RICPA

(„rozgrzany kamień” lub „rozżarzony węgielek”).

Nałożnica króla Saula, córka Aji (2Sm 3:7; 21:11). Po śmierci Saula jego syn Isz-Boszet zraził do siebie wodza Abnera, domagając się od niego wyjaśnień, dlaczego współżył z Ricpą. Być może uznał to za próbę przywłaszczenia tronu. W rezultacie Abner przyłączył się do Dawida (2Sm 3:7-21).

Ricpa urodziła Saulowi dwóch synów — Armoniego i Mefiboszeta. Długo po śmierci Saula Dawid postanowił, że tych dwóch synów Ricpy oraz pięciu innych potomków Saula wyda Gibeonitom w celu oczyszczenia kraju z winy krwi. Wszystkich siedmiu stracono i wystawiono na górze, gdzie Ricpa chroniła ich ciała przed ptakami i dzikimi zwierzętami „od początku żniwa aż do czasu, gdy spadła na nich woda z niebios” (2Sm 21:1-10). Nie powiedziano, jak długo to trwało. Mogło upłynąć nawet pięć lub sześć miesięcy, chyba że — jak sugerują niektórzy — wcześniej spadł jakiś deszcz, nietypowy dla tej pory roku. Taka ulewa przed październikiem byłaby czymś niezwykłym (1Sm 12:17, 18; Prz 26:1). Kiedy Dawid w końcu o tym usłyszał, uwolnił Ricpę od jej brzemienia, rozkazując pogrzebać zmarłych (2Sm 21:11-14).