Werken aan de verbetering van uw huwelijk

HET huwelijk is de nauwste volwassen menselijke relatie. Wanneer man of vrouw elkaar geestelijk letsel toebrengen, is de wond vaak diep en blijvend. Het kan erop lijken dat echtscheiding het enige antwoord is.

Toch zult u het ermee eens zijn dat de verbreking van een huwelijk een ernstige zaak is. Zal echtscheiding werkelijk groter geluk brengen? Of zou het beter zijn aan de verbetering van uw huwelijk te werken?

De noodzaak van een evenwichtige kijk

Echtscheiding kan een gemakkelijke weg schijnen om aan de onaangenaamheid van huwelijksproblemen te ontsnappen. Maar een evenwichtige kijk blijft nodig aangezien echtscheiding in de meeste gevallen de zaak voor de betrokkenen alleen maar erger heeft gemaakt. „Ondanks alle opgewekte boeken over creatieve echtscheiding, echtscheiding zonder schuld, en een beter leven dank zij echtscheiding, voelen de mensen van wie het huwelijk heeft gefaald, zich miserabel”, aldus het tijdschrift Psychology Today van mei 1975. Vooral eenzaamheid is voor gescheiden personen een groot probleem.

’Maar waarom zou een gescheiden persoon eenzaam zijn?’ is wellicht uw vraag. ’Is het tegenwoordig niet populair een terloopse verbintenis aan te gaan en zonder serieuze afspraken, met elkaar samen te wonen’. Velen kunnen het echter niet met hun geweten overeenkomen zo’n vrije verhouding aan te gaan. En zelfs al kan men dat wel, wordt de behoefte om bij iemand te horen, dan bevredigd door een persoon die er een eer in schept ’zich niet te binden’? „Het huwelijk voorziet in een belangrijke behoefte wat de bevrediging van emotionele en bindingsverlangens betreft”, aldus een bekende Newyorkse raadgever. „Dat vindt men niet in een terloopse verhouding.” Zouden uw problemen door een echtscheiding misschien alleen maar erger worden in plaats van beter?

Maar gesteld dat een gehuwde persoon een seksuele verhouding met iemand anders aangaat, een homoseksuele verhouding wellicht, wat dan? Dit voert ons naar een behartigenswaardige bespreking over echtscheiding die in de bijbel wordt aangetroffen.

„Op allerlei gronden?”

In de eerste eeuw van de gewone tijdrekening bestond er onder joodse geleerden een tweespalt over wat men als aanvaardbare gronden voor echtscheiding moest beschouwen. Het boek van de joodse wet, de zogenaamde Misjna, heeft de volgende traditionele regel uit die tijd bewaard: „De School van Sjammai zegt: Een man mag zijn vrouw niet door echtscheiding ontslaan dan alleen wanneer hij onkuisheid van haar zijde heeft ontdekt . . . En de School van Hillel zegt: [Hij mag van haar scheiden] zelfs al wanneer ze een maaltijd van hem verknoeit . . . Rabbi Akiba zegt: Zelfs al wanneer hij een betere vrouw dan haar vindt.”

Met het oog op deze verschillende opvattingen, gelijkend op die welke men er in moderne tijd op na houdt, vroegen bepaalde Farizeeën aan Jezus Christus: „Is het geoorloofd dat een man zijn vrouw op allerlei gronden door echtscheiding ontslaat?” (Matth. 19:3) Jezus antwoordde:

„Hebt gij niet gelezen dat hij die hen van het begin af heeft geschapen, hen als man en als vrouw heeft gemaakt en gezegd heeft: ’Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en de twee zullen één vlees zijn? . . . Wat God derhalve onder één juk heeft samengebracht, brenge geen mens vaneen. Ik zeg u dat al wie zich van zijn vrouw laat scheiden, behalve op grond van hoererij, en een ander trouwt, overspel pleegt.” — Matth. 19:4-6, 9.

Het Griekse woord porneia dat hier met „hoererij” is vertaald, omvat overspel, homoseksualiteit en onnatuurlijke seksuele handelingen. Bij zulke aangelegenheden staat de Schrift iemand dus toe zich van zijn ontrouwe huwelijkspartner los te maken en opnieuw te trouwen. Maar er bestaat geen schriftuurlijke verplichting een echtscheiding aan te gaan.

Doch wanneer men door de andere huwelijkspartner lichamelijk mishandeld wordt, ofschoon die geen „hoererij” bedrijft? Dan is de raad van toepassing die in 1 Korinthiërs 7:10, 11 wordt aangetroffen: „Een vrouw [dient] niet van haar man . . . weg te gaan; doch indien zij werkelijk zou weggaan, dan moet zij ongehuwd blijven of zich anders weer met haar man verzoenen; en een man dient zijn vrouw niet te verlaten.

Hoewel Gods Woord dus echtscheiding op grond van „hoererij” toestaat en ook niet verbiedt om van elkaar weg te gaan, moedigt het echtparen niet aan om uit elkaar te gaan. Integendeel, de aanmoediging is om aan de verbetering van het huwelijk te werken, om „opnieuw te beginnen”. En de bijbel bevat bovendien eenvoudige beginselen die reeds duizenden echtparen geholpen hebben hun huwelijk te verbeteren. Laten we er eens enkele onder de loep nemen.

„Eén vlees” worden

U zult zich herinneren dat Jezus over man en vrouw zei: ’Zij zijn niet langer twee maar één vlees’ (Matth. 19:6). Een echtpaar dat als „één geheel” functioneert, kent elkaars gedachten en meningen. Met andere woorden, zij hebben communicatie met elkaar. Hoe is dit tot stand te brengen?

Wist u dat de Schrift God vaak beschrijft als „luisterend” en „aandacht schenkend” aan de woorden en zelfs de klachten van mensen? (Gen. 21:17; Ex. 2:23-25; Deut. 9:19; Ps. 69:33; Mal. 3:16) Bent u een goede luisteraar? Herhaalt u, misschien met andere woorden, wat uw huwelijkspartner zegt, om er zeker van te zijn dat u begrijpt wat hij of zij bedoelt? Werkelijk luisteren is heel iets anders dan slechts met één oor aandacht schenken aan wat er wordt gezegd, de „conversatie” misschien met een zo af en toe herhaald „uh-uh” gaande houden, en ondertussen met iets anders bezig zijn.

Bovendien is het nodig wederzijds uiting te geven aan de liefde en waardering die men voor elkaar koestert. De bijbel spreekt gunstig over de „liefdesbetuigingen” die werden gewisseld tussen een herdersjongen en zijn geliefde Sulammitische meisje (Hooglied 1:2, 4; 4:10; 7:12). Zo af en toe een warme glimlach, een liefdevol knipoogje, een oprechte uiting van waardering als „Je ziet er goed uit vandaag, schat”, kunnen veel doen om een huwelijk hecht gefundeerd te houden of een wankele relatie weer stevig te grondvesten.

Het beginsel van liefdevolle gezagsuitoefening

Nog een kwestie die vele huwelijken in de richting van de echtscheidingsklippen stuurt, is het wanbegrip dat er met betrekking tot de respectieve rollen van man en vrouw bestaat. Hoeveel kibbelarij en woordenstrijd zouden er echter niet vermeden kunnen worden door het volgende bijbelse beginsel in acht te nemen: „Laten vrouwen onderworpen zijn aan hun man als aan de Heer, want de man is het hoofd van zijn vrouw.” — Ef. 5:22, 23.

Lijkt dat een hardvochtige regeling? Schenk, alvorens zo te reageren, eerst eens aandacht aan wat de Schrift verder verklaart: „Mannen, blijft uw vrouw liefhebben . . . Mannen [behoren] hun vrouw lief te hebben als hun eigen lichaam. Wie zijn vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief, want niemand heeft ooit zijn eigen vlees gehaat, maar hij voedt en koestert het . . . Laat . . . ook een ieder van u afzonderlijk zijn vrouw zo liefhebben als zichzelf.” — Ef. 5:25, 28, 29, 33.

Een liefdevol gezinshoofd schenkt aandacht aan wat de mening van zijn vrouw is, in het besef dat zij op bepaalde terreinen meer bekwaamheid bezit dan hij. Hij kent haar ook ’eer’ toe als aan ’een zwakker vat’ in lichamelijk opzicht, door niet meer van zijn vrouw te verwachten dan zij redelijkerwijs kan geven (1 Petr. 3:7). Echtgenote, zou uw huwelijk niet verbeteren wanneer uw man met uw steun zijn verantwoordelijkheid als gezinshoofd zou dragen?

Verbetering van een huwelijk vereist echter ook dat man en vrouw beiden een houding vermijden die thans erg populair is geworden.

Wie is belangrijker?

Waarschijnlijk is het u ook wel opgevallen hoeveel nadruk er heden ten dage op de persoonlijke bevrediging wordt gelegd. In de publikatie Physician’s World stond hierover: „Mannen en vrouwen koesteren in deze tijd veel hogere verwachtingen. Zij leren van de media te werken aan het behoud van hun jeugd, het genieten van een hogere status en hun seksuele verlangens op peil te houden. Het is een crisis die vaak eindigt in echtscheiding.”

De bijbel spoort in 1 Korinthiërs 10:24 tot juist de tegenovergestelde geesteshouding aan: „Laat een ieder niet zijn eigen voordeel blijven zoeken, maar dat van de ander.” Ten aanzien van seksuele betrekkingen geeft de Schrift bijvoorbeeld de raad:

„Laat de man zijn vrouw geven wat haar toekomt, maar laat ook de vrouw hetzelfde doen ten opzichte van haar man. De vrouw oefent geen autoriteit over haar eigen lichaam, maar haar man; evenzo oefent ook de man geen autoriteit over zijn eigen lichaam, maar zijn vrouw. Onthoudt het elkaar niet, behalve met onderling goedvinden.” — 1 Kor. 7:3-5.

Wanneer u de bevrediging van uw partner belangrijker acht dan van uzelf en omgekeerd, zou uw huwelijk dan niet verbeteren?

Wanneer niets lijkt te werken

Aan de andere kant moet worden erkend dat vele personen reeds jaren hebben geworsteld om hun huwelijk tot een succes te maken, maar geen medewerking van hun huwelijkspartner hebben ontvangen. Is dat uw situatie?

Zo ja, verlies dan niet de moed. Neem de raad in Galáten 6:9 ter harte: „Laten wij het . . . niet opgeven te doen wat voortreffelijk is, want te rechter tijd zullen wij oogsten.” Vaak is een obstinate man of vrouw van houding veranderd door het goede gedrag van hun partner. — 1 Petr. 3:1, 2.

Maar zelfs al gebeurt dat in uw geval niet, dan nog is het niet nodig te denken dat uw goede inspanningen tevergeefs zijn. De apostel Petrus schreef: „Indien iemand het, om het geweten tegenover God, uithoudt onder bedroevende dingen en onrechtvaardig lijdt, is dit iets wat aangenaam is” (1 Petr. 2:19). Onder druk vasthouden aan bijbelse beginselen brengt Gods gunst met zich mee, hetgeen voor een christen het belangrijkste is dat hij kan „oogsten”.

Zou u graag aan de verbetering van uw huwelijk werken? Jehovah’s Getuigen zullen u gaarne van dienst zijn met een gratis bijbelstudie aan huis. Het zal hun vreugde schenken u te wijzen op goddelijke beginselen die uw huwelijk tot een succes kunnen maken.

[Illustratie op blz. 7]

Werkelijk aandacht schenken aan hetgeen uw partner zegt, kan tot een verbetering van de huwelijksverhouding bijdragen