Hioba

14 „Człowiek narodzony z niewiasty+

żyje krótko+ i jest przesycony niepokojem.+

 2 Niczym kwiecie wyrasta i zostaje ścięty,+

i ucieka jak cień,+ i nie pozostaje przy życiu.

 3 Właśnie na takiego otworzyłeś swe oko

i przywodzisz mnie na sąd+ z tobą.

 4 Któż może zrodzić czystego z nieczystego?+

Nie ma takiego.

 5 Jeśli jego dni są postanowione,+

jest u ciebie liczba jego miesięcy;

wydałeś co do niego postanowienie, żeby się nie posunął dalej.

 6 Odwróć od niego wzrok, by mógł odpocząć,+

aż znajdzie upodobanie jak najemnik w swym dniu.

 7 Bo nawet dla drzewa istnieje nadzieja.

Jeśli zostanie ścięte, to znowu wypuści pędy,+

a jego gałązka nie przestanie istnieć.

 8 Jeżeli jego korzeń starzeje się w ziemi

i w prochu obumiera jego pień,

 9 na zapach wody puści pędy+

i wypuści gałąź jak młoda roślina.+

10 Ale krzepki mąż umiera i leży pokonany;

a ziemski człowiek wydaje ostatnie tchnienie — i gdzież jest?+

11 Wody z morza znikają,

a rzeka opada i wysycha.+

12 Także człowiek musi się położyć i nie wstaje.+

Nie obudzą się, aż nie będzie już nieba,+

ani nie wstaną ze swego snu.+

13 O, gdybyś mnie ukrył w Szeolu,+

trzymał mnie w ukryciu, aż twój gniew się odwróci,

ustanowił mi granicę czasu+ i wspomniał na mnie!+

14 Jeśli krzepki mąż umrze, czyż może znowu żyć?+

Przez wszystkie dni mej przymusowej pracy będę czekał,+

aż nadejdzie moja ulga.+

15 Ty zawołasz, a ja ci odpowiem.+

Zatęsknisz za dziełem swych rąk.

16 Teraz bowiem liczysz moje kroki;+

nie zważasz na nic prócz mego grzechu.+

17 Bunt mój jest zapieczętowany w woreczku,+

a ty zaklejasz moje przewinienie.

18 I góra, padając, rozsypie się,

a skała zostanie przesunięta ze swego miejsca.

19 Woda ściera nawet kamienie,

a ulewa zmywa proch ziemi.

Niweczysz więc nadzieję śmiertelnika.

20 Przemagasz go na zawsze, tak iż odchodzi;+

zeszpecasz jego twarz, tak iż go odprawiasz.

21 Synowie jego zyskują szacunek, lecz on o tym nie wie;+

i stają się nic nie znaczący, lecz on na nich nie zważa.

22 Tylko jego ciało, dopóki jest na nim, będzie cierpieć ból,

a jego dusza, dopóki jest w nim, będzie się pogrążać w żałości”.