Czerwiec

Jehowa błogosławił chrześcijanom w I wieku, którzy dostosowywali się do zmieniających się okoliczności. Często byli prześladowani, czasem w najmniej spodziewanym momencie. Zastanówmy się nad tym, co spotkało Barnabasa i apostoła Pawła, kiedy głosili w okolicy Listry. Na początku ludzie chętnie ich słuchali. Ale później przeciwnicy „podburzyli tłumy” i niektórzy z wcześniejszych słuchaczy Pawła ukamienowali go i zostawili, myśląc, że umarł (Dzieje 14:19). Mimo to Barnabas i Paweł kontynuowali głoszenie w innym miejscu. Z jakim rezultatem? „Pozyskali wielu uczniów”, a swoimi słowami i przykładem wzmocnili współwyznawców (Dzieje 14:21, 22). Ponieważ nie poddali się w obliczu prześladowań, wielu odniosło z tego korzyści. Jeśli my również nie poddajemy się w służbie dla Jehowy, zaznamy błogosławieństw. w23.04 ss. 16, 17, ak. 13, 14

Król Dawid w swoim życiu musiał stawić czoła wielu groźnym wrogom i w modlitwie wielokrotnie prosił Jehowę o pomoc. Był pewny, że Jehowa słyszał jego modlitwy i na nie odpowiadał. Ty też możesz być o tym całkowicie przekonany. Biblia upewnia nas, że Jehowa może dać nam mądrość i siły potrzebne do wytrwania. Może posłużyć się naszą duchową rodziną, a nawet tymi, którzy Mu obecnie nie służą, żeby pomóc nam w różnych sytuacjach. Chociaż Jehowa może nie odpowiadać na nasze modlitwy w sposób, jakiego oczekiwaliśmy, możemy być przekonani, że na nie odpowie. Da nam to, czego potrzebujemy — i to w najodpowiedniejszym momencie. Dlatego dalej módl się z wiarą i bądź pewny, że Jehowa nadal będzie się o ciebie troszczył i że w bliskim już nowym świecie zaspokoi „pragnienie wszystkiego, co żyje” (Ps. 145:16). w23.05 s. 8, ak. 4; s. 13, ak. 17, 18

Dobrze jest skupiać się na korzyściach wynikających z osiągnięcia celu. Na jakich korzyściach ty mógłbyś się skupić? Jeśli twój cel ma związek z czytaniem Biblii czy modlitwą, pomyśl, jak zrealizowanie go umocni twoją przyjaźń z Jehową (Ps. 145:18, 19). A jeśli chcesz rozwinąć jakąś chrześcijańską cechę, pomyśl, jak poprawi to twoje relacje z innymi (Kol. 3:14). Może nawet zrobisz listę powodów, dla których chcesz osiągnąć swój cel. Mógłbyś regularnie do niej wracać. Poza tym spędzaj czas z ludźmi, którzy będą cię motywować (Prz. 13:20). Trzeba jednak realistycznie przyznać, że każdy z nas ma dni, kiedy brakuje mu motywacji. Czy to oznacza, że nie możemy wtedy pracować nad swoim celem? Nie. Cały czas możemy nad nim pracować, nawet gdy nie mamy motywacji. Może to wymagać samodyscypliny, ale rezultaty są tego warte. w23.05 ss. 27, 28, ak. 5-8

Świadomość, że jesteśmy odpowiedzialni za swoje decyzje, może nas pobudzić do tego, że wyznamy grzechy, naprawimy błąd i postaramy się go nie powtarzać. To pomoże nam dalej biec w wyścigu po życie. Jeśli nie możesz odwrócić skutków złej decyzji, pogódź się ze swoją sytuacją. Nie trać czasu i energii na usprawiedliwianie się albo obwinianie siebie lub innych. Przyznaj się do błędu i staraj się jak najlepiej wykorzystać swoje obecne warunki. Jeśli masz wyrzuty sumienia z powodu tego, co zrobiłeś, pokornie módl się do Jehowy, wyznaj Mu swój grzech i proś Go o wybaczenie (Ps. 25:11; 51:3, 4). Przeproś osoby, które zraniłeś, a jeśli to niezbędne, zwróć się o pomoc do starszych (Jak. 5:14, 15). Wyciągnij wnioski ze swoich błędów i staraj się ich nie powtarzać. Wtedy możesz być pewny, że Jehowa okaże ci miłosierdzie i zapewni niezbędne wsparcie (Ps. 103:8-13). w23.08 ss. 28, 29, ak. 8, 9

Jehojada wywierał na Jehoasza dobry wpływ. W rezultacie ten młody król chciał się podobać Jehowie. Jednak po śmierci Jehojady zaczął słuchać odstępczych książąt (2 Kron. 24:4, 17, 18). Chociaż Jehowę bardzo smuciło ich postępowanie, dalej „posyłał do nich proroków, żeby wrócili do Niego (...), ale oni nie chcieli słuchać”. Nie posłuchali nawet syna Jehojady, Zachariasza, który był nie tylko prorokiem Jehowy i kapłanem, ale także kuzynem Jehoasza. Jehoasz rozkazał nawet zabić Zachariasza (2 Kron. 22:11; 24:19-22). Ten król nie dbał o zdrową bojaźń przed Jehową. Jehowa powiedział: „Tych, którzy mną gardzą, potraktuję z pogardą” (1 Sam. 2:30). Jakiś czas potem nieliczna syryjska armia pokonała „wielką armię” Jehoasza, a on sam został „ciężko ranny” (2 Kron. 24:24, 25). Później został zamordowany przez swoich sług za to, że zabił Zachariasza. w23.06 s. 18, ak. 16, 17

Apostoł Paweł spędził jakiś czas w Efezie, gdzie głosił dobrą nowinę i nauczał (Dzieje 19:1, 8-10; 20:20, 21). Bardzo kochał swoich braci i chciał im pomóc dochować wierności Jehowie. Efezjanie, do których pisał Paweł, byli kiedyś zniewoleni przez religię fałszywą i przesądy. Efez słynął z rażącej niemoralności i rozpasania. Nieprzyzwoita mowa była na porządku dziennym w teatrach miejskich, a nawet na uroczystościach religijnych (Efez. 5:3). Wielu Efezjan ‛zatraciło wszelkie poczucie moralności’. To sformułowanie dosłownie oznacza „przestać odczuwać ból” (Efez. 4:17-19). Zanim dowiedzieli się, co naprawdę jest dobre, a co złe, nie czuli wyrzutów sumienia. Dlatego Paweł napisał o nich, że „pod względem umysłowym są pogrążeni w ciemności i dalecy od życia właściwego Bogu”. Jednak niektórzy Efezjanie nie pozostali w ciemności. w24.03 s. 20, ak. 2, 4; s. 21, ak. 5, 6

Zadanie Gedeona jako sędziego było fizycznie wyczerpujące. Gdy w trakcie nocnej bitwy Midianici zaczęli uciekać, ścigał ich od doliny Jizreel aż do rzeki Jordan (Sędz. 7:22). Czy Gedeon zakończył pościg przy Jordanie? Nie! Chociaż on i jego 300 ludzi byli zmęczeni, przekroczyli rzekę i ruszyli dalej. W końcu dogonili Midianitów i ich pokonali (Sędz. 8:4-12). Gedeon ufał, że Jehowa go wzmocni, i się nie zawiódł (Sędz. 6:14, 34). Na przykład on i jego ludzie pieszo ścigali dwóch midianickich królów, chociaż ci przypuszczalnie uciekali na wielbłądach (Sędz. 8:12, 21). Ale Izraelici byli zdeterminowani i z pomocą Boga odnieśli zwycięstwo. Podobnie starsi mogą polegać na Jehowie, który „nigdy się nie męczy ani nie nuży”. On doda im sił, kiedy będą tego potrzebowali (Izaj. 40:28, 29). w23.06 ss. 6, 7, ak. 14, 16

Możemy zachować niezłomne serce bez względu na próby, jakie nas spotkają. Dlatego ufajmy Jehowie. Zastanówmy się nad przykładem Baraka. Odniósł on zwycięstwo dzięki temu, że ufał wskazówkom Jehowy. Chociaż Izraelici nie mieli żadnej broni, to Jehowa polecił mu wyruszyć do walki przeciwko dobrze uzbrojonym wojskom kananejskiego wodza Sysery (Sędz. 5:8). Prorokini Debora powiedziała Barakowi, żeby zszedł na równinę i stoczył bitwę z Syserą i jego 900 rydwanami. Chociaż na płaskim terenie rydwany dawały przeciwnikom dużą przewagę, Barak okazał posłuszeństwo. Gdy jego żołnierze schodzili z góry Tabor, Jehowa zesłał ulewny deszcz. Rydwany Sysery ugrzęzły w błocie i Jehowa dał Barakowi zwycięstwo (Sędz. 4:1-7, 10, 13-16). Nam też pomoże odnieść sukces, jeśli ufamy Jemu oraz wskazówkom zapewnianym przez Jego organizację. w23.07 s. 19, ak. 17, 18

Cierpliwość jest nam niezbędna, żebyśmy mogli otrzymać życie wieczne. Tak jak wierni słudzy Jehowy z przeszłości, musimy cierpliwie czekać, aż spełni On swoje obietnice (Hebr. 6:11, 12). Biblia przyrównuje naszą sytuację do sytuacji rolnika (Jak. 5:7, 8). Wkłada on wiele wysiłku, żeby siać i podlewać, ale nie wie dokładnie, kiedy zboże urośnie. Cierpliwie więc czeka i ufa, że zbierze plon. Podobnie my pilnie angażujemy się w zajęcia duchowe, chociaż ‛nie wiemy, którego dnia nasz Pan przyjdzie’ (Mat. 24:42). Cierpliwie czekamy, przekonani, że Jehowa w odpowiednim czasie spełni wszystko, co obiecał. Gdybyśmy się zniecierpliwili, moglibyśmy się znużyć i stopniowo oddalić od Jehowy. Moglibyśmy też zacząć zabiegać o rzeczy, które naszym zdaniem zapewnią nam szczęście tu i teraz. Ale dzięki cierpliwości wytrwamy do końca i zostaniemy wybawieni (Mich. 7:7). w23.08 s. 22, ak. 7

Z zestawienia proroctwa z Daniela 2:41-43 z innymi zawartymi w Księdze Daniela i Objawienia wynika, że stopy wyobrażają dominujące w naszych czasach mocarstwo anglo-amerykańskie. Daniel powiedział, że „królestwo to będzie po części mocne, a po części kruche”. Dlaczego „po części kruche”? Bo zwykli ludzie, których wyobraża miękka glina, osłabiają jego zdolność do działania z siłą żelaza. Z opisu Daniela dotyczącego posągu możemy wyciągnąć ważne wnioski. Po pierwsze, mocarstwo anglo-amerykańskie dowodziło swojej siły na różne sposoby. Na przykład USA i Wielka Brytania znalazły się wśród zwycięzców I i II wojny światowej. Jednak potęgę tego mocarstwa osłabiały i nadal osłabiają najróżniejsze konflikty wewnętrzne. Po drugie, będzie ono ostatnią potęgą światową, zanim Królestwo Boże zniszczy wszystkie ludzkie rządy. w23.08 ss. 10, 11, ak. 12, 13

Czasami Dawid był udręczony z powodu wszystkich problemów i prób, które napotykał (Ps. 18:4, 5). Ale czuła miłość i troska Jehowy go pokrzepiały. Jehowa prowadził swojego wyczerpanego przyjaciela na „bujne pastwiska” i tam, gdzie było „pod dostatkiem wody”. Dzięki temu Dawid odzyskiwał siły i był w stanie dalej z radością służyć Jehowie (Ps. 18:28-32; 23:2). Podobnie kiedy my zmagamy się z próbami i wyzwaniami, możemy powiedzieć: „Nasz kres nie nadszedł dzięki lojalnej miłości Jehowy” (Lam. 3:22; Kol. 1:11). Życie Dawida często było w niebezpieczeństwie. Miał on wielu potężnych wrogów. Ale miłość Jehowy sprawiała, że czuł się bezpiecznie. Wiedział, że Jehowa jest z nim w każdej sytuacji, i to dodawało mu sił. Dlatego śpiewał: „[Jehowa] wyratował mnie od wszystkich trwóg” (Ps. 34:4). Obawy Dawida były realne, ale miłość Jehowy była silniejsza. w24.01 s. 30, ak. 15-17

Wyciągaj wnioski ze złych decyzji Jehoasza. Po śmierci arcykapłana Jehojady Jehoasz zaczął zadawać się ze złym towarzystwem (2 Kron. 24:17, 18). Posłuchał książąt judzkich, którzy nie kochali Jehowy. Pewnie przyznasz, że Jehoasz powinien unikać towarzystwa tych złych ludzi. Jednak on posłuchał fałszywych przyjaciół. A gdy jego kuzyn, Zachariasz, próbował go skorygować, Jehoasz doprowadził do jego śmierci (2 Kron. 24:20, 21; Mat. 23:35). Jakie to podłe i głupie! Jehoasz dobrze zaczął, ale niestety stał się odstępcą i mordercą. W końcu zabili go jego właśni słudzy (2 Kron. 24:22-25). Gdyby nadal słuchał Jehowy i tych, którzy Go kochają, jego życie mogłoby potoczyć się zupełnie inaczej! w23.09 s. 9, ak. 6

Jezus wiedział, że apostoł Piotr może dochować wierności. Dlatego życzliwie powiedział mu, żeby ‛przestał się bać’. Zaufanie, jakim Jezus obdarzył Piotra, wywarło na niego trwały wpływ. Później razem ze swoim bratem Andrzejem porzucili rybołówstwo i cały swój czas poświęcili na współpracę z Mesjaszem. Dzięki tej decyzji zaznali wspaniałych błogosławieństw (Marka 1:16-18). Jako naśladowca Chrystusa Piotr przeżył wiele wspaniałych chwil. Widział, jak Jezus uzdrawia chorych, wypędza demony, a nawet wskrzesza zmarłych (Mat. 8:14-17; Marka 5:37, 41, 42). Otrzymał również wizję, w której zobaczył Jezusa w przyszłej królewskiej chwale, co wywarło na niego ogromny wpływ (Marka 9:1-8; 2 Piotra 1:16-18). Piotr doświadczył rzeczy, których nigdy by się nie spodziewał. Musiał być bardzo szczęśliwy, że nie dopuścił, by negatywne uczucia pozbawiły go tych błogosławieństw! w23.09 s. 21, ak. 4, 5

W swoim pierwszym liście apostoł Piotr wspomniał, że żarliwa miłość pomoże nam przebaczać — nie tylko niektóre grzechy, ale „mnóstwo grzechów” (1 Piotra 4:8). Być może Piotr przypomniał sobie lekcję dotyczącą wybaczania, jakiej Jezus udzielił mu lata wcześniej. Prawdopodobnie uważał się wtedy za bardzo miłosiernego, bo stwierdził, że jest gotowy przebaczyć „aż siedem razy”. Ale Jezus powiedział mu, żeby przebaczał „aż 77 razy”, czyli bez ograniczeń. To samo odnosi się do nas (Mat. 18:21). Jeśli trudno ci zastosować się do tej rady, nie zniechęcaj się! Każdy niedoskonały sługa Jehowy miewa z tym trudności. Ważne jest jednak, żebyś z całych sił starał się przebaczyć współwyznawcy i zachować z nim pokojowe relacje. w23.09 s. 29, ak. 12

Będąc w brzuchu ryby, Jonasz był pewien, że Jehowa wysłucha jego pokornej modlitwy, w której okazał skruchę, i mu pomoże. Później, gdy znalazł się na lądzie, był gotowy wywiązać się ze zleconego mu zadania (Jon. 2:10 do 3:4). Czy w trakcie próby ogarnia cię taki niepokój, że nawet trudno jest ci się modlić? Albo czy czujesz się zbyt zmęczony, żeby studiować? Pamiętaj, że Jehowa doskonale cię rozumie. Nawet gdy jesteś w stanie powiedzieć Mu tylko kilka prostych słów, możesz być pewien, że da ci dokładnie to, czego potrzebujesz (Efez. 3:20). Jeżeli ból fizyczny lub emocjonalny sprawia, że niełatwo ci czytać lub studiować, mógłbyś słuchać nagrań Biblii lub opartych na niej publikacji. Mógłbyś też posłuchać którejś z naszych piosenek albo obejrzeć jakiś materiał filmowy z serwisu jw.org. Gdy modlisz się do Jehowy i szukasz odpowiedzi w pokarmie duchowym, który On zapewnia, niejako zapraszasz Go, żeby dodał ci sił. w23.10 s. 13, ak. 6; s. 14, ak. 9

Przybytek oraz świątynie, które zbudowano później w Jerozolimie, miały podobny układ. W środku znajdowały się dwa pomieszczenia — „Miejsce Święte” i „Miejsce Najświętsze” — które były rozdzielone haftowaną zasłoną (Hebr. 9:2-5; Wyjścia 26:31-33). W Miejscu Świętym stał złoty świecznik, ołtarz do spalania kadzidła oraz stół na chleby pokładne. Mogli tam wchodzić jedynie „namaszczeni kapłani”, żeby wykonywać swoje obowiązki (Liczb 3:3, 7, 10). W Miejscu Najświętszym stała złota Arka Przymierza wyobrażająca obecność Jehowy (Wyjścia 25:21, 22). Za zasłonę mógł wejść wyłącznie arcykapłan podczas dorocznego Dnia Przebłagania (Kapł. 16:2, 17). Wchodził tam z krwią zwierząt, by dokonać przebłagania za grzechy własne oraz całego narodu. Z czasem Jehowa wyjawił rzeczywiste znaczenie tych elementów przybytku (Hebr. 9:6, 7). w23.10 s. 27, ak. 12

W Słowie Bożym wiele razy znajdujemy polecenie, ‛żebyśmy się nawzajem kochali’ (Jana 15:12; Rzym. 13:8; 1 Tes. 4:9; 1 Piotra 1:22; 1 Jana 4:11). Jednak miłość to uczucie, które rodzi się w sercu, a przecież żaden człowiek nie może zajrzeć nam do serca. Co więc możemy zrobić, żeby nasza miłość była widoczna? Możemy ją wyrażać słowami i czynami. Jest wiele sposobów, na jakie możemy pokazywać naszym braciom i siostrom, że ich kochamy. Oto kilka przykładów: „Bądźcie prawdomówni wobec siebie nawzajem” (Zach. 8:16). „Zachowujcie między sobą pokój” (Marka 9:50). „Wyprzedzajcie się w okazywaniu sobie nawzajem szacunku” (Rzym. 12:10). „Serdecznie przyjmujcie drugich w swoim gronie” (Rzym. 15:7). „Przebaczajcie sobie nawzajem” (Kol. 3:13). „Noście brzemiona jedni drugich” (Gal. 6:2). „Wciąż (...) pocieszajcie się nawzajem” (1 Tes. 4:18). „Jedni drugich budujcie” (1 Tes. 5:11). „Módlcie się jedni za drugich” (Jak. 5:16). w23.11 s. 9, ak. 7, 8

Każdego dnia podejmujemy decyzje wymagające silnej wiary. Mogą one dotyczyć towarzystwa, rozrywki, edukacji, małżeństwa, dzieci lub pracy zawodowej. Warto zadać sobie pytanie: „Czy moje wybory świadczą o przekonaniu, że ten system rzeczy jest tymczasowy i wkrótce zostanie zastąpiony przez nowy świat? Czy raczej na moje decyzje wpływają ludzie, którzy żyją tak, jak gdyby śmierć była końcem wszystkiego?” (Mat. 6:19, 20; Łuk. 12:16-21). Najlepsze decyzje będziemy podejmować wtedy, gdy wzmacniamy swoją wiarę w to, że nowy świat jest bliski. Silnej wiary wymagają też od nas próby, które napotykamy. Możemy być prześladowani, zapaść na przewlekłą chorobę lub doświadczyć innych zniechęcających przeciwności. Z początku możemy z determinacją stawiać im czoła. Ale jeśli próba się przeciąga — jak to często bywa — będziemy potrzebować silnej wiary, żeby wytrwać i nadal z radością służyć Jehowie (1 Piotra 1:6, 7). w23.04 s. 27, ak. 4, 5

Jehowa oczekuje, że będziemy działać zgodnie z naszymi modlitwami. Powiedzmy, że brat chciałby wziąć wolne w pracy, żeby skorzystać z kongresu regionalnego, i modli się w tej sprawie. Jak Jehowa może odpowiedzieć na tę prośbę? Może dodać temu bratu odwagi, której potrzebuje, żeby porozmawiać z pracodawcą. Ale brat będzie musiał działać — pójść i poprosić o wolne, być może wielokrotnie. Może nawet będzie musiał zaproponować, że zamieni się z innym pracownikiem, albo wziąć urlop bezpłatny. Jehowa oczekuje, że będziemy modlić się w danej sprawie wielokrotnie. Jezus wskazał, że niektóre nasze prośby nie zostaną spełnione od razu (Łuk. 11:9). Dlatego się nie poddawaj! Módl się szczerze i często (Łuk. 18:1-7). Kiedy tak robimy, pokazujemy Jehowie, że nasza prośba nie jest zwykłą zachcianką. Pokazujemy też swoją wiarę w to, że Jehowa może nam pomóc. w23.11 ss. 22, 23, ak. 10, 11

Jehowa obiecał swojemu przyjacielowi Abrahamowi, że dzięki jego potomstwu otrzymają błogosławieństwo wszystkie narody (Rodz. 15:5; 22:18). Ponieważ Abraham przejawiał głęboką wiarę, był przekonany, że Bóg spełni tę obietnicę. Ale gdy miał 100 lat, a jego żona 90, wciąż jeszcze nie doczekali się syna (Rodz. 21:1-7). Biblia mówi jednak: „Abraham miał nadzieję i wierzył, że może się stać ojcem wielu narodów — zgodnie z tym, co powiedziano” (Rzym. 4:18). Wiemy, że jego nadzieja się spełniła. Został ojcem Izaaka — syna, na którego tak długo czekał. Na czym opierało się przekonanie Abrahama? Ponieważ miał bliską więź z Jehową, był „w pełni przekonany, że to, co On obiecał, potrafi też uczynić” (Rzym. 4:21). Dzięki swojej wierze podobał się Jehowie i został uznany za prawego (Jak. 2:23). w23.12 s. 8, ak. 1, 2

Młody brat, który jest godny zaufania, pilnie wywiązuje się ze wszystkich obowiązków. Pomyślmy o Jezusie. Nigdy nie podchodził on do swoich zadań niedbale czy nieodpowiedzialnie. Zrealizował wszystko, co zlecił mu Jehowa, nawet gdy było to trudne. Kochał innych ludzi — zwłaszcza swoich uczniów — i dobrowolnie oddał za nich życie (Jana 13:1). Wzorem Jezusa staraj się wywiązać ze wszystkiego, co ci powierzono. Jeśli nie jesteś czegoś pewien, pokornie proś o pomoc dojrzałych braci. Nigdy nie ograniczaj się do minimum (Rzym. 12:11). Doprowadzaj swoje zadania do końca i przykładaj się do nich tak, jakbyś robił to „dla Jehowy, a nie dla ludzi” (Kol. 3:23). Oczywiście nie jesteś doskonały, dlatego bądź skromny i przyznawaj się do błędów (Prz. 11:2). w23.12 s. 26, ak. 8

Chrzest i przyłączenie się do rodziny Jehowy sprawia wielką radość. Ci, którzy już jej zaznają, zgadzają się ze słowami Dawida: „Szczęśliwy jest ten, kogo wybierasz i przyprowadzasz, żeby przebywał na Twoich dziedzińcach” (Ps. 65:4). Jehowa nie zaprasza na swoje dziedzińce przypadkowych osób. On wybiera tych, którzy dowodzą, że chcą mieć z Nim bliską więź (Jak. 4:8). Kiedy się Mu oddajesz i przyjmujesz chrzest, możesz być przekonany, że On ‛zleje na ciebie tyle błogosławieństw, że niczego nie będzie ci brakować’ (Malach. 3:10; Jer. 17:8). Chrzest to dopiero początek. Kiedy już zrobisz ten krok, będziesz z całych sił starał się dotrzymać złożonej Bogu obietnicy, nawet jeśli spotkają cię pokusy albo próby wiary (Kazn. 5:4, 5). Jako uczeń Jezusa będziesz naśladował jego przykład i stosował się do jego przykazań najlepiej jak potrafisz (Mat. 28:19, 20; 1 Piotra 2:21). w24.03 s. 8, ak. 1-3

Co, jeśli nie lubicie spędzać czasu razem? Co możecie zrobić w takiej sytuacji? Zastanówmy się nad przykładem ogniska. Po rozpaleniu ogień nie jest wielki. Trzeba do niego stopniowo dokładać coraz większe kawałki drewna. Podobnie wy moglibyście zacząć od spędzenia razem choćby kilku minut każdego dnia. Róbcie coś, co oboje lubicie (Jak. 3:18). Zaczynając od takich małych rzeczy, możecie na nowo rozpalić żar miłości. Szacunek jest w małżeństwie niezbędny. Jest jak tlen, dzięki któremu ognisko się pali. Bez tlenu ogień szybko gaśnie. Podobnie w małżeństwie — jeśli mąż i żona się nie szanują, ich miłość szybko zgaśnie. Z drugiej strony jeśli mąż i żona starają się okazywać sobie szacunek, wzmacniają swoją miłość. Ale pamiętaj, że nie chodzi o to, czy twoim zdaniem okazujesz szacunek, ale o to, czy twój współmałżonek czuje się szanowany. w23.05 s. 22, ak. 9; s. 24, ak. 14, 15

Wielu sług Bożych opisanych w Biblii mówiło o chwilach, gdy byli w udręce i drżeli z powodu swoich wrogów lub różnych nacisków (Ps. 18:4; 55:1, 5). Podobnie my możemy zmagać się ze sprzeciwem w szkole, pracy, rodzinie lub ze strony władz. Z powodu problemów ze zdrowiem może nam nawet grozić śmierć. Możemy się wtedy czuć bezradni jak małe dziecko. Jak Jehowa pomaga nam w takich sytuacjach? On ‛nas pociesza i daje nam ukojenie’. Tak więc regularnie spędzaj czas z Jehową, modląc się do Niego i czytając Jego Słowo (Ps. 77:1, 12-14). Jeśli o to zadbasz, to w stresujących okolicznościach twoim naturalnym odruchem będzie zwrócenie się do niebiańskiego Ojca. Dziel się z Nim swoimi obawami i troskami. Pozwól, żeby poprzez Biblię do ciebie mówił i cię pocieszał (Ps. 119:28). w24.01 ss. 24, 25, ak. 14-16

Motywacja odgrywa kluczową rolę w osiąganiu celów duchowych. Osoba zmotywowana bardzo pragnie osiągnąć swój cel. A im bardziej jesteśmy zmotywowani, tym mamy większe szanse, żeby zrealizować swój cel. Co więc możesz zrobić, żeby mieć więcej motywacji? Możesz się o to modlić. Jehowa przez swojego ducha może cię zmotywować do osiągnięcia twojego celu. Czasami wyznaczamy sobie jakiś cel, bo wiemy, że powinniśmy, i to dobrze. Ale tak naprawdę możemy nie mieć pragnienia, żeby go osiągnąć. Rozmyślaj nad tym, co Jehowa dla ciebie zrobił (Ps. 143:5). Apostoł Paweł rozmyślał o niezasłużonej życzliwości, którą okazał mu Jehowa, i to go skłaniało do wysilania się w służbie (1 Kor. 15:9, 10; 1 Tym. 1:12-14). Podobnie może być z tobą — im więcej będziesz rozmyślał nad tym, co Jehowa dla ciebie zrobił, tym bardziej będziesz zmotywowany, żeby osiągnąć swój cel (Ps. 116:12). w23.05 ss. 26, 27, ak. 3-5

Kiedy wysławiamy imię naszego niebiańskiego Ojca, sprawiamy Mu radość (Ps. 119:108). Czy oznacza to jednak, że wszechmocny Bóg jest jak niedoskonali ludzie, którzy pragną pochwał od innych, bo są niepewni swojej wartości? Nie. Kiedy wysławiamy naszego niebiańskiego Ojca, pomagamy obalić kolejne kłamstwo Szatana, które dotyczy każdego z nas osobiście. Twierdzi on, że żaden człowiek nie będzie lojalnie bronił imienia Bożego — że nikt nie pozostanie wierny w czasie prób. Twierdzi też, że odwrócilibyśmy się od Boga, gdybyśmy uznali, że przyniesie nam to korzyści (Hioba 1:9-11; 2:4). Ale wierny Hiob udowodnił, że Szatan jest kłamcą. A jak będzie w twoim wypadku? Każdy z nas może postanowić, że będzie lojalnie bronił imienia naszego Ojca i sprawiał Mu radość swoją niezłomną służbą (Prz. 27:11). To niezwykły przywilej! w24.02 ss. 8, 9, ak. 3-5

Wiele lat po śmierci Mojżesza i Jozuego Jehowa powoływał sędziów, którzy prowadzili Jego lud. Później, za czasów królów, Jehowa wyznaczał proroków. Wierni królowie stosowali się do ich wskazówek. Na przykład król Dawid pokornie przyjął skarcenie od proroka Natana (2 Sam. 12:7, 13; 1 Kron. 17:3, 4). Król Jehoszafat polegał na wskazówkach od proroka Jachazjela i zachęcił Judejczyków, żeby ‛uwierzyli prorokom Jehowy’ (2 Kron. 20:14, 15). Gdy król Ezechiasz znalazł się w trudnej sytuacji, poprosił o wsparcie proroka Izajasza (Izaj. 37:1-6). Kiedy królowie byli posłuszni Jehowie, On im błogosławił i chronił lud (2 Kron. 20:29, 30; 32:22). Było oczywiste, że Jehowa posługuje się swoimi prorokami. w24.02 s. 21, ak. 8

Szatan chciałby, żebyśmy spędzali czas z ludźmi, którzy utrudnialiby nam trzymanie się zasad Jehowy. Nasze towarzystwo to nie tylko ci, z którymi spędzamy czas na żywo, ale też ci, z którymi mamy kontakt w mediach społecznościowych. Musimy walczyć z popularnym w tym świecie sposobem myślenia, że niemoralne postępowanie nie jest niczym złym. Wiemy, jaka jest prawda (Efez. 4:19, 20). Warto jednak zadać sobie pytania: „Czy staram się unikać wszystkich niepotrzebnych kontaktów ze współpracownikami, kolegami ze szkoły albo innymi ludźmi, którzy nie szanują prawych zasad Jehowy? Czy odważnie trzymam się Bożych zasad, nawet jeśli zostanę uznany za nietolerancyjnego?”. Jak wynika z 2 Listu do Tymoteusza 2:20-22, musimy ostrożnie wybierać towarzystwo również w zborze. Pamiętajmy, że nie każdy pomoże nam wiernie służyć Jehowie. w24.03 ss. 22, 23, ak. 11, 12

Czy próbowałeś kiedyś wyobrazić sobie Jehowę? Chociaż jest On niewidzialny, to Biblia opisuje Go na różne sposoby. Na przykład nazywa Go „słońcem i tarczą” oraz „niszczycielskim ogniem” (Ps. 84:11; Hebr. 12:29). Ezechiel, który zobaczył Jehowę w wizji, wspomniał o szafirowym tronie, błyszczącym metalu i lśniącej tęczy (Ezech. 1:26-28). Ponieważ nie widzimy Jehowy, może nam być trudno uwierzyć, że nas kocha. Niektórzy uważają, że nie mogą liczyć na Jego miłość z powodu swojej przeszłości. Jehowa rozumie takie uczucia. Żeby nam pomóc, wyjawia w Biblii swoją piękną osobowość. Słowo, które najlepiej opisuje Jehowę, to miłość. Biblia mówi, że „Bóg jest miłością” (1 Jana 4:8). Ta cecha wpływa na wszystkie Jego działania. Okazuje ją tak szczodrze i w takiej mierze, że obejmuje nią nawet tych, którzy Go nie kochają (Mat. 5:44, 45). w24.01 s. 26, ak. 1-3

Jehowa wyznaczył Mojżesza, żeby wyprowadził Izraelitów z Egiptu. Za dnia wskazywał im drogę słupem obłoku, a w nocy słupem ognia (Wyjścia 13:21). Mojżesz podążał za słupem, który zaprowadził cały lud nad Morze Czerwone. Izraelici wpadli w panikę, bo pomyśleli, że znaleźli się w pułapce między morzem a ścigającą ich armią egipską. Ale to nie był błąd. Jehowa poprowadził tam swój lud celowo (Wyjścia 14:2). Następnie wybawił ich w zdumiewający sposób (Wyjścia 14:26-28). Mojżesz prowadził lud Boży przez pustkowie kolejne 40 lat i w dalszym ciągu polegał na kierownictwie, które Jehowa zapewniał przez słup obłoku (Wyjścia 33:7, 9, 10). Ze słupa obłoku Jehowa przemawiał do Mojżesza, a on z kolei przekazywał wskazówki od Boga całemu narodowi. Izraelici wyraźnie widzieli, że Jehowa posługuje się Mojżeszem, żeby ich prowadzić. w24.02 s. 21, ak. 4, 5