37 DANIEL
‛Postanowił, że się nie skala’
DANIEL był daleko od domu. Jego rodzinę, tak jak wiele innych, uprowadzono z Judy do Babilonu. Dotarcie do tego odległego miejsca mogło zająć im jakieś cztery miesiące. Potem Daniel i inni młodzi ludzie zostali zabrani od swoich bliskich i zaprowadzeni do stolicy. Wśród tych młodych Hebrajczyków Daniel znalazł przyjaciół: Chananiasza, Miszaela i Azariasza. Szybko zorientowali się, czego Babilończycy od nich chcą: żeby się dostosowali.
Z dala od domu Daniel znalazł się pod ogromną presją, żeby porzucić zasady Jehowy
Gdy tylko ci młodzieńcy znaleźli się w pałacu, król Nabuchodonozor rozkazał Aszpenazowi, przełożonemu dworzan, żeby zmienił ich imiona. Wiele hebrajskich imion miało związek z prawdziwym Bogiem. Na przykład imię Daniel znaczyło „moim sędzią jest Bóg”. Z kolei w Babilonie wielu ludzi nosiło imiona, które nawiązywały do tamtejszych bogów. Dlatego Daniel otrzymał babilońskie imię Belteszaccar. Znaczyło ono „chroń życie króla” i najwyraźniej stanowiło część modlitwy do fałszywego boga Bela. Jednocześnie król starał się wpłynąć na umysły tych młodych ludzi. Polecił nauczyć ich pisma i języka Chaldejczyków, żeby mogli usługiwać w jego pałacu. A był to dopiero początek.
Król wyznaczył Aszpenaza, żeby nadzorował szkolenie tych młodych mężczyzn. Mieli jeść przysmaki ze stołu króla i pić jego najwyborniejsze wino. Być może niektórzy z nich poczuli się wyróżnieni z powodu takiego szczególnego traktowania. Ale Daniel wiedział, że te zaszczyty stanowiły poważne zagrożenie dla niego i jego trzech przyjaciół. Co go martwiło?
Daniel mógł się zastanawiać: „Babilończycy wiedzą, że nie jemy pewnych rzeczy, bo zakazuje tego Prawo Jehowy. Czy będą chcieli skłonić nas, żebyśmy byli nieposłuszni Jehowie i zjedli to, co On uznaje za nieczyste? A jeśli podadzą nam mięso, czy będzie ono odpowiednio wykrwawione? Czy raczej będą podstępem próbowali nakłonić nas do złamania zakazu spożywania krwi? A może zjedzenie tego mięsa będzie równoznaczne z oddaniem czci jakiemuś fałszywemu bożkowi? Poza tym jeśli będziemy pić dużo wina, czy będziemy w stanie myśleć trzeźwo?”a.
Daniel na pewno dużo się modlił i rozmawiał ze swoimi przyjaciółmi, co zrobić. „Postanowił w sercu”, że zachowa się tak, żeby sprawić radość Jehowie. Potem zwrócił się do Aszpenaza. Bardzo taktownie poprosił, żeby on i jego trzej przyjaciele nie musieli jeść niczego, co by ich skalało. Jehowa był z Danielem i spowodował, że przełożony dworzan odnosił się do niego życzliwie. Człowiek ten jednak martwił się, że jeśli nie będą jeść tego, co wszyscy, to ucierpi na tym ich zdrowie. A wtedy król pociągnie go za to do odpowiedzialności. Daniel się z nim nie spierał. Ale później odważnie zwrócił się do opiekuna, którego ustanowił nad nimi Aszpenaz. Poprosił go, żeby przez następne 10 dni pozwolił im jeść tylko warzywa i pić wodę, a potem porównał ich z resztą chłopców. Opiekun zgodził się na tę propozycję.
Dziesięć dni później wszystko stało się jasne — ci czterej młodzieńcy wyglądali lepiej niż wszyscy pozostali! Wyglądali tak zdrowo, że pozwolono im dalej jeść warzywa i pić wodę. Bez wątpienia Jehowa pobłogosławił Danielowi i jego przyjaciołom za to, że okazali wiarę i odwagę. Z pewnością nigdy o tym nie zapomnieli.
Jak dowiemy się z następnego rozdziału, trzej towarzysze Daniela stanęli później przed przerażającą próbą odwagi. Sam Daniel żył około 100 lat i jego odwaga też była nieraz poddawana próbie. Na przykład musiał wyjaśnić królowi Nabuchodonozorowi sny od Jehowy, chociaż wiązało się to z przekazaniem temu dumnemu władcy złych wieści. Wiele lat później wyjaśnił znaczenie pisma na ścianie, które potępiało panującego w tamtym czasie Baltazara. A gdy Daniel był już bardzo starym człowiekiem, wrzucono go do dołu pełnego wygłodniałych lwów. W każdej z tych sytuacji okazał tę samą odwagę, jaką miał w młodości. Nic dziwnego, że jeden z aniołów Jehowy nazwał Daniela kimś „bardzo cennym”!
Przeczytaj:
Do omówienia:
Jak Daniel okazywał odwagę?
Wniknij w temat
1. Czy słowa z Daniela 1:1 zaprzeczają słowom z Jeremiasza 25:1? (dp ss. 18, 19, ak. 14, 15)
2. Jak pewna inskrypcja babilońska potwierdza, że ‛skarbiec boga Nabuchodonozora’ rzeczywiście istniał? (Dan. 1:2; it „Skarbiec” ak. 3) A
© The Trustees of the British Museum. Licensed under CC BY-NC-SA 4.0. Source. Modifications: Box added
Ilustracja A: Inskrypcja, w której Nabuchodonozor wspomina o „skarbcu” w świątyni Marduka
3. Jaką rolę odgrywali „kapłani zajmujący się magią”? (Dan. 1:20; it „Magia i czary” ak. 2-6) B
Ilustracja B: Babilońska tabliczka wyjaśniająca, jak „wyleczyć” kogoś z choroby rzekomo wywołanej przez jakiegoś ducha
4. Najprawdopodobniej jakie warzywa jedli Daniel i jego trzej przyjaciele? (Dan. 1:12; dp s. 40, ak. 25)
Wyciągnij praktyczne wnioski
Czego młodzi ludzie mogą się nauczyć od Daniela, jeśli chodzi o zachowywanie lojalności wobec Jehowy, nawet gdy ich bliscy nie są z nimi?
Daniel „postanowił w sercu”, że posłucha Jehowy. Jak to dodało mu odwagi? (Dan. 1:8). Jak możemy go naśladować? C
Ilustracja C
Jak jeszcze mógłbyś naśladować odwagę Daniela?
Spójrz z szerszej perspektywy
Czego to sprawozdanie uczy mnie o Jehowie?
Jak ta relacja biblijna wiąże się z zamierzeniem Jehowy?
O co chciałbym zapytać Daniela, kiedy zmartwychwstanie?
Dowiedz się więcej
Zobacz, jak mogły wyglądać wydarzenia opisane w tej relacji biblijnej.
Daniel: Historia wielkiej wiary (część I) (fragment) (13:07)
Jak młodzi mogą naśladować odwagę i lojalność Daniela?