ଯିହୋବା ଦୁର୍ଗ ଆମର

୧. ଯିହୋବା ଦୁର୍ଗ ଆମ;

ଆଶ୍ରା ସେ ଆମର ।

ଆଶ୍ରୟସ୍ଥଳେ ତାଙ୍କ;

ରହୁ ନିରାପଦ ।

ବିଶ୍ୱସ୍ତଙ୍କ ରକ୍ଷକ ସେ;

ରହୁ ଯେ ନିର୍ଭର ଆମେ ।

ସେ ଆମ ଦୃଢ଼ ଗଡ଼;

ସଦା ବିଶ୍ୱସ୍ତ ଓ ସତ୍ୟ ।

୨. ସହସ୍ର ଲକ୍ଷ ଥିଲେ,

ଆମ ଚାରିଆଡ଼େ;

ଧାର୍ମିକ ଓ ନମ୍ରଙ୍କୁ,

ରକ୍ଷା କରିବେ ସେ ।

ଚିନ୍ତା ନାହିଁ ଡରିବାର;

ବିପତ୍ତି ଯେବେ ଆସିବ ।

ରଖିକି ଡେଣା ତଳେ;

ବିପଦୁ ରକ୍ଷା କରିବେ ।

୩. ସୁରକ୍ଷିତ ରଖିବେ,

ସେ ସବୁ ଫାନ୍ଦରୁ;

ଭୟ ରହିବ ନାହିଁ,

ଅନ୍ଧାର ରାତିରୁ ।

ଶତ୍ରୁର ଉଡ଼ନ୍ତା ତୀର,

ନିକଟକୁ ନ ଆସିବ ।

ଯିହୋବା ଦୁର୍ଗ ଆମ,

କରେ ରକ୍ଷା ହୋଇ ଢାଲ ।