List Pierwszy do Tesaloniczan

1 Paweł i Sylwan,+ i Tymoteusz+ do zboru Tesaloniczan w jedności+ z Bogiem, Ojcem, i Panem Jezusem Chrystusem:

Życzliwość niezasłużona wam i pokój.+

2 Zawsze dziękujemy Bogu, gdy czynimy o was wszystkich wzmiankę w naszych modlitwach,+ 3 ponieważ nieustannie zachowujemy w pamięci waszą wierną pracę+ i pełen miłości trud, i wytrwałość dzięki nadziei+ w naszym Panu, Jezusie Chrystusie, przed naszym Bogiem i Ojcem. 4 Wiemy bowiem, bracia umiłowani przez Boga, że zostaliście przez niego wybrani,+ 5 ponieważ dobra nowina, którą głosimy, nie dotarła do was przez samą tylko mowę, lecz także przez moc+ i ducha świętego, i głębokie przekonanie,+ a zresztą wiecie, jakimi się dla was staliśmy ze względu na was;+ 6 a wy staliście się naśladowcami+ naszymi i Pana,+ ponieważ w ogromnym ucisku+ przyjęliście słowo z radością ducha świętego,+ 7 tak iż staliście się wzorem dla wszystkich wierzących w Macedonii i w Achai.

8 Doprawdy, słowo Jehowy+ rozniosło się od was nie tylko w Macedonii i Achai, lecz wasza wiara+ w Boga rozprzestrzeniła się w każdym miejscu,+ tak iż nie potrzebujemy nic mówić. 9 Albowiem oni sami stale opowiadają, w jaki sposób my pierwsi weszliśmy między was i jak od waszych bożków zawróciliście do Boga,+ aby być niewolnikami żywego+ i prawdziwego+ Boga 10 oraz oczekiwać+ z niebios jego Syna,+ którego wskrzesił z martwych,+ mianowicie Jezusa, który nas ratuje od nadchodzącego srogiego gniewu.+

2 Sami oczywiście wiecie, bracia, że nasza wizyta+ u was nie była bezowocna,+ 2 lecz gdy najpierw w Filippi+ ucierpieliśmy+ i zostaliśmy zuchwale potraktowani+ (jak to wam zresztą wiadomo), wówczas dzięki naszemu Bogu zdobyliśmy się na śmiałość, by z wielkim zmaganiem opowiedzieć+ wam dobrą nowinę Bożą. 3 Albowiem usilna zachęta, której udzielamy, nie wynika z błędu czy z nieczystości+ ani nie ma w niej podstępu, 4 lecz jak po wypróbowaniu zostaliśmy przez Boga uznani za godnych powierzenia+ nam dobrej nowiny, tak też mówimy — jako starający się podobać+ nie ludziom, lecz Bogu, który sprawdza nasze serca.+

5 Przecież nigdy nie wystąpiliśmy ze schlebiającą mową+ (jak to zresztą wiecie) ani z fałszywym obliczem,+ powodowani zachłannością+ — Bóg świadkiem! 6 Nie szukaliśmy też chwały od ludzi:+ ani od was, ani od innych, chociaż jako apostołowie Chrystusa moglibyśmy być kosztownym brzemieniem.+ 7 Przeciwnie, staliśmy się pośród was delikatni jak karmiąca matka, gdy pielęgnuje+ swe dzieci. 8 Darząc was zatem tkliwym uczuciem,+ radzi byliśmy przekazać wam nie tylko dobrą nowinę Bożą, lecz także nasze dusze,+ ponieważ staliście się nam umiłowani.+

9 Z pewnością, bracia, zachowujecie w pamięci nasz trud i mozół. Albowiem pracując+ nocą i dniem, żeby na nikogo z was nie wkładać kosztownego brzemienia,+ głosiliśmy wam dobrą nowinę Bożą. 10 Jesteście świadkami, i Bóg też, jak lojalni i prawi, i nienaganni+ okazaliśmy się wobec was, wierzących. 11 Toteż dobrze wiecie, że jak ojciec+ postępuje ze swymi dziećmi, tak każdego z was usilnie zachęcaliśmy+ i pocieszaliśmy, i składaliśmy wam świadectwo, 12 abyście dalej chodzili+ w sposób godny Boga, który was powołuje+ do swego królestwa+ i chwały.

13 I właśnie dlatego nieustannie dziękujemy Bogu,+ bo gdy przyjęliście słowo Boże,+ któreście od nas słyszeli, przyjęliście je nie jako słowo ludzi,+ lecz — jak jest naprawdę — jako słowo Boga, które też działa w was, wierzących.+ 14 Albowiem staliście się, bracia, naśladowcami zborów Bożych, które są w Judei w jedności z Chrystusem Jezusem, ponieważ wy też zaczęliście cierpieć+ z rąk własnych rodaków to samo, co i one cierpią z rąk Żydów, 15 którzy zabili nawet Pana Jezusa+ oraz proroków,+ a i nas prześladowali.+ Ponadto nie podobają się Bogu i występują przeciwko dobru wszystkich ludzi, 16 gdyż próbują nas powstrzymać+ od mówienia do ludzi z narodów — żeby ci mogli zostać wybawieni;+ w rezultacie stale dopełniają miary+ swych grzechów. Ale w końcu przyszedł na nich jego srogi gniew.+

17 My zaś, bracia, kiedy byliśmy was tylko przez krótki czas pozbawieni — co do osoby, nie serca — z wielkim pragnieniem daleko bardziej niż zwykle staraliśmy się ujrzeć wasze oblicza.+ 18 Dlatego chcieliśmy do was przyjść — tak, ja, Paweł, raz i drugi — ale Szatan przeciął nam drogę. 19 Bo co jest naszą nadzieją lub radością, lub koroną+ radosnego uniesienia — czyż w istocie nie wy? — przed naszym Panem, Jezusem, podczas jego obecności?+ 20 Wy zaiste jesteście naszą chwałą i radością.

3 Kiedy więc nie mogliśmy już tego znieść, uznaliśmy za dobre pozostać sami w Atenach,+ 2 a Tymoteusza,+ naszego brata i sługę Bożego w związku z dobrą nowiną+ o Chrystusie, wysłaliśmy, żeby was utwierdził i pokrzepił z korzyścią dla waszej wiary, 3 aby nikt się nie zachwiał wskutek tych ucisków.+ Sami bowiem wiecie, iż właśnie do tego zostaliśmy wyznaczeni.+ 4 Co więcej, gdyśmy u was byli, zawczasu wam mówiliśmy,+ że mamy być uciskani,+ jak to się zresztą stało i jak wiecie.+ 5 Toteż gdy już nie mogłem tego znieść, posłałem, by poznać waszą wierność,+ żeby czasem w jakiś sposób nie skusił was Kusiciel+ i żeby nasz trud nie okazał się daremny.+

6 Ale właśnie teraz od was przyszedł do nas Tymoteusz+ i przyniósł nam dobrą nowinę o waszej wierności, jak również miłości,+ i że zawsze macie o nas dobre wspomnienia oraz gorąco pragniecie nas ujrzeć — tak samo, jak i my was.+ 7 Dlatego, bracia, we wszelkiej naszej potrzebie i ucisku doznaliśmy dzięki wam pocieszenia+ przez wierność, którą okazujecie,+ 8 ponieważ teraz żyjemy, skoro wy niewzruszenie stoicie w Panu.+ 9 Bo jakież dziękczynienie możemy w związku z wami złożyć Bogu za wszelką radość, którą się radujemy+ z waszego powodu przed naszym Bogiem, 10 nocą i dniem zanosząc bardziej niż nadzwyczajne błagania+ o to, by ujrzeć wasze oblicza i uzupełnić to, czego brakuje waszej wierze?+

11 Oby więc naszą drogą do was pomyślnie pokierował sam nasz Bóg i Ojciec oraz nasz Pan, Jezus.+ 12 Oby też Pan sprawił, żebyście wzrastali+ — owszem, obfitowali — w miłości+ do siebie nawzajem oraz do wszystkich, tak jak my do was; 13 niech w ten sposób utwierdzi wasze serca, aby były nienaganne+ w świętości przed naszym Bogiem i Ojcem podczas obecności+ naszego Pana, Jezusa, ze wszystkimi jego świętymi.+

4 W końcu, bracia, prosimy was i usilnie zachęcamy w Panu Jezusie: jak otrzymaliście od nas pouczenie co do tego, w jaki sposób powinniście postępować+ oraz podobać się Bogu — jak zresztą postępujecie — tak czyńcie to dalej w jeszcze pełniejszej mierze.+ 2 Znacie bowiem nakazy,+ które wam daliśmy za sprawą Pana Jezusa.

3 Albowiem to jest wolą Bożą: wasze uświęcenie,+ abyście się powstrzymywali od rozpusty;+ 4 aby każdy z was wiedział, jak winien mieć swe naczynie+ w uświęceniu+ i szacunku, 5 nie w zachłannej żądzy seksualnej,+ jaką też pałają narody,+ nie znające Boga+ — 6 aby w tej sprawie nikt nie posuwał się do szkodzenia i nie wkraczał w prawa swego brata,+ bo przecież Jehowa wymierza karę za to wszystko,+ jak wam przedtem powiedzieliśmy, a także daliśmy dokładne świadectwo.+ 7 Gdyż Bóg nie powołał nas z przyzwoleniem na nieczystość, lecz w związku z uświęceniem.+ 8 Kto więc okazuje lekceważenie,+ ten lekceważy nie człowieka, lecz Boga,+ który wam udziela swego ducha świętego.+

9 A jeśli chodzi o miłość braterską,+ nie potrzebujecie, żebyśmy wam pisali, gdyż sami jesteście przez Boga uczeni+ miłować się wzajemnie+ 10 i rzeczywiście to czynicie względem wszystkich braci w całej Macedonii. Usilnie was jednak zachęcamy, bracia, żebyście dalej czynili to w jeszcze pełniejszej mierze 11 i żebyście postawili sobie za cel prowadzić ciche życie+ oraz dbać o swoje sprawy+ i pracować własnymi rękami,+ tak jak wam nakazaliśmy; 12 abyście postępowali przyzwoicie+ wobec ludzi będących na zewnątrz+ i niczego nie potrzebowali.+

13 Ponadto, bracia, nie chcemy, żebyście byli w niewiedzy co do zasypiających+ w śmierci; abyście się nie smucili jak pozostali, którzy nie mają nadziei.+ 14 Bo jeśli wierzymy, że Jezus umarł i znowu powstał,+ to tak samo tych, którzy zapadli w sen śmierci przez Jezusa Bóg przyprowadzi wraz z nim.+ 15 Albowiem to mówimy wam na podstawie słowa+ Jehowy, że my, żyjący, którzy pozostaniemy przy życiu aż do obecności Pana,+ w żaden sposób nie wyprzedzimy tych, którzy zapadli w sen śmierci; 16 ponieważ sam Pan zstąpi z nieba+ z nakazującym wołaniem, z głosem archanielskim+ oraz z trąbą+ Bożą i ci, co umarli w jedności z Chrystusem, powstaną pierwsi.+ 17 Potem my, żyjący, którzy pozostaniemy przy życiu, będziemy wraz z nimi+ porwani+ w obłokach,+ aby spotkać+ Pana w powietrzu; i tak zawsze będziemy z Panem.+ 18 Wciąż więc tymi słowy pocieszajcie się nawzajem.

5 A jeśli chodzi o czasy i pory,+ bracia, nie potrzebujecie, żeby wam cokolwiek pisać. 2 Sami przecież bardzo dobrze wiecie, iż dzień+ Jehowy nadchodzi dokładnie tak, jak złodziej w nocy.+ 3 Kiedy tylko będą mówić:+ „Pokój+ i bezpieczeństwo!”, wtedy natychmiast przyjdzie na nich nagła zagłada,+ tak jak dręczące boleści na niewiastę brzemienną,+ i na pewno nie ujdą.+ 4 Ale wy, bracia, nie jesteście w ciemności,+ aby ów dzień miał was zaskoczyć jak złodziei,+ 5 gdyż wy wszyscy jesteście synami światła+ i synami dnia.+ Nie należymy do nocy ani do ciemności.+

6 A zatem już nie śpijmy+ jak pozostali,+ ale czuwajmy+ i zachowujmy trzeźwość umysłu.+ 7 Bo ci, którzy śpią,+ przywykli spać w nocy,+ a ci, którzy się upijają, zazwyczaj są pijani w nocy. 8 My jednak, którzy należymy do dnia, zachowujmy trzeźwość umysłu oraz miejmy nałożony napierśnik+ wiary+ i miłości, a jako hełm+ — nadzieję wybawienia;+ 9 ponieważ Bóg nie wyznaczył nas na srogi gniew,+ lecz na dostąpienie wybawienia+ za sprawą naszego Pana, Jezusa Chrystusa.+ 10 On za nas umarł,+ abyśmy czy czuwamy, czy śpimy, wraz z nim żyli.+ 11 Dlatego jedni drugich pocieszajcie i jedni drugich budujcie,+ jak to istotnie czynicie.+

12 A prosimy was, bracia, żebyście mieli uznanie dla tych, którzy wśród was ciężko pracują oraz wam przewodzą+ w Panu i was napominają, 13 i żebyście z uwagi na ich pracę darzyli ich w miłości bardziej niż nadzwyczajnymi względami.+ Bądźcie wobec siebie nawzajem usposobieni pokojowo.+ 14 Ponadto usilnie was zachęcamy, bracia: napominajcie nieporządnych,+ pocieszajcie swą mową dusze przygnębione,+ wspierajcie słabych, wobec wszystkich bądźcie wielkodusznie cierpliwi.+ 15 Baczcie, żeby nikt nie oddawał nikomu krzywdą za krzywdę,+ ale zawsze zabiegajcie o to, co dobre — jeden dla drugiego, a także dla wszystkich innych.+

16 Zawsze się radujcie.+ 17 Nieustannie się módlcie.+ 18 W związku ze wszystkim składajcie podziękowania.+ To bowiem jest względem was wolą Bożą w jedności z Chrystusem Jezusem. 19 Ognia ducha nie gaście.+ 20 Proroctwami nie gardźcie.+ 21 Upewniajcie się o wszystkim;+ mocno trzymajcie się tego, co szlachetne.+ 22 Powstrzymujcie się od wszelkiej formy niegodziwości.+

23 Oby sam Bóg pokoju+ w pełni was uświęcił.+ A duch i dusza, i ciało wasze, bracia, zdrowe pod każdym względem, niech będą zachowane bez nagany podczas obecności naszego Pana, Jezusa Chrystusa.+ 24 Wierny jest ten, który was powołuje, on też tego dokona.

25 Bracia, dalej się za nas módlcie.+

26 Pozdrówcie wszystkich braci świętym pocałunkiem.+

27 Uroczyście zobowiązuję was przez Pana, żeby ten list został odczytany wszystkim braciom.+

28 Życzliwość niezasłużona+ naszego Pana, Jezusa Chrystusa, niech będzie z wami.