Wydarzenia w świetle Biblii

Uczmy dzieci pracować

Pani profesor Alice Rossi, zatrudniona w charakterze socjologa na uniwersytecie stanowym w Massachusetts, nakłania rodziców, by znowu wciągnęli dzieci do pracy w domu. Oświadczyła: „Czuć się potrzebnym i użytecznym jest równie ważne, jak czuć się kochanym. Według naszych dotychczasowych wyobrażeń przy wychowywaniu dzieci kładliśmy nacisk jedynie na miłość oraz zaspokajanie u dziecka potrzeby zabawy. Nie dostrzegaliśmy, że dzieci mogą równie łatwo i chyba znacznie bezpieczniej pracować w mieszkaniu miejskim niż w gospodarstwie wiejskim”. Praca ta może polegać na pomocy przy gotowaniu, nakrywaniu stołu, zmywaniu naczyń, wynoszeniu śmieci i wielu innych czynnościach.

Dr Rossi nadmieniła, że wykonywanie określonych zadań może niekiedy kolidować z oglądaniem telewizji i prowadzeniem rozmów telefonicznych, ale zapewniła, iż wyjdzie to dziecku tylko na dobre. Praca i dyscyplina niewątpliwie sprzyjają rozwojowi charakteru oraz przygotowują dzieci do realiów życia. Opinia ta pokrywa się z przysłowiem biblijnym, które głosi: „Wychowuj chłopca odpowiednio do drogi, którą ma iść, a nie zejdzie z niej nawet w starości” (Prz. 22:6, Nowy Przekład).

„Prawdziwe cierpienia”

Ludzie odwiedzający zasobną w ropę naftową Arabię Saudyjską donoszą o ogromnych zmianach, jakie zachodzą w tym kraju. Planuje się tam na przykład budowę dwóch nowych miast przemysłowych, chociaż koszt tego przedsięwzięcia wyniesie około 70 milionów dolarów amerykańskich. Prawie wszystkich zajmują głównie pieniądze i interesy. W piśmie „New York Review of Books” czytamy: „Przybywający do tego pustynnego królestwa stwierdzają takie rozpanoszenie się mentalności kupieckiej, że wprost niemożliwe jest nawiązanie z Saudyjczykiem rozmowy, która by zaledwie po kilku minutach nie zeszła na temat spekulacji, kupowania i sprzedawania, (...) Niektórzy [z czołowych biznesmenów] nagromadzili już więcej bogactw niż zdołaliby wydać wraz ze swymi potomkami w ciągu pięciu pokoleń. Nie rezygnują jednak z dalszego zarabiania”.

Skutki tego zaabsorbowania pieniędzmi oraz tempa przemian zauważyli cudzoziemscy lekarze, którzy przyjechali do tego arabskiego kraju celem praktykowania swego zawodu. „Z wypowiedzi ich wynika, że nigdzie nie spotyka się takiego nasilenia dolegliwości psychosomatycznych, jak właśnie w Arabii Saudyjskiej; powodują one prawdziwe cierpienia, choć nie dają się sprowadzić do żadnych uchwytnych zakłóceń fizycznych w organizmie. Spotyka się tam, jak słychać, młodych ludzi wykazujących wszelkie oznaki starości, i osoby w podeszłym wieku, które zachowują się niczym wyrostki”.

Powyższe wymownie potwierdza prawdziwość obserwacji zanotowanej w Biblii: „Kto miłuje pieniądze, pieniędzmi się nie nasyci, a kto miłuje bogactwo, zysków mieć nie będzie”; słusznie też powiedziano w niej, że tacy ludzie „uwikłali się sami w przeróżne cierpienia” (Kazn. 5:9; 1 Tym. 6:10, Nowy Przekład).

Szkodliwość loterii

W czasopiśmie „Star”, ukazującym się w Toronto, niejaki D. Mc Cormack Smyth zwrócił uwagę na szkodliwy wpływ gier loteryjnych. Napisał tam: „Popierając rozwój loterii, władze odwołują się do najniższych pobudek człowieka, do których należy chciwość. Przyczyniają się w ten sposób do zdeprawowania, a nie do podniesienia życia ludzkiego na wyższy poziom; ponadto wytwarzają atmosferę sprzyjającą zorganizowanej przestępczości”.

Pan Smyth oświadczył także: „Loterie podkopują zasadę życia społecznego, która w wolnym społeczeństwie ma podstawowe znaczenie, mianowicie: Jednostkom nie wolno świadomie ciągnąć zysków z cudzych niepowodzeń. (...) Loterie odbijają się szkodliwie na chęci do pracy oraz na wydajności”. Wypowiedzi te przypominają biblijny pogląd na pracę, wyrażony słowami: „Kto dotąd kradł, niech już przestanie kraść, lecz raczej niech pracuje uczciwie własnymi rękami, by miał z czego udzielać potrzebującemu” (Efez. 4:28, Biblia Tysiąclecia).

Artykuł kończy się wnioskiem: „Musimy uznać loterie za to, czym są w rzeczywistości — za przedsięwzięcia niehumanitarne i godzące w interesy społeczeństwa”.

Głoszenie ewangelii od domu do domu

W dwóch niezależnych kościołach baptystów fundamentalistów działających w mieście Red Deer na terenie kanadyjskiej prowincji Alberta, dano wyraz uznaniu dla pracy ewangelizacyjnej prowadzonej od domu do domu. Gazeta „The Advocate”, wydawana właśnie w Red Deer, opublikowała serię artykułów na temat miejscowych kościołów i między innymi zamieściła taką oto wypowiedź pastora jednego z nich: „Wystarczy rozejrzeć się dookoła, aby zobaczyć, że powstają nowe gminy wyznaniowe, gdyż kościół nie umie już trafiać ludziom do przekonania. (...) zamiast zajmować się ludźmi, daliśmy się wciągnąć we wznoszenie budowli i sprawy majątkowe oraz różne posiedzenia”. Opowiedziawszy, jak zaczął chodzić po domach, dodał następnie: „Obecnie, gdy pukasz do drzwi, mieszkańcy mówią: ‛Masz ci los, to znowu Świadkowie Jehowy’. Powinno jednak dojść do tego, żeby mówili: ‛Masz ci los, znowu baptyści’”. Rozmaite ugrupowania religijne przyznały, że działalność ewangelizacyjna wykonywana od domu do domu przez Świadków Jehowy ma oparcie w Piśmie Świętym; przyznają też, że przynosi skutki (Dzieje 5:42; 20:20). Niewielu wszakże takim grupom udaje się gorliwie spełniać to zadanie, a żadna z nich nie występuje z prawdziwym orędziem Królestwa.