2 Koryntian

8 A powiadamiamy was, bracia, o niezasłużonej życzliwości Bożej, której dostąpiły zbory w Macedonii,+ 2 że podczas wielkiego wypróbowania w uciśnieniu obfitość ich radości oraz ich głębokie ubóstwo sprawiły, iż obfitowało bogactwo ich szczodrości.+ 3 Stało się to bowiem stosownie do ich rzeczywistej możności,+ owszem, poświadczam to, ponad ich rzeczywistą możność, 4 gdy sami z siebie nader usilnie nas błagali, bezustannie prosząc o przywilej życzliwego dawania oraz o udział w usługiwaniu przewidzianym dla świętych.+ 5 I nie tylko tak, jak mieliśmy nadzieję, ale najpierw samych siebie dali Panu+ i nam za wolą Bożą. 6 To nas skłoniło do zachęcenia Tytusa,+ by jak wśród was rozpoczął, tak też doprowadził do końca to wasze życzliwe dawanie. 7 Ale jak obfitujecie we wszystko+ — w wiarę i słowo, i poznanie,+ i wszelką żarliwość, i w tę naszą miłość do was — tak byście też obfitowali w to życzliwe dawanie.

8 Mówię nie w formie rozkazu,+ lecz przez wzgląd na żarliwość drugich oraz żeby poddać próbie szczerość waszej miłości. 9 Znacie bowiem niezasłużoną życzliwość naszego Pana, Jezusa Chrystusa, że chociaż był bogaty, przez wzgląd na was stał się biedny,+ abyście wy dzięki jego ubóstwu stali się bogaci.+

10 A w tym wyrażam opinię:+ ta sprawa bowiem jest dla waszego pożytku,+ skoro już rok temu zaczęliście nie tylko czynić, ale też chcieć czynić;+ 11 teraz więc dokończcie również czynienia, aby tak jak była gotowość chęci czynienia, tak też było dokończenie z tego, co macie. 12 Bo jeśli najpierw jest gotowość, jest ona szczególnie godna upodobania według tego, co się ma,+ a nie według tego, czego się nie ma. 13 Gdyż nie chodzi mi o to, żeby drugim było łatwo,+ a wam ciężko, 14 ale żeby dzięki wyrównaniu wasz nadmiar właśnie teraz zrekompensował ich niedostatek, aby też ich nadmiar zrekompensował wasz niedostatek — by nastąpiło wyrównanie.+ 15 Tak jak jest napisane: „Kto miał dużo, nie miał za dużo, a kto miał mało, nie miał za mało”.+

16 A dzięki niech będą Bogu, że tę samą żarliwość względem was włożył w serce Tytusa,+ 17 bo rzeczywiście zareagował on na zachętę, a będąc bardzo żarliwym, sam z siebie udaje się do was. 18 Ale posyłamy z nim brata, którego sława w związku z dobrą nowiną rozeszła się po wszystkich zborach. 19 Nie tylko to, lecz został on też ustanowiony+ przez zbory naszym towarzyszem podróży w związku z tym życzliwym darem, który mamy rozdzielić ku chwale+ Pana i na dowód gotowości naszego umysłu.+ 20 W ten sposób unikamy tego, by ktoś doszukiwał się u nas uchybień+ w związku z tym hojnym datkiem,+ który mamy rozdzielić. 21 Gdyż „dbamy o uczciwe zaopatrzenie — nie tylko w oczach Jehowy, lecz także w oczach ludzi”.+

22 Ponadto posyłamy z nimi naszego brata, którego często w wielu rzeczach sprawdziliśmy, że jest żarliwy, a który teraz jest znacznie żarliwszy ze względu na swą wielką ufność do was. 23 Jeśli jednak rodzi się jakieś pytanie co do Tytusa, jest on wspólnikiem moim oraz współpracownikiem+ dla waszej korzyści, jeśli zaś co do naszych braci, są oni apostołami zborów i chwałą Chrystusa. 24 Pokażcie im więc przed obliczem zborów dowód waszej miłości+ oraz tego, czym się w związku z wami chlubiliśmy.+