5 ABRAHAM
Musiał zmierzyć się z najtrudniejszą próbą w swoim życiu
ABRAHAM idzie powoli, krok za krokiem, nieuchronnie zmierzając do celu. Ta wędrówka ma zająć zaledwie kilka dni, ale bez wątpienia jest to najtrudniejsza podróż w jego długim życiu.
Abraham nie przestaje myśleć o słowach Jehowy: „Weź, proszę, swojego jedynego syna, Izaaka, którego tak kochasz, i idź do ziemi Moria. Tam ofiaruj go jako całopalenie na górze, którą ci wskażę”. Jehowa wiedział, że Abraham bardzo kocha Izaaka. Jak więc mógł go poprosić o coś takiego? I czy Abraham będzie miał wystarczająco silną wiarę i odwagę, żeby spełnić tę prośbę?
Biblia nazywa Abrahama „ojcem wszystkich (...), którzy zostali uznani za prawych dzięki wierze” (Rzym. 4:11). Na długo przed tym, jak Jehowa skierował do niego wspomnianą prośbę, Abraham przejawiał głęboką wiarę, a na przestrzeni lat Bóg pomagał mu ją jeszcze bardziej rozwijać. Na przykład wiele lat wcześniej Jehowa powiedział Abrahamowi, że zniszczy niegodziwe miasta Sodomę i Gomorę. Abraham był tym bardzo zmartwiony i spytał Jehowę, czy naprawdę zgładzi dobrych ludzi razem ze złymi. Bóg cierpliwie wyjaśnił Abrahamowi, że oszczędzi te miasta, jeśli znajdzie w nich choćby garstkę prawych (Rodz. 18:16-33). Abraham nigdy nie zapomniał, czego się nauczył: Jehowa jest sprawiedliwy i miłosierny.
Co pomogło Abrahamowi zdobyć się na odwagę, żeby na polecenie Jehowy zrobić coś, co wydawało się niewykonalne?
Jakiś czas później Jehowa zrobił dla Abrahama i Sary coś niesamowitego. Chociaż Sara miała już prawie 90, a Abraham prawie 100 lat, Bóg przywrócił im zdolności rozrodcze, dzięki czemu urodził im się syn Izaak. Abraham przekonał się, że dla Jehowy nie ma nic niemożliwego: potrafi On nawet ożywić coś, co „właściwie jest już obumarłe” (Rzym. 4:18, 19). Ten wniosek pozostał w sercu i umyśle Abrahama już na zawsze.
Teraz, po 25 latach, w drodze do ziemi Moria Abraham z pewnością cały czas rozmyśla o tym, czego nauczył się o Jehowie. Doszedł do wniosku, że nawet gdyby Izaak umarł, Jehowa będzie w stanie go wskrzesić (Hebr. 11:19). Abraham idzie więc dalej, a ta nadzieja dodaje mu potrzebnej odwagi.
Kiedy Abraham widzi z daleka miejsce, które wybrał Jehowa, mówi swoim sługom, żeby zostali, a on z Izaakiem pójdą złożyć ofiarę. Z przekonaniem zapewnia sług, że obaj do nich wrócą. Kiedy ojciec z synem zostają już sami, nadchodzi czas, żeby Abraham spełnił prośbę Jehowy. Chociaż Izaak jest młody i silny, posłusznie zgadza się, żeby ojciec go związał i położył na ołtarzu. Abraham unosi rękę, w której trzyma nóż, gotowy zrobić coś, o czym wcześniej nawet by nie pomyślał. W tym momencie anioł woła go po imieniu i mówi: „Nie zabijaj chłopca”.
Następnie Bóg chwali Abrahama za jego wiarę i posłuszeństwo. Powtarza też obietnicę, że będzie mu błogosławił, pomnoży jego potomstwo i sprawi, że dzięki temu, co Abraham był gotowy zrobić, „wszystkie narody ziemi” otrzymają wiele błogosławieństw. Jehowa nie zrealizował jeszcze w pełni obietnicy, którą dał Abrahamowi. Ale kiedy już do tego dojdzie, ludzie odniosą korzyści, które będą trwały wiecznie.
Za pośrednictwem historii Abrahama i Izaaka Jehowa wyjawił nam o sobie coś jeszcze. Pomógł nam sobie wyobrazić, z jakim cierpieniem wiązało się dla Niego zapewnienie wszystkim wiernym ludziom wybawienia. Tak jak Abraham był gotowy ofiarować ukochanego syna, tak Jehowa z własnej woli ofiarował swojego jednorodzonego Syna, Jezusa, by zapewnić nam wspaniałą przyszłość (Jana 3:16). Kiedy więc czytamy, na jak wielkie poświęcenie gotowy był Abraham, dowiadujemy się też, jak bardzo Jehowa nas kocha.
Podobnie jak Abraham my też rozwiniemy silną wiarę, jeśli będziemy rozmyślać o tym, co Jehowa powiedział i zrobił w przeszłości. A im silniejsza będzie nasza wiara, tym większa będzie nasza odwaga. Nie musimy się obawiać, że Jehowa poprosi nas o to, o co poprosił Abrahama. Nigdy więcej nie skierował do nikogo takiej prośby. Ale jednego możemy być pewni: cokolwiek poleci nam Jehowa, dzięki wierze w Niego będziemy mieli odwagę to zrobić. A nasze posłuszeństwo zapewni nam więcej błogosławieństw, niż możemy sobie wyobrazić!
Przeczytaj:
Do omówienia:
Jak w tym okresie swojego życia Abraham okazywał odwagę?
Wniknij w temat
1. Jakie istnieją dowody na to, że Abraham był postacią historyczną? (g 5/12 s. 18, ramka; it „Abraham” ak. 22, 23) A
Ilustracja A: Płaskorzeźba na murze w Karnaku (Egipt) wspomina o „polu Abrama”
2. Od kogo Abraham mógł się dowiedzieć o Jehowie? (ia s. 26, ak. 4, 5)
3. Co sprawiało, że Jehowa akceptował to, jak Abraham oddawał Mu cześć? (rr s. 20, ak. 18)
4. Jak obietnica Jehowy z Rodzaju 22:17 potwierdza, że Biblia jest dokładna pod względem naukowym? (g88 8.8 s. 25) B
Ilustracja B
Ilustracja B
Wyciągnij praktyczne wnioski
Jak nadzieja, którą miał Abraham, pomagała mu być odważnym? Jak skupianie się na naszej nadziei pomoże nam okazywać odwagę? C
Ilustracja C
Jak wzorem Abrahama możemy okazywać odwagę i zdobywać się na poświęcenia, kiedy...
dostrzegamy okazję, żeby porozmawiać z kimś o Jehowie? (Hebr. 13:15)
podejmujemy decyzje, jak korzystać ze swoich środków materialnych? (Prz. 3:9)
dowiadujemy się, że współwyznawcy potrzebują naszej pomocy? (Filip. 4:18)
Jak jeszcze mógłbyś naśladować odwagę Abrahama opisaną w tym sprawozdaniu?
Spójrz z szerszej perspektywy
Czego to sprawozdanie uczy mnie o Jehowie?
Jak ta relacja biblijna wiąże się z zamierzeniem Jehowy?
O co chciałbym zapytać Abrahama lub Izaaka, kiedy zmartwychwstaną?
Dowiedz się więcej
Zobacz, jak mogły wyglądać wydarzenia opisane w tym sprawozdaniu.
Jak Abraham został przyjacielem Jehowy i jak ty możesz wzmacniać swoją przyjaźń z Bogiem?