Inzicht in het nieuws

Het recht om te beslissen

Wegen familierechten zwaarder dan geloofsovertuigingen? Neen, zegt de districtsrechtbank van Ōita in Japan. Een volwassene „doet niets onwettigs door op grond van zijn geloof bloedtransfusies te weigeren”, besliste het hof.

De man om wie het bij deze rechtszaak ging, kreeg een sarcoom — een kwaadaardige tumor — in het bot van zijn linkerdij, en het gehele been moest worden geamputeerd. Hij stemde toe in de operatie, mits hem geen bloedtransfusie zou worden toegediend. Het ziekenhuis weigerde de operatie op zo’n voorwaarde te verrichten. De ouders van deze 34-jarige getuige van Jehovah, die bang waren op hun oude dag de steun van hun zoon te verliezen, dienden een aanklacht in waarin zij zich op hun ouderlijke rechten beriepen. Hoewel het hof hun recht erkende om „in geluk met hun familie te leven en in de toekomst steun van hun zoon te verwachten”, oordeelde het dat „’familierechten’ niet zwaarder wegen dan [iemands] geloofsovertuigingen”. (Terloops zij opgemerkt dat er met succes een operatie zonder bloed werd verricht.)

Het is belangrijk dat een christen voor zijn ouders zorgt en ’in zijn eigen huisgezin godvruchtige toewijding beoefent’, maar dit moet wel in overeenstemming met andere schriftuurlijke geboden gebeuren (1 Timótheüs 5:4, 8). Zoals het moreel niet juist is dat iemand steelt om voor zijn gezin te zorgen, zo zou het in Gods ogen ook niet goed zijn als iemand voor zijn gezin zou zorgen maar daartoe Zijn wetten betreffende de heiligheid van bloed zou negeren. De Schrift geeft ons de vermaning ons „te onthouden . . . van bloed” (Handelingen 15:20, 28, 29; vergelijk Leviticus 17:10-12). In zulke kwesties zullen godvrezende mensen „God als regeerder meer gehoorzamen dan mensen”. — Handelingen 5:29.

Povere alternatieven

De overweldigende toename in onwettige tienerzwangerschappen heeft autoriteiten in de Verenigde Staten ertoe bewogen het probleem aan een nader onderzoek te onderwerpen. De volksvertegenwoordiging van één deelstaat bijvoorbeeld vaardigde een wet uit die de ouders verplicht „voor de kosten op te draaien” indien hun ongehuwde zoon of dochter beneden de achttien jaar vader of moeder wordt. Zo’n maatregel, hopen zij, zal de ouders van tieners ertoe aanmoedigen zich meer te bekommeren om het voorkómen van zwangerschappen. Andere autoriteiten geloven echter dat zo’n wet tieners alleen maar tot abortus aanmoedigt. Als alternatieven bieden zij door de staat gefinancierde seksuele voorlichting alsmede voorbehoedmiddelen voor seksueel actieve tieners aan.

Dergelijke maatregelen zijn beslist povere alternatieven. Waarom? Omdat ze de oorzaak, te weten voorechtelijke geslachtsgemeenschap, niet wegnemen. Een deskundige op het gebied van tienerzwangerschappen verklaarde: „In de denkwereld van hun leeftijdsgroep is het voor jongeren belangrijk seksueel actief te zijn. Niemand wil maagd zijn” (het tijdschrift Time). Dat de bijbel steeds minder gebruikt wordt, is de voornaamste reden voor deze „vrijbuitershouding”, merkte Emory Davis in een aan de Rutgers University gehouden lezing op.

Wat is derhalve de oplossing? De Schrift is duidelijk: Geslachtsgemeenschap onder ongehuwden wordt door Gods Woord verboden. Hoereerders ’zullen Gods koninkrijk niet beërven’, zegt 1 Korinthiërs 6:9. Ouders moeten Gods wet inzake zulke kwesties in het hart van hun kinderen prenten (Deuteronomium 6:6, 7). Waarom? Zoals de wijze koning Salomo verklaarde: „Leid een knaap op overeenkomstig de weg voor hem; ook als hij oud wordt, zal hij er niet van afwijken.” — Spreuken 22:6.

Lidmaatschap van de Anglicaanse Kerk

„Verschrikkelijk!” zegt Robert Runcie, primaat van de Anglicaanse Kerk, over de bevindingen betreffende het kerklidmaatschap in het onlangs gepubliceerde rapport Rural Anglicanism. Waarom? Omdat het ledenregister van een typisch plattelandsdiocees een daling te zien geeft van 17,5 procent van de bevolking in 1950 tot 7,4 procent in 1980. De analyse presenteert „een beeld van bijna pure hopeloosheid”, zegt de Londense Times, en weerspiegelt alleen maar wat in grotestadsdiocesen reeds lang gaande is.

Een voorname reden die voor de sterke teruggang in het aantal anglicaanse kerklidmaten wordt gegeven, is dat de jonge mensen vervreemd zijn van de kerk. Misschien kunnen op de jeugd afgestemde sociale programma’s van de kerk, zo suggereert het rapport, een kentering in deze tendens brengen. Maar de apostel Paulus legde de nadruk op het geestelijke aspect van iemands leven. Hij spoorde de jonge man Timótheüs aan „rechtvaardigheid, geloof” en „godvruchtige toewijding” als zijn doeleinden na te streven. — 2 Timótheüs 2:22; 1 Timótheüs 4:7, 8.