Zamrożenie zbrojeń nuklearnych — za czy przeciw?

W MAJU 1983 roku biskupi Kościoła rzymskokatolickiego w USA stanowczo zażądali redukcji istniejących arsenałów broni jądrowej jak również wstrzymania „prób, produkcji i rozmieszczania nowych systemów broni nuklearnej”. Oświadczyli: „Nie może być żadnej wątpliwości co do naszego głębokiego sceptycyzmu wobec moralnej akceptacji jakiegokolwiek użycia broni atomowej”.

W liście zredagowanym 8 listopada 1983 roku w Lourdes biskupi katoliccy we Francji dali do zrozumienia, że niezupełnie się zgadzają ze swymi amerykańskimi kolegami. W wyjaśniającej uwadze podkreślili, że stoją na stanowisku, iż „w celu odstraszenia ewentualnych agresorów narody mają prawo uwzględniać w swej strategii obronnej nawet użycie broni jądrowej”.

Biskupi francuscy tak się wypowiadają w swoim liście: „Oczywiście akceptacja moralna środków odstraszania nuklearnego jest możliwa tylko wtedy, gdy są spełnione następujące warunki:

— wolno ich użyć wyłącznie w obronie przed napaścią;

— należy unikać powiększania zapasów broni; cel odstraszenia osiąga się wtedy, gdy wskutek groźby użycia środków odwetowych każdy atak z zewnątrz wydaje się bezsensowny;

— należy przedsięwziąć wszelkie środki ostrożności, aby uniknąć ryzyka wywołania wojny jądrowej przez przypadek, wybryk szaleńca, terroryzm itp.

— państwo, które bierze na siebie ryzyko związane z posiadaniem środków odstraszania nuklearnego, powinno jednocześnie prowadzić konstruktywną politykę pokojową”.

Wielu francuskich katolików wypowiedziało się przeciw stanowisku zajętemu przez swoich biskupów. Alain Woodrow, redaktor działu religijnego w paryskim dzienniku Le Monde, oświadczył: „Argumenty biskupów graniczą z kazuistyką. Nawet jeśli twierdzą, iż ‚zastraszanie nie jest jednoznaczne ze stosowaniem siły’, jest to różnica dość mglista. Sami przyznają, że kraj, którego obrona ma być godna zaufania, ‚musi być zdecydowany coś przedsięwziąć, gdy środki odstraszania okażą się niewystarczające’”.

Ciekawe, że punkt widzenia członków Rady Kościołów Protestanckich we Francji pokrywał się raczej z poglądem biskupów katolickich w Ameryce, gdyż kilka dni później opowiedzieli się za „zamrożeniem zbrojeń jądrowych jako pierwszego kroku w kierunku odwrócenia spirali zbrojeń, nawet gdyby ten krok podjęto tylko jednostronnie”. Oświadczenie to z kolei spotkało się z gwałtownym sprzeciwem w łonie Kościoła protestanckiego. Zdaniem pewnego pastora taka postawa wręcz zachęca „państwa totalitarne do agresji i akcji wywrotowych”.

Dlaczego w tej tak poważnej kwestii spornej XX wieku panuje wewnątrz Kościołów taka rozbieżność opinii? Widocznie dlatego, że większość dostojników kościelnych ocenia sytuację światową bardziej z politycznego niż z biblijnego punktu widzenia. Nie należy się zatem spodziewać znalezienia w łonie tych skłóconych ze sobą organizacji prawdziwie zjednoczonych uczniów Chrystusa, „Księcia Pokoju” (Izaj. 9:6, 7; Jana 17:20, 21).