29 ELIASZ
„Moim Bogiem jest Jehowa”
ELIASZ pojawia się w sprawozdaniu biblijnym nagle niczym błyskawica. Pierwszy raz czytamy o nim, kiedy przekazuje pewnemu królowi mocne orędzie. Był to Achab — siódmy z kolei władca dziesięcioplemiennego królestwa Izraela. Chociaż dzieje tego królestwa to smutna historia panowania jednego niegodziwego króla po drugim, to właśnie Achaba Jehowa uznał za najgorszego z nich wszystkich. Poślubił on niegodziwą cudzoziemską księżniczkę o imieniu Jezebel. Achab czcił bożki, a jego żona propagowała w kraju szczególnie brutalną formę kultu Baala, która prawdopodobnie wiązała się ze składaniem ofiar z dzieci. Pewnego dnia Jehowa polecił więc Eliaszowi pójść do króla i przekazać mu, że zamierza go ukarać.
Eliasz wyrusza w długą wędrówkę z górzystego Gileadu do Samarii, warownego miasta, w którym Achab postawił swój ogromny pałac. Być może ze względu na znajdujące się w nim bogactwo nazywano go też „domem z kości słoniowej” (1 Król. 22:39). Wyobraźmy sobie, jak Eliasz ubrany w prostą szatę z sierści i szeroki skórzany pas wchodzi do tego okazałego pałacu. Staje przed królem i zapowiada, że odtąd nie będzie deszczu — Jehowa ześle na kraj suszę. Będzie ona trwała kilka lat — aż do czasu, gdy Eliasz oznajmi, że znowu spadnie deszcz. Żeby to przekazać, Eliasz potrzebował odwagi. Dlaczego? Jego słowa oznaczały, że Baal, bóg, który zdaniem Achaba zapewniał deszcz, jest bezsilny i całkowicie zawiedzie. Jeśli Jezebel też to słyszała, z pewnością była wściekła.
Co pomogło Eliaszowi tak odważnie przemówić do króla? Część odpowiedzi na to pytanie zawierają jego własne słowa. Na początku powiedział: „Przysięgam na Jehowę, żywego Boga Izraela, któremu służę”. Hebrajski zwrot oddany jako „któremu służę” dosłownie oznacza „przed którym stoję”. Eliasz stał przed potężnym ludzkim królem. Jednak zdawał sobie sprawę, że tak naprawdę stoi przed Jehową — Bogiem, któremu służy. Achab i Jezebel mogli wydawać się potężni i wzbudzać strach, ale w porównaniu z Jehową nic nie znaczyli. Być może właśnie ta myśl dodawała Eliaszowi odwagi.
Eliasz musiał zmierzyć się z niegodziwym królem i królową, buntowniczym narodem oraz własnymi obawami
Eliasz nie przestawał okazywać odwagi także w kolejnych latach swojej służby. Dowiódł jej, kiedy na polecenie Jehowy ukrył się w odludnej dolinie w okresie suszy i głodu. Zaufał Jego obietnicy, że jedzenie będą mu przynosić kruki, a wodę będzie czerpał z potoku. Później Jehowa wysłał go, żeby pomógł pewnej biednej wdowie, która miała wyjątkową wiarę. Również wtedy Eliasz potrzebował odwagi, bo ta kobieta mieszkała w Sydonie rządzonym przez ojca Jezebel, który propagował fałszywy kult. Eliasz wykazał się też odwagą na górze Karmel, gdzie rzucił wyzwanie 450 prorokom Baala. Wynik tej próby wyraźnie pokazał, że tylko Jehowa jest prawdziwym Bogiem. Eliasz wielokrotnie dowiódł, że żyje zgodnie ze znaczeniem swojego imienia — „moim Bogiem jest Jehowa”.
Ale Eliasz był „człowiekiem takim jak my” (Jak. 5:17). Nieobce mu były ludzkie uczucia, między innymi strach. Kiedy po wydarzeniach na górze Karmel Achab nie zmienił swojego postępowania, a Jezebel przysięgła, że zabije Eliasza, on bardzo się przestraszył. Uciekł, żeby ratować życie. Głęboko przygnębiony, powiedział nawet Jehowie, że chce umrzeć i że czuje się bezużyteczny — nie lepszy niż jego przodkowie, którzy już od dawna nie żyją. Jehowa cierpliwie go wysłuchał. Potem Eliasz dwukrotnie powiedział Mu, że się boi i czuje się samotny oraz że cała jego ciężka praca poszła na marne. Jehowa zapewnił swojego proroka, że wcale nie jest on sam, że jest cenny i że nadal będzie się nim posługiwał. Wybrał też dla niego pomocnika, którego Eliasz miał szkolić i przygotować do kontynuowania tej pracy.
Wkrótce potem Eliasz odszukał tego człowieka. Miał on na imię Elizeusz. W tych mrocznych czasach razem stawali w obronie czystego wielbienia Jehowy. Elizeusz wspierał starszego od siebie Eliasza i dużo się od niego uczył. Dzięki pomocy Jehowy Eliasz odzyskał odwagę i zachował ją już do końca życia.
Przeczytaj:
Do omówienia:
Jak Eliasz okazywał odwagę?
Wniknij w temat
1. Dlaczego kruki dobrze nadawały się do tego, żeby przynosić Eliaszowi jedzenie? (it „Kruk” ak. 5) A
Lior Kislev
Ilustracja A
2. Jakich cudów dokonał Eliasz? (it „Eliasz” nr 1, ak. 11)
3. Na górze Karmel Eliasz polecił napełnić wodą rów wokół ołtarza. Skąd wzięto tyle wody, skoro panowała susza? (ba s. 17, ak. 3) B
Todd Bolen/BiblePlaces.com
Ilustracja B: Widok na górę Karmel i Morze Śródziemne
4. Czego symbolem była urzędowa szata Eliasza i dlaczego zarzucił on ją Elizeuszowi na ramiona? (w14 1.2 s. 12, ak. 3)
Wyciągnij praktyczne wnioski
Naśladując postawę Jehowy wobec Eliasza, co możemy zrobić, żeby naszym braciom i siostrom było łatwiej się przed nami otworzyć, kiedy czują się zniechęceni? (1 Król. 19:1-18) C
Ilustracja C
Eliasz chętnie podzielił się z Elizeuszem swoimi zadaniami. Jak możemy go naśladować, kiedy szkolimy innych i przekazujemy im swoje obowiązki?
Jak mógłbyś naśladować odwagę Eliasza?
Spójrz z szerszej perspektywy
Czego to sprawozdanie uczy mnie o Jehowie?
Jak ta relacja biblijna wiąże się z zamierzeniem Jehowy?
O co chciałbym zapytać Eliasza, kiedy zmartwychwstanie?
Dowiedz się więcej
Zobacz, jak Jehowa wzmocnił Eliasza, żeby mógł on wykonać powierzone mu zadanie.
Czego młodzi ludzie mogą się nauczyć od Eliasza, który na górze Karmel okazał odwagę?
„Stawaj w obronie religii prawdziwej!” („Materiały do studium Biblii” w serwisie jw.org)