34 Następnie rozdarł swoje szaty, włożył na biodra wór* i przez wiele dni opłakiwał syna. 35 Wszyscy jego synowie i córki próbowali go pocieszać, on jednak nie dawał się pocieszyć i mówił: „W żałobie po synu pójdę do grobu*!”+. I wciąż go opłakiwał.

29 Gdybyście i tego mi zabrali, a spotkałoby go jakieś nieszczęście, to mnie, starego i zbolałego, wpędzilibyście do grobu*’+.

48 Czy jakiś człowiek może żyć i nigdy nie ujrzeć śmierci?+

Czy potrafi się* uratować z mocy grobu*? (Sela).

10 Cokolwiek możesz zrobić, rób to z całą mocą, bo w grobie* — w miejscu, do którego idziesz — nie wykonuje się pracy ani nie układa się planów, nie ma tam wiedzy ani mądrości+.

Gdzie są, o śmierci, twoje żądła?+

Gdzie jest, grobie, twoja niszczycielska moc?+

Ale jeszcze nie okażę współczucia.

27 bo nie pozostawisz mnie* w grobie*, nie pozwolisz, żeby Twój lojalny sługa ujrzał zepsucie*+.

13 Morze wydało swoich umarłych oraz śmierć i grób* wydały swoich umarłych. I byli oni sądzeni — każdy według swoich uczynków+.