Pytania czytelników

◼ Co właściwie oznacza dla pasterzy duchowych i pozostałych chrześcijan rada z Księgi Przysłów 27:23?

Brzmi ona następująco: „Stanowczo powinieneś znać wygląd twojej trzody. Bądź sercem przy swych stadach” (Przysłów 27:23). Słowami tymi często zachęca się pasterzy duchowych do interesowania się sytuacją i problemami współwyznawców w zborze. Jest to stosowne, ponieważ Biblia przyrównuje nadzorców do pasterzy, a zbór do trzody owiec (Dzieje Apostolskie 20:28, 29; 1 Piotra 5:2-4). Jednakże omawiany werset nie odnosi się głównie do pasterzy duchowych.

Niejeden werset z Księgi Przysłów stanowi sam w sobie zwięzłą radę, ale werset 23 rozdziału 27 tworzy całość z kontekstem: „Stanowczo powinieneś znać wygląd twojej trzody. Bądź sercem przy swych stadach; gdyż skarb nie będzie trwać przez czas niezmierzony ani diadem przez wszystkie pokolenia. Trawa zielona zniknęła i ukazała się nowa trawa, i roślinność gór została zebrana. Młode barany są na twoje odzienie, a kozły — na zapłatę za pole. I masz pod dostatkiem mleka koziego na pokarm dla siebie i na pokarm dla twych domowników, a także środków do życia dla twoich dziewcząt” (Przysłów 27:23-27).

Ten fragment natchnionych Pism zaleca styl życia nacechowany pilnością, pracowitością, prostotą i uznawaniem zależności od Jehowy. Opiewa życie izraelskiego pasterza, być może przeciwstawiając je wystawnemu życiu upływającemu na robieniu interesów i dążeniu do szybkiego wzbogacenia się.

Niejeden człowiek poświadczy, że zarówno „skarb”, czyli majątek zdobyty dzięki kokosowym interesom, jak i „diadem”, to znaczy związany z tym rozgłos, może szybko zniknąć. Dlatego proste życie, jakie w dawnych czasach wiedli pasterze, miało wiele dobrych stron. Nie znaczy to jednak, że było beztroskie. Pasterz musiał zważać na swą trzodę i dbać o jej bezpieczeństwo (Psalm 23:4). Jeżeli podczas przeglądu znalazł chorą czy skaleczoną, prawdopodobnie smarował ją olejkiem kojącym ból (Psalm 23:5; Ezechiela 34:4; Zachariasza 11:16). Pilny pasterz, który był sercem przy stadach, najczęściej widział efekty swych wysiłków — stopniowy wzrost trzody.

Pracowity i uważny pasterz mógł zawsze liczyć na pomoc Jehowy. Jak to rozumieć? Właśnie Bóg ustanowił pory roku i cykle, dzięki którym w normalnych warunkach rośnie dosyć trawy na pokarm dla trzody (Psalm 145:16). Kiedy wraz ze zmianą pory roku zielona trawa znika w niżej położonych rejonach, może jej być pod dostatkiem na wzniesieniach i tam troskliwy pasterz prowadzi swe stada.

Księga Przysłów 27:26, 27 mówi o konkretnym rezultacie takiej pracy — o żywności i odzieży. Co prawda w opisie tym nie wspomniano o gotowych potrawach czy przysmakach ani nie dano ciężko pracującemu pasterzowi podstaw do spodziewania się, że jego ubranie będzie uszyte według najświeższej mody lub wykonane z najlepszych materiałów. Ale jeśli gotów był zdobywać się na wysiłek, miał dla siebie i dla rodziny mleko (oraz ser), jak również wełnę na utkanie solidnej odzieży.

A zatem rada: „Stanowczo powinieneś znać wygląd twojej trzody” nie jest przeznaczona głównie dla duchowych nadzorców. Odnosi się do wszystkich chrześcijan. Podkreśla, jak ważne jest zadowalanie się pokarmem i odzieniem zdobytym w wyniku sumiennej, pilnej pracy oraz ufanie, że Jehowa nas nie opuści (Psalm 37:25; 2 Tesaloniczan 3:8, 12; Hebrajczyków 13:5). Gdy się porówna Księgę Przysłów 27:23-27 z radami zawartymi w Ewangelii według Łukasza 12:15-21 oraz w Liście 1 do Tymoteusza 6:6-11, można dostrzec, jak zgodne są wypowiedzi Boga w tej sprawie. Niech więc każdy z nas jeszcze raz przeczyta Księgę Przysłów 27:23-27 i się zastanowi: Czy biorę sobie te rady do serca i czy je stosuję w życiu codziennym?

[Prawa własności do ilustracji, strona 31]

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.