ମୋଶା ମିଦୀୟନରେ ୪୦ ବର୍ଷ ଯାଏ ରହିଲେ । ସେଠାରେ ସେ ବିବାହ କଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କ ସନ୍ତାନ ହେଲେ । ଦିନେ ସେ ସୀନୟ ପାହାଡ଼ ପାଖରେ ନିଜ ମେଣ୍ଢାମାନଙ୍କୁ ଚରାଉଥିଲେ । ତେବେ ସେ ଗୋଟିଏ ଅଦ୍ଭୁତ ଜିନିଷ ଦେଖିଲେ । ସେ ଗୋଟିଏ ବୁଦାରେ ନିଆଁ ଲାଗିଥିବାର ଦେଖିଲେ, କିନ୍ତୁ ତାହା ଜଳି ପାଉଁଶ ହେଉ ନ ଥିଲା ! ଏପରି କାହିଁକି ହେଉଛି ତାହା ଦେଖିବା ପାଇଁ ମୋଶା ସେହି ବୁଦା ପାଖକୁ ଗଲେ । ତେବେ ବୁଦାରୁ ଗୋଟିଏ ଶବ୍ଦ ଶୁଣାଗଲା, ‘ମୋଶା ! ତମେ ଆଉ ପାଖକୁ ଆସ ନାହିଁ । ନିଜ ପାଦୁକା କାଢ଼ କାରଣ ତମେ ଯେଉଁ ଜାଗାରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇଛ ତାହା ପବିତ୍ର ଭୂମି ।’ ଏହି ଶବ୍ଦ ଜଣେ ସ୍ୱର୍ଗଦୂତଙ୍କ ଥିଲା ଯିଏ ଯିହୋବାଙ୍କ ତରଫରୁ କଥା ହେଉଥିଲେ ।

ମୋଶା ଡରିଗଲେ ଏବଂ ନିଜ ମୁହଁ ଲୁଚାଇଲେ । ଯିହୋବା କହିଲେ, ‘ମୁଁ ଇସ୍ରାଏଲୀୟମାନଙ୍କ ଦୁଃଖ ଦେଖିଛି । ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ମିଶରୀୟ ଲୋକମାନଙ୍କ ହାତରୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ଏକ ଉତ୍ତମ ଦେଶକୁ ନେବି । ତମେ ମୋ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ମିଶରରୁ ବାହାର କରି ଆଣିବ ।’ କʼଣ ଆପଣଙ୍କୁ ଲାଗେ ନାହିଁ, ଏହା ଶୁଣି ମୋଶା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ଯାଇଥିବେ ?

ମୋଶା କହିଲେ, ‘ଯେବେ ଲୋକମାନେ ପଚାରିବେ ଯେ ମୋତେ କିଏ ପଠାଇଛି, ତେବେ ମୁଁ କʼଣ କହିବି ?’ ଈଶ୍ୱର କହିଲେ, ‘ତମେ ସେମାନଙ୍କୁ କହିବ, ଯେ ଯିହୋବା ମୋତେ ପଠାଇଛନ୍ତି ଯିଏ ଅବ୍ରହାମ, ଇସ୍‌ହାକ ଓ ଯାକୁବଙ୍କ ଈଶ୍ୱର ଅଟନ୍ତି ।’ ତାʼପରେ ମୋଶା କହିଲେ, ‘କିନ୍ତୁ ଯଦି ସେମାନେ ମୋ କଥା ଶୁଣିବେ ନାହିଁ, ତେବେ ମୁଁ କʼଣ କରିବି ?’ ଯିହୋବା ମୋଶାଙ୍କୁ ପ୍ରମାଣ ଦେଇ ଭରସା ଦେଲେ ଯେ ସେ ତାଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟ କରିବେ । ସେ ମୋଶାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ବାଡ଼ି ତଳେ ଫିଙ୍ଗିବା ପାଇଁ କହିଲେ । ଯେବେ ମୋଶା ଏପରି କଲେ ତେବେ ସେହି ବାଡ଼ି ସାପ ହୋଇଗଲା ! ତାʼପରେ ଯେବେ ସେ ସାପର ଲାଞ୍ଜକୁ ଧରିଲେ ତାହା ପୁଣି ବାଡ଼ି ହୋଇଗଲା । ଯିହୋବା କହିଲେ, ‘ଯେବେ ତମେ ଏହି ଚମତ୍କାର କରିବ ତେବେ ଲୋକମାନେ ଜାଣିବେ ଯେ ମୁଁ ତମକୁ ପଠାଇଛି ।’

ମୋଶା କହିଲେ, ‘ମୋତେ ଠିକ୍‌ରେ କଥା କହିବା ଆସେ ନାହିଁ ।’ ଯିହୋବା ତାଙ୍କୁ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କଲେ, ‘ମୁଁ ତମକୁ କହିବି ଯେ ତମକୁ କʼଣ କହିବାର ଅଛି । ତମ ସାହାଯ୍ୟ ପାଇଁ ମୁଁ ତମ ଭାଇ ହାରୋଣଙ୍କୁ ତମ ସହିତ ପଠାଇବି ।’ ଏବେ ମୋଶା ଜାଣିଗଲେ ଯେ ଯିହୋବା ତାଙ୍କ ସହ ଅଛନ୍ତି । ତେଣୁ ସେ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ ଓ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ନେଇ ମିଶର ପାଇଁ ବାହାରି ପଡ଼ିଲେ ।

ଇସ୍ରାଏଲୀୟମାନଙ୍କୁ ଜବରଦସ୍ତି ଦାସ ଭାବେ କାମ କରାଉଥିଲେ । ଯିହୋବା ମୋଶା ଓ ହାରୋଣଙ୍କ ଜରିଆରେ ଫାରୋକୁ ଏହି ସନ୍ଦେଶ ଦେଲେ, ‘ମୋ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଯିବାକୁ ଦିଅ ଯାହାଦ୍ୱାରା ସେମାନେ ପ୍ରାନ୍ତରରେa ମୋ ଉପାସନା କରିବେ ।’ କିନ୍ତୁ ଫାରୋ ଅହଙ୍କାର ସହିତ କହିଲେ, ‘ମୁଁ ଯିହୋବାଙ୍କ କଥା କାହିଁକି ମାନିବି ! ମୁଁ ଇସ୍ରାଏଲୀୟମାନଙ୍କୁ ଯିବା ପାଇଁ ଦେବି ନାହିଁ ।’ ତେବେ ସେ ଇସ୍ରାଏଲୀୟମାନଙ୍କଠାରୁ ଆହୁରି ଅଧିକ କାମ କରାଇବାକୁ ଲାଗିଲେ । ଏବେ ଯିହୋବା ଫାରୋଙ୍କୁ ତାଡ଼ନା ଦେଇ ସୁଧାରିଲେ । ଜାଣିଛ କିପରି ? ସେ ମିଶର ଉପରେ ଦଶଟି ଦଣ୍ଡ ଆଣିଲେ । ଯିହୋବା ମୋଶାଙ୍କୁ କହିଲେ, ‘ଫାରୋ ମୋ କଥା ଶୁଣୁ ନାହିଁ । କାଲି ସକାଳେ ସେ ନୀଳ ନଦୀ ପାଖରେ ଥିବ । ତମେ ଯାଇ ତାʼକୁ କହିବ ଯେ ନୀଳ ନଦୀର ପାଣି ରକ୍ତରେ ବଦଳି ଯିବ କାରଣ ସେ ମୋ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଯିବା ପାଇଁ ଦେଉ ନାହିଁ ।’ ମୋଶା ଯିହୋବାଙ୍କ କଥା ମାନି ଫାରୋଙ୍କ ପାଖକୁ ଗଲେ । ଫାରୋଙ୍କ ଆଗରେ ହାରୋଣ ନିଜ ବାଡ଼ିକୁ ନୀଳ ନଦୀରେ ମାରିଲେ ଏବଂ ନଦୀର ପାଣି ରକ୍ତରେ ବଦଳିଗଲା । ନଦୀର ସବୁ ମାଛ ମରିଗଲେ ଏବଂ ନଦୀରୁ ଦୁର୍ଗନ୍ଧ ଆସିବାକୁ ଲାଗିଲା । ଏବେ ନଦୀର ପାଣି କେହି ବି ପିଇ ପାରୁ ନ ଥିଲେ । ତଥାପି ଫାରୋ ଇସ୍ରାଏଲୀୟମାନଙ୍କୁ ଯିବା ପାଇଁ ଦେଲେ ନାହିଁ ।

ସାତ ଦିନ ପରେ, ଯିହୋବା ଫାରୋଙ୍କ ପାଖକୁ ମୋଶାଙ୍କୁ ଏହା କହିବା ପାଇଁ ପଠାଇଲେ, ‘ଯଦି ତମେ ମୋ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିବ ନାହିଁ ତେବେ ମିଶର ଦେଶ ବେଙ୍ଗ ଦ୍ୱାରା ଭରିଯିବ ।’ ହାରୋଣ ନିଜ ବାଡ଼ି ଉପରକୁ ଉଠାଇଲେ ଏବଂ ସାରା ଦେଶରେ ଚାରିଆଡ଼େ ବେଙ୍ଗ ଭରିଗଲେ । ଲୋକମାନଙ୍କ ଘରେ, ବିଛଣାରେ ଏବଂ ବାସନକୁସନରେ, ସବୁ ଜାଗାରେ ବେଙ୍ଗ ଥିଲେ ! ଫାରୋ ମୋଶାଙ୍କୁ କହିଲେ ଯେ ସେ ଯିହୋବାଙ୍କୁ ବିନତି କରନ୍ତୁ ଯେ ଏହି ଦଣ୍ଡ ସେ ଦୂର କରିଦେବେ । ସେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କଲେ ଯେ ସେ ଇସ୍ରାଏଲୀୟମାନଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିଦେବେ । ଯିହୋବା ଏହି ଦଣ୍ଡ ଦୂର କରିଦେଲେ । ମିଶରୀୟମାନେ ମରିଯାଇଥିବା ବେଙ୍ଗମାନଙ୍କୁ ଜମା କଲେ ଯେଉଁଥିରୁ ଅନେକ ଜାଗାରେ ବେଙ୍ଗ ଗଦା ହୋଇଗଲା । ସାରା ଦେଶରେ ଦୁର୍ଗନ୍ଧ ବ୍ୟାପିଗଲା । କିନ୍ତୁ ତେବେ ବି ଫାରୋ ଇସ୍ରାଏଲୀୟମାନଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିବା ପାଇଁ ମନା କରିଦେଲେ ।

ଯିହୋବା ମୋଶାଙ୍କୁ କହିଲେ, ‘ହାରୋଣଙ୍କୁ କୁହ ଯେ ସେ ବାଡ଼ିକୁ ଜମିରେ ପ୍ରହାର କରିବେ, ତେବେ ଜମିର ଧୂଳି ଉକୁଣିଆ ପୋକରେ (ମଶା) ବଦଳି ଯିବ ।’ ହାରୋଣ ଏପରି କଲା ପରେ ସବୁଆଡ଼ୁ ଉକୁଣିଆ ପୋକ ଆସିଗଲା । ଫାରୋଙ୍କ କିଛି ଲୋକ ତାଙ୍କୁ କହିଲେ, ‘ଏହି ଦଣ୍ଡ ଈଶ୍ୱର ଆଣିଛନ୍ତି ।’ କିନ୍ତୁ ତେବେ ବି ଫାରୋ ଇସ୍ରାଏଲୀୟମାନଙ୍କୁ ଯିବା ପାଇଁ ଦେଲେ ନାହିଁ ।