dit zal je tevens helpen een van de voornaamste klachten van jeugdige echtparen te overwinnen. — 1 Korinthiërs 14:20.

Financiële problemen

Het nijpendste probleem van 48 tienerechtparen die na drie maanden huwelijk werden geïnterviewd, was „het besteden van het gezinsinkomen” — nog moeilijker zelfs dan de opvoeding van een kind of problemen met schoonfamilie. Na bijna drie jaar werd aan 37 van deze echtparen dezelfde vraag gesteld. Weer de financiële problemen — en hun narigheid was nog groter geworden!

„Hoe kun je nu plezier in je leven hebben”, vroeg Bill, „als je nooit genoeg geld hebt om de dingen te kopen die je nodig hebt om gelukkig te zijn? O natuurlijk, geld is niet alles, maar als je niet genoeg hebt om het van de ene betaaldag tot de volgende uit te zingen, kunnen daar een hoop ruzies en narigheid van komen.” Onder tieners vind je vaak het hoogste werkloosheidspercentage en de laagste lonen. „Omdat ik niet in het onderhoud van mijn gezin kon voorzien, moesten wij bij mijn ouders inwonen”, bekende Roy, die op zijn achttiende getrouwd was. „Dat leidde tot hevige spanningen, vooral omdat wij ook een kind hadden.”

„Maak uw werk buitenshuis gereed, en maak het voor u klaar op het veld”, beveelt de bijbel aan. „Later moet gij ook uw huisgezin opbouwen” (Spreuken 24:27). In bijbelse tijden werkten de mannen op het land om in de behoeften van hun gezin te voorzien. Zij moesten gewassen verbouwen en levende have fokken om voor zichzelf en een gezin te kunnen zorgen, en vervolgens, na die voorbereidingen, ’een huisgezin opbouwen’ of trouwen en kinderen krijgen. Zouden soortgelijke voorbereidingen in deze tijd niet veel hartzeer na het huwelijk uit de wereld helpen?

Afbetalingsschulden

Of een echtpaar genoeg geld heeft, is echter dikwijls niet zozeer een kwestie van het bedrag in het loonzakje als wel van hun waardebepaling, idealen en verwachtingen. Een onderzoek bracht aan het licht dat „tieners verwachtten dat zij voor hun aanstaande gezinnetje onmiddellijk veel van de dingen konden aanschaffen waar hun ouders vermoedelijk jaren over hadden gedaan om ze te verwerven.” Om die te krijgen stortten velen zich na hun huwelijk in de schulden. In 1977 zat 65 procent van de gezinshoofden onder de 25 jaar in de Verenigde Staten opgescheept met afbetalingsschulden. Die afbetalingen slokten bij één op de zes van hen meer dan 20 procent van het jaarinkomen op — een groter percentage dan bij alle andere leeftijdsgroepen en ruim tweemaal zo veel als het landelijk gemiddelde. Veel pasgehuwde tieners worstelen nog steeds met zware financiële schulden.

„Wij zouden geruïneerd zijn geweest als wij alles nieuw en op afbetaling hadden gekocht”, verklaarde James. Zoals in het vorige artikel werd vermeld, hebben hij en Ann een gelukkig huwelijk, ook al zijn zij als tieners getrouwd. „Maar wij hebben niets nieuw gekocht. Veel van onze meubelen waren afdankertjes van een paar van onze vrienden en van onze ouders. Hoewel niets dat wij bezaten werkelijk echt mooi was, konden wij ons er goed mee redden. Na verloop van tijd hebben wij wat nieuwe spullen gekocht door ervoor te sparen.” Ann, die was grootgebracht door tamelijk welgestelde ouders, ontdekte dat altijd „knibbelen en sparen” heel wat aanpassing vergde.

„Maar ik was vastbesloten”, bekende Ann, „dat ik mijn man niet tot schulden zou dwingen of hem zou overhalen om meer te gaan werken om nieuwe dingen te kunnen hebben, wat ik sommigen van mijn vriendinnen hun man had zien aandoen. Mijn moeder had mij leren naaien en zij gaf ons een naaimachine. Ik maakte de meeste kleren voor James zelf. Wij ontdekten dat wij ons op de belangrijke dingen konden concentreren, vooral op onze aanbidding, die ons dicht tot elkaar bracht.” Ja, dit jonge echtpaar bezat de rijpheid om genoegen te nemen met „voedsel en kleding” en had „de trekken van een klein kind” weggedaan; zij dachten niet dat geluk voortspruit uit materiële dingen. — 1 Timótheüs 6:8-10.

’Ik heb nu verdrukking!’

„Ik wist dat het verkeerd was om vóór het huwelijk seksuele omgang te hebben, dus was seks mijn voornaamste reden om te trouwen, hoewel ik dat nooit tegen iemand zou hebben toegegeven”, bekende Roy, die op zijn achttiende trouwde. Sommige trouwlustige tieners zullen misschien zelfs naar 1 Korinthiërs 7:9 verwijzen, waar staat: „Indien zij geen zelfbeheersing hebben, laten zij dan trouwen, want het is beter te trouwen dan te branden van hartstocht.” Maar in vers 36 beveelt de apostel Paulus het huwelijk aan wanneer iemand „de bloem der jeugd” is gepasseerd.

In de tienerjaren komen de seksuele verlangens tot bloei en worden zeer sterk. Na deze eerste golf neemt de seksuele begeerte echter af, net zoals een bloem die tot volle bloei is geraakt zal gaan verwelken. Als je tijdens „de bloem der jeugd” trouwt, kun je daardoor verwrongen redenen om te trouwen hebben en blind zijn voor bepaalde negatieve eigenschappen in een toekomstige partner. Roy bijvoorbeeld, wiens huwelijk na drie jaar op een echtscheiding uitliep, voegde eraan toe: „Toen ik eenmaal getrouwd was, kwam ik erachter dat het opwindende van seks er al heel gauw afgaat en toen begonnen wij ernstige moeilijkheden te krijgen.”

Het eerder genoemde onderzoek onder 48 tienerechtparen bracht aan het licht dat de meeste ruzies, na de financiële problemen, over seksuele betrekkingen gingen. Het huwelijk loste beslist niet alle problemen op. Bevredigende seksuele betrekkingen binnen het huwelijk zijn het resultaat van onzelfzuchtige consideratie door personen die zelfbeheersing hebben aangekweekt. Door te leren je verlangens te beheersen en door als vrijgezel onzelfzuchtigheid in je leven te tonen, zul je je dus voorbereiden op een gelukkig huwelijk. — 1 Korinthiërs 7:3, 4.

Is een tienerhuwelijk dus wel zo’n verstandig besluit? Indien jij het overweegt, kijk dan eens naar de grafieken op de bladzijden 14 en 15. Ze zijn gebaseerd op een groot aantal praktijkgevallen en laten zien wat jouw kansen zouden zijn op huwelijksgeluk.

Het huwelijk is een beslissing waar je misschien de rest van je leven mee zult moeten leven. Een tienerhuwelijk is beslist geen misdaad. Maar het is veel verstandiger de kracht van je liefde te testen door te wachten en je ervan te vergewissen dat je de innerlijke hoedanigheden hebt ontwikkeld die nodig zijn om het huwelijk aan te kunnen.

[Tabel op blz. 19]

Vooruitzichten op huwelijksgeluk

Factoren 1. Zwangerschap

Slechtst Voorechtelijke zwangerschap

Factoren 2. Elkaar kennen vóór huwelijk

Slechtst Minder dan zes maanden, geen verlovingsperiode

Factoren 3. Persoonlijkheidskenmerken

Matig Aanpassingsvermogen reeds enigermate aanwezig

Factoren 4. Houding van ouders vóór huwelijk

Slechtst Sterk tegen

Matig Lichtelijk tegen het huwelijk gekant of berustend

Best Instemmend toen beslissing eenmaal duidelijk was

Factoren 5. Bruiloft

Matig

Best Conventioneel, van huis uit en kerkelijk bevestigd

Factoren 6. Economische basis

Slechtst Praktisch totaal van familie afhankelijk

Factoren 7. Huis

Best Altijd op zichzelf gewoond

[Verantwoording]

Gedeeltelijk gebaseerd op Trends and Prospects for Young Marriages in the United States, door Lee G. Burchinal.