Co o tym sądzić?

‛RYGORYSTYCZNI, A JEDNAK SZCZĘŚLIWI’

„Ubierają się ni to modnie, ni ultrakonserwatywnie, ich włosy wyglądają naturalnie; nie przywiązują wagi do zwracania na siebie uwagi, chyba, że swoim zrównoważeniem w obejściu i okazywaniem bezpretensjonalnego zainteresowania. Dziewczęta upiększają się z umiarem; chłopcy zachowują się po dżentelmeńsku. (...) Muzykę, której słuchają w wolnych chwilach, oraz filmy, jakie oglądają, dobierają tak, żeby tam nie było nic o homoseksualistach, lesbijkach, rozpustnikach, cudzołożnikach ani kryminalistach. (...) Chodzi o Świadków Jehowy”. Tak się rozpoczyna reportaż opublikowany w niemieckiej gazecie „Badisches Tagblatt”. Dalej jest powiedziane: „Może to się wydawać wręcz osobliwe, gdy szesnastolatki nie mówią o cudzołóstwie czy romansie, tylko po prostu nazywają to rozpustą, gdy homoseksualistów stawiają na równi ze złodziejami i mordercami, gdy wykluczają ze swego grona tych, którzy mieli stosunki przedmałżeńskie, a nie zdobyli się na skruchę”.

Taka postawa może faktycznie uchodzić za osobliwą w świecie, w którym, zdaniem młodych ludzi, mierniki biblijne są najczęściej przestarzałe, przesadnie ograniczają wolność i nie pozwalają zaznawać szczęścia. Jednakże Biblia mówi o wymaganiach Bożych jako o „doskonałym prawie związanym z wolnością” i zaznacza, że kto przy nim obstaje, ten „będzie szczęśliwy w swym działaniu” (Jak. 1:25).

Poświadcza to następujący wniosek dziennikarki: „Jednakże pomimo tak rygorystycznych zasad Świadkowie Jehowy nie wyglądają na nieszczęśliwych. Wręcz przeciwnie, zarówno młodzi, jak i starsi badacze Pisma Świętego robią wrażenie niezwykle wesołych i całkiem zrównoważonych ludzi”.

SIŁA ODDZIAŁYWANIA PORNOGRAFII

Na pornografii robi się na całym świecie miliardowe interesy. Dzieje się więc tak, jak miało się dziać w „dniach ostatnich”, kiedy to ludzie mieli być „chciwi na pieniądze” i „pławić się w uciechach zamiast miłować Boga” (2 Tym. 3:1, 2, 4, Phillips, wydanie zrewidowane). Przemożny wpływ pornografii potrafi zakraść się chytrze nawet do zwyczajnych spraw codziennego życia takich jak napoje.

Ostatnio jej piętno uwidoczniło się na przykład w handlu piwem. W czasopiśmie „The Wall Street Journal” znalazła się informacja o nowym produkcie, który nazwano „piwem z golizną”. Nalepka na każdej butelce przedstawia kobietę w kostiumie bikini. Strój ten można jednak łatwo zdrapać paznokciem. Czy znajdują się nabywcy? „Już w pierwszym tygodniu sprzedaliśmy w Kaliforni towaru za pół miliona dolarów”, chwali się producent. Teraz zamierza jeszcze wypuścić na rynek etykiety z mężczyzną ubranym w kąpielówki, które można zdrapać. Po co? „Telefonowały do nas kobiety”, wyjaśnia w „Wall Street Journal”. „Chcą koniecznie oglądać mężczyznę”. W przyszłości zamierza wprowadzić na rynek „wino z golizną”. Pornografia ma coraz więcej chętnych odbiorców, gdyż podobnie jak to było w niemoralnym Jeruzalem z dawnych czasów, „lud kocha się w tym” (Jer. 5:7, 8, 31, Nowy Przekład).

KOŚCIÓŁ CORAZ BARDZIEJ KRYTYKUJE PAŃSTWO

Rok 1983 można „śmiało uznać za punkt zwrotny w dysputach kościelnych na temat pokoju”. Takie zdanie wyrażono w szwajcarskim tygodniku protestanckim „Schweizer Ewangelischer Pressedienst”. Jest tam mowa o wzmagającej się w kołach religijnych tendencji do publicznego krytykowania polityki zbrojeniowej państw. W przeszłości „ośmielali się wypowiadać tak otwarcie tylko ludzie trzymający się w mniejszym lub większym stopniu na marginesie oficjalnych Kościołów lub poza ich obrębem”.

Artykuł przytacza przykładowo Kościół anglikański. Przez setki lat popierał on nieomal bezkrytycznie wszystkie przedsięwzięcia państwa. Teraz jednak, czytamy w artykule, „anglikańscy działacze kościelni krytykują prowadzoną przez państwo politykę bezpieczeństwa”. Kościół „pozwala sobie publicznie i gwałtownie protestować przeciw strategii obrony nuklearnej”.

Przez wtrącanie się w sprawy polityczne kościoły same sobie biją w dzwony pogrzebowe, zresztą zgodnie z proroctwem biblijnym. Według rozdziałów 17 i 18 Księgi Objawienia obłudna religia — wyobrażona symbolicznie jako nierządnica Babilon Wielki — uprawia rozpustę z „królami ziemi”. W końcu ‛dzikiemu zwierzowi mającemu dziesięć rogów’ (rząd światowy znany obecnie jako Organizacja Narodów Zjednoczonych), uprzykrzy się jej wtrącanie się do polityki i postanowi ją zniszczyć. Nie ulega więc wątpliwości, że prawdziwi chrześcijanie postępują mądrze, gdy naśladując Jezusa zachowują neutralność pod względem politycznym. A Jezus powiedział o swych uczniach: „Nie należą do świata, podobnie jak i ja nie należę do świata” (Jana 17:16, Brandstaetter).