De voorbereide bevalling — Een reëel alternatief

CAROLS weeën begonnen om vier uur ’s ochtends. Haar echtgenoot, Brian, wachtte echter totdat de weeën heviger werden en elkaar sneller opvolgden, voor hij haar naar het ziekenhuis bracht.

Tegen de tijd dat de formaliteiten voor de opname voltooid waren, kwamen Carols weeën om de vijf minuten. Zoals zij in haar speciale voorbereidingscursus had geleerd, begon zij aan haar ademhalingstechniek voor „fase I”. Toen de weeën om de twee minuten kwamen, ging Carol over op de ademhaling voor „fase II”. Toen onderzocht een arts haar en vertelde haar dat de geboorte van het kind nog wel even op zich zou laten wachten. Hij was echter nauwelijks de kamer uit, of Carols weeën namen toe. Zij schakelde over op de ademhaling voor „fase III”.

En waar was Brian, de echtgenoot? Liep hij zenuwachtig te ijsberen? Verbannen uit de verloskamer? Helemaal niet! Brian was de hele tijd aan haar zijde om haar door de bevalling heen te helpen en, waarschijnlijk nog het belangrijkst van al, haar morele steun te verlenen.

Nu brak het ogenblik voor de geboorte aan. Brian stond pal achter zijn vrouw — letterlijk — en ondersteunde haar hoofd en schouders terwijl zij de aanwijzingen van haar dokter opvolgde: „Persen! Persen!” Binnen enkele minuten kondigde een meisje van ruim negen pond zich aan! En dat zonder narcose of medicatie. Door een opleiding en voorbereiding vooraf hadden zij gezamenlijk een voorbereide bevalling beleefd. Door de geboorte in het ziekenhuis te laten plaatsvinden, waren zij er zeker van dat er medische hulp beschikbaar was als zich complicaties zouden voordoen.

Dit was iets heel anders dan de geboorte van hun vorige kind, ongeveer tien jaar daarvoor. Die keer was Carol helemaal niet voorbereid op de bevalling en wist zij niet hoe zij op de weeën moest reageren. Toen zij ontdekte dat zij weer zwanger was, besloot Carol dat er een betere methode moest bestaan.

De Lamaze-techniek

De „betere methode” voor dit echtpaar bleek een techniek te zijn die ontwikkeld is door de Franse vrouwenarts Fernand Lamaze. Enige tijd nadat hij in 1952 in Parijs een congres van gynaecologen had bijgewoond, reisde hij naar Rusland om meer te weten te komen over de methoden die men daar onlangs had ontwikkeld om de pijn van de baring te verminderen. Na enkele wijzigingen te hebben aangebracht, zoals de toevoeging van snel opeenvolgende versnelde-ademhalingstechnieken (zoals Carol die toepaste), introduceerde hij deze methoden in zijn eigen medische praktijk.

Sedertdien is men steeds meer afstand gaan nemen van het toepassen van plaatselijke of algehele verdoving tijdens de bevalling, een methode die in veel delen van de wereld wordt toegepast. Waarom? Sommige ouders zijn verontrust geraakt over de verhoudingsgewijs hoge zuigelingensterfte in Noord-Amerika, waar bevallingen onder verdoving traditie zijn. Sommigen maken zich zorgen bij het vooruitzicht van een bevalling en willen beter geïnformeerd worden. Andere ouders willen gewoon zelf een actievere rol spelen bij de geboorte van hun kinderen. En de medische wereld heeft erkend hoe belangrijk het is dat de ouders bij de bevalling betrokken zijn. Tenslotte „baren de dokters geen kinderen”, zei Dr. Murray Enkin, „dat doen de vrouwen”!

De technieken voor een natuurlijke geboorte hebben dan ook voor een soort revolutie in de verloskamer gezorgd. In zijn in 1956 uitgegeven boek Painless Childbirth (Pijnloze bevalling) verklaarde Lamaze: „Een vrouw leert baren op dezelfde manier als zij leert zwemmen, of schrijven of lezen.” Veel artsen beseffen thans de waarde van fysieke, emotionele en mentale voorbereiding van een vrouw op de bevalling — waarin zij wordt bijgestaan door de aanwijzingen en de aanmoediging van haar echtgenoot.

Hoe gaat het in zijn werk?

Een echtpaar krijgt deze voorbereiding door een speciale cursus te volgen. Daar wordt de vrouw geleerd de geboorte als een positieve ervaring te bezien. Zij leert niet alleen iets over haar eigen anatomie, maar ook over de wijze waarop een bevalling verloopt. Zij oefent de ademhalings- en ontspanningstechnieken die Carol zo doeltreffend gebruikte.

Deze methoden zullen later dienen om de vrouw af te leiden en daardoor de pijn van de samentrekkingen van haar baarmoeder enigszins te verlichten. Natuurlijk moet een vrouw rekenen op wat pijn of ongemak tijdens de baring. De bijbel toont aan dat die pijn vanaf de eerste menselijke geboorte deel heeft uitgemaakt van de baring (Genesis 3:16). Maar deze opleiding helpt haar de bevalling met een positievere instelling tegemoet te zien. Op die manier kan de pijn tijdens de bevalling minder beangstigend zijn. Dikwijls wordt de behoefte aan verdoving daardoor minder of verdwijnt zelfs helemaal.

De voordelen

Het oude beeld van een onrustige vader die in de wachtkamer het tapijt loopt te verslijten, is niet langer typerend. Tegenwoordig beseffen veel echtgenoten dat het niet alleen de bevalling gemakkelijker maakt als zij hun vrouw morele steun verlenen, maar dat het ook op lange termijn voordeel heeft, doordat hun huwelijksband erdoor versterkt wordt. Een echtgenote zei vol waardering: „Ik vind het heerlijk als een man bij zijn vrouw in de verloskamer kan zijn. Mijn man was aanwezig bij de geboorte van onze zoon, en tot op de dag van vandaag praat hij erover.”

Een rapport onthulde dat in Nederland, waar meer dan 80 procent van de vrouwen technieken voor een voorbereide bevalling toepast, minder dan 5 procent tijdens de bevalling enigerlei medicijnen nodig heeft. Misschien is de pasgeboren zuigeling wel degene die hier het meeste voordeel van heeft. De kinderarts T. Berry Brazelton merkte op: „Bij een onderzoek onder een groep baby’s die borstvoeding kregen, bemerkten wij dat degenen van wie de moeders geen medicijnen hadden gehad, sneller herstelden en vierentwintig tot achtenveertig uur eerder in gewicht begonnen toe te nemen dan de groep zuigelingen van moeders die wel medicijnen hadden gehad. Dit was voor mij een aanwijzing dat de melkproduktie van de moeders verminderde in de tijd dat zij onder invloed van de medicijnen stonden.”

In dezelfde zin wees Dr. N. J. Eastman op de nawerking van medicijnen die een vrouw tijdens de bevalling worden toegediend, toen hij in een hoofdartikel in Obstetrical and Gynecological Survey schreef: „De ademhaling komt gewoonlijk minder snel en minder krachtig op gang wanneer er kalmerende middelen zijn toegediend dan wanneer deze volledig achterwege zijn gebleven.”

Verder wordt in studies die in Johns Hopkins Magazine zijn gepubliceerd, gesuggereerd dat elk medicijn dat tijdens de baring wordt toegediend — of het nu een kalmerend middel of plaatselijke verdoving is — mogelijk invloed op de foetus heeft. Deze studies geven te kennen dat vrijwel alle medicijnen het vermogen bezitten de werking van een zuurstofbindend enzym te remmen, waardoor het zuurstoftransport via de placenta naar de baby vermindert. Een natuurlijke bevalling, in combinatie met de voorbereiding van man en vrouw, kan die medicatie echter onnodig maken.

Een hechtere band

Onderzoekers hebben nog een duidelijk voordeel van de voorbereide bevalling ontdekt: een hechtere band tussen de ouders en de pasgeboren baby. Om te beginnen is het resultaat doorgaans dat de geboorte van de baby sneller en vlotter verloopt, hoewel men niet mag verwachten dat alle bevallingen snel en zonder moeilijkheden zullen verlopen. Een moeder die een vlotte bevalling achter de rug heeft, komt wellicht gemakkelijker tot positieve gevoelens jegens haar zuigeling dan een moeder die een zware bevalling heeft gehad. En een echtgenoot die er een aandeel in heeft, krijgt ook de kans om een unieke band met zijn pasgeboren kind te ervaren. Zoals één vader het onder woorden bracht: „Ik had vanaf het moment van de geboorte van mijn zoontje een hechte band met hem. Natuurlijk heb ik een actief aandeel in zijn verzorging en ik geloof dat dit een belangrijke invloed zal hebben op onze relatie als hij ouder is.” In dezelfde trant zei een andere vader: „Ik stond ervan te kijken hoe doeltreffend de opleiding [voor de voorbereide bevalling] was. De verstandhouding tussen mijn vrouw en mij ten aanzien van de baby is verbazingwekkend.”

Hoe komt men aan zo’n opleiding?

Natuurlijk moet met nadruk worden gezegd dat wat een echtpaar in dit opzicht doet, een volstrekt persoonlijke beslissing is. Kinderen, of zij nu door middel van traditionele methoden geboren worden of met behulp van voorbereiding van de ouders, zijn werkelijk een zegen (Psalm 127:3). Indien u er echter belangstelling voor hebt meer over de Lamaze-methode te weten te komen, kan het plaatselijke ziekenhuis of uw huisarts u vermoedelijk wel helpen. De statistieken tonen aan dat in sommige landen slechts een kleine minderheid van de aanstaande ouders profiteert van de opleiding die in hun omgeving wordt geboden. Sommigen zullen er echter wellicht de voorkeur aan geven zich van een opleiding te voorzien aan de hand van enkele van de uitstekende boeken die op het ogenblik verkrijgbaar zijn. Dat is de manier waarop Brian en Carol hun opleiding kregen.

Een kind ter wereld brengen en opvoeden is werkelijk een ontzagwekkende verantwoordelijkheid. Maar het is niet nodig daar angstig of met ongezonde spanning tegenop te zien. Voor sommigen zal een cursus „voorbereiding op de bevalling” een nuttig en reëel alternatief blijken te zijn.

[Inzet op blz. 14]

„Ik vind het heerlijk als een man bij zijn vrouw in de verloskamer kan zijn”

[Inzet op blz. 15]

Een echtgenoot die actief meehelpt, krijgt de kans om een unieke band met zijn pasgeboren kind te ervaren