Co dla ciebie oznacza „Lojalność wobec Królestwa”

„WIEDZ jednak o tym, że w dni ostatnie nastaną czasy krytyczne, trudne do zniesienia. Ludzie bowiem będą (...) nielojalni” (2 Tym. 3:1, 2). Żaden rozsądny człowiek nie zaprzeczy temu, że dzisiaj spełniają się te prorocze słowa. Wszędzie na świecie bezustannie szerzy się i nasila duch nielojalności. Występuje on we wszystkich warstwach społecznych; wdziera się w serdeczne stosunki utrzymywane dotąd między poszczególnymi osobami, w rodzinach, z sąsiadami, jak też innymi narodami. Wchodzi w skład tych czynników, które są tak „trudne do zniesienia”, lecz charakteryzują właśnie „dni ostatnie” systemu rzeczy obecnie panującego na świecie.

Krańcowo różnił się od tego duch ogólnie odczuwany na setkach okręgowych zgromadzeń Świadków Jehowy, urządzonych w ubiegłym roku pod hasłem: „Lojalność wobec Królestwa”. To samo można powiedzieć o ich pokrzepiającym programie! Temat „lojalności wobec Królestwa” dobrze harmonizował ze słowami Dawida: „Lojalni twoi będą cię [Jehowo] błogosławić. Będą mówić o chwale twego królowania” (Ps. 145:10, 11). Wszystko, co się działo na tych ogromnych zgromadzeniach zorganizowanych na całej ziemi z przedstawicielami różnych ras, niezbicie dowodzi, że i dzisiaj żyje sporo ludzi trzymających się z dala od nielojalnych tendencji świata. Pragną oni natomiast okazywać lojalność w całym swym postępowaniu z bliźnimi, a szczególnie chcą zachować ją wobec „królestwa naszego Pana [Jehowy] i Jego Chrystusa” (Obj. 11:15).

Czy miałeś możność wzięcia udziału w którymś z tych kongresów? Mamy nadzieję, że tak. Jaki wpływ wywarły na ciebie usłyszane tam liczne przemówienia i cudze osobiste przeżycia oraz oglądane wzruszające dramaty biblijne? Czy czułeś, że się umacnia twoja więź z Jehową i wzrasta twoje docenianie tego wszystkiego, co wyraża i obejmuje twe oddanie się Bogu? Czy Królestwo Boże stało się dla ciebie czymś bardziej realnym? Słowem — co dla ciebie teraz oznacza lojalność wobec Królestwa?

Na pożytek wszystkich naszych czytelników rozpatrzymy tutaj podstawowe znaczenie myśli przewodniej programu oraz niektóre z jego głównych punktów. Skrystalizuje się przez to w naszych umysłach ogólny cel tych zgromadzeń, co nam pokaże, jak kwestia lojalności wobec Królestwa powinna oddziaływać na każdą dziedzinę naszego życia.

CO TO JEST LOJALNOŚĆ

Słowo „lojalność” jest tłumaczeniem hebrajskiego rzeczownika chesed. Odnosił się on do życzliwości, która nierozłącznie przylgnęła do jakiegoś obiektu i nie odstępowała od niego, dopóki nie został spełniony związany z tym cel. Lojalność jest cudowną zaletą, którą Bóg zawsze okazuje w stosunku do swych zamierzeń oraz sług. A nade wszystko Jehowa pozostaje lojalny wobec swej prawowitej władzy zwierzchniej. Nastał już czas, aby ta Jego suwerenna władza była rozciągnięta na całą ziemię, a to za pośrednictwem mesjańskiego Królestwa powierzonego w ręce Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, oraz 144 000 jego niebiańskich współkrólów i współkapłanów. Jehowa jest szczególnie przywiązany do tego Królestwa i nigdy go nie opuści, aż ‛wszystkie narody przyjdą i będą przed Nim składać akty wielbienia’ (Obj. 15:4).

Nic dziwnego zatem, że lojalność Jehowy zwraca się zwłaszcza ku tym wszystkim, którzy szczerze i wytrwale modlą się: „Niech nadejdzie Twoje królestwo” (Mat. 6:10). Właśnie tę stronę lojalności chrześcijańskiej mocno zaakcentowano na omawianych kongresach. Czy widzisz siebie jako poddanego Królestwa Bożego? Oczywiście jako lojalnego poddanego, silnie przywiązanego do Jehowy, Jego Syna oraz innych wiernych zwolenników i głosicieli Królestwa! (Mat. 22:37; 1 Piotra 4:8). Jeżeli tak uważasz i jeśli takie masz postanowienie, to pojąłeś znaczenie hasła: Lojalność wobec Królestwa, uchwyciłeś jego ducha. Możesz się cieszyć wiedząc, że Jehowa ‛z lojalnym postąpi lojalnie’ (2 Sam. 22:26).

Skoro jesteś teraz poddanym nader realnego Królestwa, to znaczy Królestwa Bożego, musisz nauczyć się lojalnego uznawania oraz przestrzegania praw i zasad tego niebiańskiego rządu. Wyłuszczono je dla naszego pożytku w Słowie Bożym, Biblii. Mają one zastosowanie we wszystkich dziedzinach życia chrześcijańskiego: w gronie rodzinnym, w działalności kaznodziejskiej, to jest w głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie Bożym, w zborze chrześcijańskim, jak również w naszej ogólnej postawie wobec ładu teokratycznego, którym się Jehowa posługuje dzisiaj na ziemi. Owe cztery aspekty życia chrześcijańskiego omawiano podczas kolejnych dni zgromadzeń, mianowicie: Dnia rodziny, Dnia służby polowej, Dnia zboru i Dnia Królestwa. Dokonajmy krótkiego przeglądu każdego z tematów dnia, aby się przekonać, czy dobrze rozumiemy szeroki zakres zagadnienia lojalności wobec Królestwa; ułatwi to nam też odpowiedź na pytanie zadane samemu sobie: Co ona oznacza dla mnie?

DZIEŃ RODZINY

Rodzice — co wyjawiają o was dzieci? Co stawiacie na pierwszym miejscu w życiu? Sprawy Królestwa, czy materialne? Odpowiedzi na takie wnikliwe pytania są ściśle związane z waszą lojalnością wobec Jehowy. Jeżeli zasiewacie w dzieciach lojalność wobec Królestwa, będziecie też żęli lojalność. (Porównaj z tym List 2 do Koryntian 9:6). Jak zdołacie to osiągnąć? Regularnie studiujcie w rodzinie Słowo Boże. Zastanawiajcie się razem z dziećmi, dlaczego rady Jehowy są najlepsze. Spędzajcie wspólnie czas. Róbcie różne rzeczy razem, w gronie rodzinnym. Stale dbajcie o wzajemną wymianę myśli. Zbór może wam pomóc, ale w żadnym wypadku nie jest w stanie zastąpić was w roli sumiennych rodziców (Efez. 6:4). Nigdy nie rezygnujcie z prób wpojenia dzieciom lojalności wobec Królestwa!

Dzieci — bądźcie chętne do współpracy z rodzicami i starszymi zboru; słuchajcie ich. Strońcie od wszelkiej postaci złego zachowania, a także plugawej mowy. Na tym polega okazywanie lojalności wobec rodziców, zboru oraz samego Jehowy. Jaki właściwie macie cel w życiu? Czy chodzi wam o rozwijanie zalet duchowych? Czy zależy wam na regularnym udziale w służbie polowej? Na systematycznym uczestniczeniu w zebraniach? Na stałym wzmacnianiu więzi z Jehową? A może macie na oku służbę pionierską, misjonarską lub w Domu Betel? Jeżeli dążycie do takich celów, to odzwierciedlacie wysiłki wychowawcze lojalnych rodziców i dowodzicie, że sami jesteście lojalnymi poddanymi Królestwa Bożego.

DZIEŃ SŁUŻBY POLOWEJ

Jezus powiedział: „Kto wytrwa aż do końca, ten zostanie wybawiony” (Mat. 24:13). Ciągłe pamiętanie o duchowych celach ułatwi każdemu z nas wytrwanie. Należy do nich między innymi dojrzałość chrześcijańska oraz pomnażanie przywilejów służby, a zwłaszcza praca pełnoczasowa. Zarówno nadzorcy, jak i rodzice mogą wiele zdziałać, by zachęcić bądź to osoby starsze, bądź też młodych, do ubiegania się o te wspaniałe zadania służbowe, a tym samym do szukania w życiu ‛najpierw Królestwa Bożego’ (Mat. 6:33). To również wchodzi w zakres lojalności wobec Królestwa. Dzisiaj rozlega się wezwanie do czynu: Naprzód, słudzy Królestwa! Istotnie, wszyscy słudzy Boży powinni patrzeć w przyszłość i podążać do przodu, naśladując w ten sposób przykład Jehowy i Chrystusa Jezusa.

DZIEŃ ZBORU

„Nadzorca (...) musi być (...) lojalny” (Tyt. 1:7, 8). Wobec kogo i czego? Wobec Jehowy oraz Jego sprawiedliwych zasad, wobec Chrystusa i jego ‛niewolnika rozumnego’, a także wobec porządku ustanowionego w zborze (Mat. 24:45-47; 1 Tes. 2:10; Obj. 1:12-17; Efez. 1:22, 23).

Czy jesteś nadzorcą? Zatem idź za przykładem Jezusa! Złożył on w ofierze samego siebie. Najważniejszą sprawą w życiu było dla niego wykonywanie dzieła Jehowy. Wykazywał też gorliwość w miłowaniu tego, co dobre, i w nienawiści do wszelkiego zła (1 Piotra 2:21; Hebr. 1:9).

Jak się zapatrujesz na wskazówki od „niewolnika wiernego i rozumnego”? Lojalność powinna cię pobudzać do tego, żebyś stale był ‛gotowy usłuchać’ (Jak. 3:17). Zawsze staraj się pojąć ducha każdej wiadomości przekazanej przez klasę „niewolnika”. Następnie przenieś tego ducha do zboru. Bracia potrzebują twego lojalnego przewodzenia, we współpracy z całym gronem starszych. Potrzebują twej pomocy w służbie polowej i w całej działalności zborowej. Lojalność twoja będzie nagrodzona tak pewnie, jak nagrodę za wierność otrzymał Dawid (Ps. 18:2-4, 26, Nowy Przekład). Będziesz wtedy miał czyste sumienie i spokój wewnętrzny oraz lojalny, zgodny, silny zbór.

DZIEŃ KRÓLESTWA

„Bóg nie jest Bogiem nieporządku, lecz pokoju” (1 Kor. 14:33). Jehowa Bóg wie, jak ułożyć sprawy, żeby wszystko, co podlega Jego prawom, miało odpowiednie dla siebie miejsce. Świadczy o tym choćby Jego dzieło stwarzania. Nic też dziwnego, że zawsze dbał o pokój i porządek wśród swych prawdziwych czcicieli na ziemi. Piękny przykład takiej postawy i jej dobroczynnych skutków dał niewielki hufiec Gedeona, złożony z 300 wojowników, którzy uczestniczyli we wspaniałym zwycięstwie nad wrogami. A dlaczego wygrali? Ponieważ lojalnie słuchali rozkazów teokratycznych, otrzymywanych za pośrednictwem swego wodza, oraz ściśle się do nich stosowali. Czytamy o tym: „Przystanęli, każdy na swoim miejscu” (Sędz. 7:19-21, Biblia Tysiąclecia). Jakiż to świetny przykład dla dzisiejszych prawdziwych czcicieli Boga! Zamiast forsować własne pomysły i metody, raczej podporządkujmy się ochoczo organizacji teokratycznej, uznając kanał łączności, którym się posługuje Jehowa w kierowaniu swego ludu.

JEHOWA STRZEŻE SWOICH LOJALNYCH

Przedstawiliśmy jedynie parę ważniejszych punktów programu zgromadzeń pod hasłem: „Lojalność wobec Królestwa”; przekonały one wszystkich obecnych, że „królestwo naszego Pana i Jego Chrystusa” coraz silniej oddziałuje na życie wszystkich dzisiejszych czcicieli prawdziwego Boga (Obj. 11:15). Doprawdy wspaniała jest nagroda, którą już teraz otrzymują wszyscy lojalni wobec Królestwa Bożego. Księga Przysłów 2:6-8 zapewnia ich: „Jehowa (...) strzec będzie po prostu drogi lojalnych wobec Niego”. Świadkowie Jehowy mocno w to wierzą. Zdecydowani są ufnie kroczyć naprzód jako lojalni głosiciele Królestwa Bożego.

[Ramka i ilustracja na stronie 19]

Pewna 72-letnia kobieta ochrzczona na zgromadzeniu okręgowym w Belmont Park, w Nowym Jorku, wypowiedziała następujące słowa świadczące o jej lojalności wobec Królestwa: „Nie mam najmniejszej wątpliwości, że znalazłam właściwą religię (...). Pragnę służyć Jehowie jako jedynemu prawdziwemu Bogu”

[Ramka na stronie 19]

W Los Angeles na Dodger Stadium został ochrzczony 71-letni mężczyzna po zerwaniu z nałogiem picia i palenia, w których tkwił całe życie. Na temat lojalności wypowiedział się w ten sposób: „Człowiek nie może zawsze tylko przypatrywać się z boku (...). Zdobyłem się na to, by naprawdę umiłować Jehowę, i pragnę służyć Mu na zawsze”

[Ramka i ilustracje na stronie 20]

Dramat kongresowy: Jehowa nagradza swoich lojalnych sług

Pierwszy król Izraela, Saul, pozwolił sobie na nieposłuszeństwo; nie polegał na Jehowie, lecz działał na własną rękę. Dlatego Jehowa namaścił na króla Dawida, pozostawiając jednak na tronie Saula (1 Sam. 13:9-14; 15:13-23; 16:11-23). Saulem zawładnęła zazdrość o Dawida i próbował go zabić.

Czy zdołałbyś zachować lojalność wobec Jehowy, będąc wystawiony na takie próby? Czy poczekałbyś na Jehowę, czy raczej spróbowałbyś ratować sytuację na swój sposób?

„Chciał Saul przebić Dawida włócznią i przygwoździć go do ściany, lecz ten wymknął się Saulowi, tak iż tamten wbił włócznię w ścianę” (1 Sam. 19:10, NP).

Saul z grupą 3000 ludzi wyruszył w pogoń za Dawidem. Pewnego razu sam wszedł do jaskini, w której akurat ukrył się Dawid ze swymi wojownikami. Nalegano na Dawida, aby zabił króla, lecz on odpowiedział: „Niech mię broni Jahwe [Jehowa] przed dokonaniem takiego czynu przeciw (...) pomazańcowi Jahwe” (1 Sam. 24:5, 7, BT).

Saul poległ w walce z Filistynami. Potem „starsi Izraela (...) namaścili Dawida na króla nad Izraelem” (2 Sam. 5:1-3, NP). Dawid był wzorem lojalności wobec swego Boga, Jehowy. Nigdy Go nie wyprzedzał, by postąpić według swego widzimisię. Jehowa nazwał go mianem „męża według serca mego, który wykona całkowicie wolę moją” (Dzieje 13:22, NP).

Czy Jehowa to samo może powiedzieć o tobie? Czy zawsze czekasz na Niego, by rozwiązał problem? Czy jesteś lojalny wobec Jehowy, uznanych przez Niego pomazańców, całej Jego teokratycznej organizacji i panującego w niej porządku? Jeżeli tak, to sowicie cię nagrodzi, jak niegdyś Dawida.

[Ramka i ilustracje na stronie 21]

Dramat kongresowy: Wystrzegaj się buntowniczej mowy

Synowie Izraela początkowo oświadczyli: „Gotowi jesteśmy spełnić wszystko, co rzecze Jehowa” (Wyjścia 19:1-5, 8). Później jednak w obozie zaczęto szemrać i narzekać na Mojżesza. Rej wodzili w tym Korach, Datan i Abiram. Pod ich wpływem również wielu innych otwarcie sprzeciwiło się Jehowie.

Jak zareagowałbyś na taką buntowniczą mowę? Czy w dalszym ciągu darzyłbyś pełnym zaufaniem sługę Bożego, Mojżesza, jak Kaleb i Jozue?

Do Mojżesza przyprowadzono człowieka, który zbierał drewno w szabat. Jehowa kazał go zgładzić, ponieważ czyn ten nie był po prostu drobnostką, lecz stanowił jawne pogwałcenie prawa Bożego (Liczb 15:32-36).

„Całe zgromadzenie mówiło, by (...) ukamienować” Jozuego i Kaleba, gdyż spośród 12 ludzi wysłanych na zwiady do Kanaanu jedynie oni nie przestali wierzyć, że Jehowa da ten kraj Izraelitom (Liczb 13:25 do 14:10, BT).

Jehowa polecił Aaronowi, jak też Korachowi z 250 innymi mężami, by ofiarować kadzidło. Wtedy ogień spadł z nieba i strawił buntowników. Następnie Jehowa spowodował, że ziemia pochłonęła Datana i Abirama z rodzinami oraz domowników Koracha (Liczb 16:32). W ten sposób rozstrzygnął kwestię teokratycznego zamianowania.

Bunt może się zacząć od drobnej sprawy — od krytyki decyzji starszych lub postanowień „niewolnika wiernego i rozumnego”. Taka postawa może jednak prowadzić do otwartej opozycji. Uczeń Juda ostrzega: „Tym gorzej dla nich, ponieważ (...) zgubili siebie buntowniczą mową Koracha”. Ileż lepiej jest posłuchać rady, którą Juda podaje nieco dalej: „Ale wy, umiłowani, (...) utrzymujcie siebie w miłości Bożej”! (Judy 11, 20, 21).

[Ilustracja na stronie 23]

Ta para szczęśliwych rodziców dwóch małych chłopców znalazła się minionego lata wśród 744 kandydatów ochrzczonych w Belmont Park. Zgłosili się do chrztu razem, aby publicznie zadokumentować swą lojalność wobec Jehowy i Jezusa Chrystusa