Kto i dlaczego ma okazywać zbożne podporządkowanie?

„Dobrze wiem, Jehowo, że nie do ziemskiego człowieka należy jego droga. Do człowieka, który idzie, nie należy nawet pokierowanie swoim krokiem” (JEREMIASZA 10:23, NW).

1. Jakie formy niezależności są często cenione?

DO NAJSŁYNNIEJSZYCH dokumentów w dziejach ludzkich należy XVIII-wieczna Deklaracja Niepodległości, w której 13 kolonii brytyjskich w Ameryce Północnej ogłosiło swe uniezależnienie się od macierzy, to jest od Wielkiej Brytanii. Zależało im na uzyskaniu wolności, ta zaś idzie w parze z niepodległością. A niezawisłość polityczna i gospodarcza może dawać spore korzyści. W ostatnich czasach szereg państw wschodnioeuropejskich sięgnęło po niezawisłość polityczną. Trzeba jednak przyznać, że w krajach tych niezależność pociągnęła za sobą niemało poważnych problemów.

2, 3. (a) Która postać niezależności jest niepożądana? (b) Jak po raz pierwszy uwypuklono ten fakt?

² Chociaż rozmaite postacie niezależności mają wiele dobrych stron, jedna z nich jest wręcz niepożądana. Która? Niezależność od Twórcy człowieka, od Boga Jehowy. Nie jest ona dobrodziejstwem, lecz przekleństwem. Dlaczego? Otóż jak trafnie wykazano w powyższej wypowiedzi proroka Jeremiasza, człowiek nie został tak stworzony, by mógł działać niezależnie od swego Twórcy. Innymi słowy, człowiek miał Mu być podporządkowany. A podporządkowanie naszemu Stworzycielowi oznacza posłuszeństwo wobec Niego.

³ Fakt ten został jasno przedstawiony przez Jehowę dwojgu pierwszych ludzi w poleceniu zapisanym w Księdze Rodzaju (1 Mojżeszowej) 2:16, 17: „Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać według upodobania; ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz” (BT). Uchylenie się od podporządkowania swemu Twórcy sprowadziło na Adama i całe jego potomstwo grzech, cierpienie oraz śmierć (1 Mojżeszowa 3:19; Rzymian 5:12).

4, 5. (a) Do czego doszło wskutek ludzkiej niechęci do podporządkowania się Bogu? (b) Jakiego prawa moralnego nie da się pominąć?

⁴ Niechęć człowieka do podporządkowania się Bogu jest nie tylko nierozsądna, lecz na dodatek zła z moralnego punktu widzenia. Doprowadziła do tego, że na świecie panoszy się bezprawie, przestępczość, przemoc oraz niemoralność i jej owoce w postaci chorób przenoszonych drogą płciową. A czyż dzisiejsza plaga przestępczości wśród młodocianych nie wynika w dużej mierze z odmowy podporządkowywania się zarówno Jehowie, jak i rodzicom oraz ustawom danego kraju? Ten sam duch niezależności ujawnia się w dziwacznym i niechlujnym ubiorze wielu osób oraz w ich wulgarnej mowie.

⁵ Nie jest jednak możliwe ominięcie nieubłaganego prawa moralnego, ustanowionego przez Stwórcę: „Nie błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać; albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie. Bo kto sieje dla ciała swego, z ciała żąć będzie skażenie” (Galacjan 6:7, 8).

6, 7. Co jest podstawową przyczyną odrzucania wszelkiego podporządkowania i jakie przykłady to potwierdzają?

⁶ W czym tkwi pierwotna przyczyna całej tej niechęci do podporządkowania? Najprościej mówiąc, w samolubstwie i pysze. Właśnie dlatego pierwsza kobieta Ewa dała się zwieść wężowi i sięgnęła po zakazany owoc. Gdyby była skromna i pokorna, to pokusa upodobnienia się do Boga — samodzielnego decydowania o tym, co jest dobre, a co złe — wcale by do niej nie przemówiła. A gdyby nie była samolubna, na pewno by nie zapragnęła czegoś wyraźnie zakazanego przez jej Twórcę, Jehowę Boga (1 Mojżeszowa 2:16, 17).

⁷ Wkrótce po upadku Adama i Ewy pycha oraz samolubstwo doprowadziły Kaina do tego, że zamordował swego brata Abla. Podobnie samolubstwo skłoniło pewnych aniołów do niezależnego działania — do opuszczenia zajmowanego pierwotnie miejsca i zmaterializowania się po to, by zażywać zmysłowych przyjemności. Pychą i samolubstwem kierował się zarówno Nemrod, jak i większość panujących po nim władców światowych (1 Mojżeszowa 3:6, 7; 4:6-8; 1 Jana 3:12; Judy 6).

Dlaczego winniśmy być podporządkowani Jehowie Bogu

8-11. Jakie cztery istotne powody przemawiają za tym, byśmy okazywali zbożne podporządkowanie?

⁸ Dlaczego powinniśmy się podporządkowywać naszemu Twórcy, Jehowie Bogu? Przede wszystkim dlatego, że jest Zwierzchnim Panem wszechświata, a także prawowitym Źródłem wszelkiej władzy. Jest naszym Sędzią, Prawodawcą oraz Królem (Izajasza 33:22). Słusznie napisano o Nim: „Wszystko odkryte i odsłonięte jest przed oczami Tego, któremu musimy zdać rachunek” (Hebrajczyków 4:13, BT).

⁹ Prócz tego skoro nasz Twórca jest wszechmocny, nikt nie potrafi skutecznie Mu się przeciwstawiać; nikt nie może lekceważyć obowiązku podporządkowywania się Jemu. Kto się od tego uchyla, ten prędzej czy później źle skończy, jak dawno temu faraon, a w przyszłości — w czasie ustalonym przez Boga — Szatan Diabeł (Psalm 136:1, 11-15; Objawienie 11:17; 20:10, 14).

¹⁰ Podporządkowanie stanowi obowiązek wszystkich rozumnych stworzeń, gdyż istnieją one właśnie po to, by służyć swemu Twórcy. W Objawieniu 4:11 oświadczono: „Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, przyjąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko, i z woli twojej zostało stworzone, i zaistniało”. Jest On Wielkim Garncarzem, który naczynia człowiecze sporządza tak, by służyły Jego zamierzeniu (Izajasza 29:16; 64:8).

¹¹ Nie powinniśmy przeoczać faktu, że nasz Twórca jest wszechmądry, a więc wie, co dla nas jest najlepsze (Rzymian 11:33). Prawa Jego są ustanowione ‛dla naszego dobra’ (5 Mojżeszowa 10:12, 13). A co najważniejsze, „Bóg jest miłością”, toteż pragnie dla nas jedynie tego, co służy wyłącznie naszej pomyślności. Mamy naprawdę mnóstwo istotnych powodów do podporządkowywania się naszemu Twórcy, Jehowie Bogu! (1 Jana 4:8).

Jezus Chrystus, doskonały wzór zbożnego podporządkowania

12, 13. (a) Jak Jezus Chrystus przejawiał zbożne podporządkowanie? (b) Jakie słowa Jezusa ukazują jego uległą postawę?

¹² Nie ma cienia wątpliwości, że Jezus Chrystus, jednorodzony Syn Jehowy, daje nam doskonały przykład zbożnego podporządkowania. Wskazuje na to apostoł Paweł, pisząc w Filipian 2:6-8: „Choć bytował w kształcie Bożym — [Jezus] nie brał pod uwagę przywłaszczenia, mianowicie: że powinien być równy Bogu. Przeciwnie, wyzbył się samego siebie i przybrał kształt niewolnika, i przyszedł, aby być na podobieństwo ludzi. Co więcej, kiedy się znalazł w postaci człowieka, zdobył się na [dalszą] pokorę i wytrwał w posłuszeństwie aż do śmierci — i to śmierci na palu męki” (NW). Przebywając na ziemi, Jezus wielokrotnie oświadczał, że niczego nie podejmuje z własnej inicjatywy; nie działał niezależnie, lecz zawsze pozostawał podporządkowany swemu niebiańskiemu Ojcu.

¹³ W Jana 5:19, 30 czytamy: „Jezus odezwał się i rzekł im: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, nie może Syn sam od siebie nic czynić, tylko to, co widzi, że Ojciec czyni; co bowiem On czyni, to samo i Syn czyni. Nie mogę sam z siebie nic uczynić. Jak słyszę, tak sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy, bo staram się pełnić nie moją wolę, lecz wolę tego, który mnie posłał”. Podobnie tej nocy, kiedy go zdradzono, wiele razy modlił się słowami: „Niech się stanie, jak ty chcesz, a nie tak, jak ja” (Mateusza 26:39, 42, 44, Współczesny przekład; zobacz też Jana 7:28; 8:28, 42).

Starożytne przykłady zbożnego podporządkowania

14. W jaki sposób Noe okazał zbożne podporządkowanie?

¹⁴ Jednym z najwcześniejszych przykładów osób okazujących zbożne podporządkowanie jest Noe. Postawę swą wyrażał w trojaki sposób. Po pierwsze był mężem sprawiedliwym, który spośród współczesnych sobie ludzi wyróżniał się nienagannością i chodził z prawdziwym Bogiem (1 Mojżeszowa 6:9). Po drugie zbudował arkę. „Uczynił Noe wszystko tak, jak mu rozkazał Bóg; tak uczynił” (1 Mojżeszowa 6:22). Po trzecie ostrzegał przed nadciągającym potopem, występując jako „głosiciel sprawiedliwości” (2 Piotra 2:5, Romaniuk).

15, 16. (a) Jaki piękny przykład zbożnego podporządkowania dał Abraham? (b) Jak Sara dała dowody podporządkowania?

¹⁵ Innym wybitnym przykładem zbożnego podporządkowania był Abraham. Dał tego dowód, posłusznie stosując się do polecenia Bożego: „Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej” (Rodzaju 12:1, BT). Równało się to rezygnacji z wygodnych warunków życia w Ur (a odkrycia archeologiczne wskazują, że było to dość znaczne miasto), aby przez sto lat wieść koczowniczy żywot w obcym kraju. Szczególnie dobitnie Abraham potwierdził swe zbożne podporządkowanie, gdy zwycięsko wyszedł z wielkiej próby, w której okazał gotowość złożenia w ofierze swego syna Izaaka (1 Mojżeszowa 22:1-12).

¹⁶ Kolejny wspaniały przykład zbożnego podporządkowania stanowi dla nas żona Abrahama, Sara. Wędrówka po obcym kraju niewątpliwie wiązała się z licznymi niedogodnościami, nigdzie jednak nie czytamy, by Sara narzekała. Piękny wzór zbożnego podporządkowania dała wtedy, gdy Abraham dwukrotnie przedstawił ją pogańskim władcom jako swoją siostrę. Za każdym razem z nim współdziałała, choć w rezultacie o mało nie została wcielona do haremu. Świadectwem zbożnego podporządkowania jest też jej sposób odnoszenia się do męża — mówiła o Abrahamie „pan mój”, co wskazuje, że jej postawa wynikała ze szczerości serca (1 Mojżeszowa 12:11-20; 18:12; 20:2-18; 1 Piotra 3:6).

17. Dlaczego o Izaaku można powiedzieć, że przejawiał zbożne podporządkowanie?

¹⁷ Nie przeoczmy przykładu zbożnego podporządkowania, jaki dostarczył syn Abrahama, Izaak. Według tradycji żydowskiej miał już około 25 lat, gdy Jehowa polecił jego ojcu Abrahamowi złożyć go w ofierze. Gdyby zechciał, łatwo mógł stawić opór ojcu, starszemu przecież o sto lat. Nie uczynił tego jednak. Dziwił się wprawdzie, że nie ma zwierzęcia na ofiarę, niemniej potulnie poddał się ojcu, gdy ten położył go na ołtarzu, a potem związał mu ręce i nogi, pragnąc zapobiec mimowolnym reakcjom, które mogłyby wystąpić w razie użycia noża ofiarniczego (1 Mojżeszowa 22:7-9).

18. Pod jakim względem Mojżesz jest wzorem zbożnego podporządkowania?

¹⁸ Wiele lat później budujący wzór zbożnego podporządkowania ustanowił Mojżesz. Wymownym potwierdzeniem tego jest przedstawienie go jako „najskromniejszego ze wszystkich ludzi, jacy żyli na ziemi” (Liczb [4 Mojżeszowa] 12:3, BT). O jego zbożnym podporządkowaniu świadczy również okoliczność, iż przez 40 lat spędzonych na pustyni posłusznie stosował się do poleceń Jehowy, chociaż wypadło mu nadzorować buntowniczy naród, liczący dwa do trzech milionów ludzi. Dlatego czytamy o nim: „Mojżesz uczynił wszystko tak, jak mu nakazał Pan; tak uczynił” (2 Mojżeszowa 40:16).

19. Jakie wypowiedzi Hioba świadczą o jego podporządkowaniu wobec Jehowy?

¹⁹ Inną wybitną postacią, która nam pozostawiła wyśmienity przykład zbożnego podporządkowania, był Hiob. Kiedy Jehowa pozwolił Szatanowi odebrać mu wszystko, co posiadał, pozabijać jego dzieci, a potem obsypać go „trądem złośliwym, od palca stopy aż do wierzchu głowy”, żona rzekła do Hioba: „Jeszcze trwasz mocno w swej prawości? Złorzecz Bogu i umieraj!” Jednakże Hiob okazał zbożne podporządkowanie i odpowiedział jej: „Mówisz jak kobieta szalona. Dobro przyjęliśmy z ręki Boga. Czemu zła przyjąć nie możemy?” (Hioba 2:7-10, BT, wydanie III). Takie samo nastawienie wyrażają jego słowa, zapisane w Hioba 13:15: „Choćby mnie zabił Wszechmocny — ufam” (BT, wydanie III). Wprawdzie Hiob rzeczywiście poświęcił dużo uwagi usprawiedliwianiu siebie, lecz nie przeoczajmy faktu, iż Jehowa w końcu oznajmił jednemu z jego rzekomych pocieszycieli: „Spłonąłem gniewem przeciw tobie i przeciw twoim dwom przyjaciołom, albowiem nie mówiliście o mnie tak sprawiedliwie jak Hiob, sługa mój”. Bez wątpienia Hiob stanowi wspaniały przykład zbożnej uległości (Hioba 42:7, Brandstaetter).

20. Jakimi sposobami Dawid wykazywał zbożne podporządkowanie?

²⁰ Wymieńmy jeszcze jeden przykład zanotowany w Pismach Hebrajskich, mianowicie Dawida. Kiedy król Saul ścigał go jak zwierzę, Dawidowi dwa razy nadarzyła się okazja, by zabić Saula i tym samym położyć kres swym kłopotom. Nie uczynił tego jednak, ponieważ przejawiał zbożne podporządkowanie. W 1 Samuela 24:7 zanotowano jego słowa: „Niech mię broni Jahwe przed dokonaniem takiego czynu przeciw mojemu panu i pomazańcowi Jahwe, bym miał podnieść rękę na niego, bo jest pomazańcem Jahwe” (BT; zobacz też 1 Samuela 26:9-11). Dowody zbożnego podporządkowania dawał również wtedy, gdy przyjmował skarcenie za popełnione błędy lub grzechy (2 Samuela 12:13; 24:17; 1 Kronik 15:13).

Paweł przykładem podporządkowania

21-23. Przy jakich okazjach przejawiał zbożne podporządkowanie apostoł Paweł?

²¹ W Chrześcijańskich Pismach Greckich wybitny przykład zbożnego podporządkowania dał apostoł Paweł. Wzorował się w tym na swoim Mistrzu, Jezusie Chrystusie, jak to zresztą czynił we wszystkich innych dziedzinach swej apostolskiej działalności (1 Koryntian 11:1). Jehowa Bóg posługiwał się nim w szerszym zakresie niż innymi apostołami, a mimo to Paweł nigdy nie działał na własną rękę. Łukasz donosi, że gdy wyłoniła się kwestia, czy nawróceni poganie muszą być obrzezywani, bracia z Antiochii uzgodnili, aby „Paweł i Barnaba oraz kilku innych spośród nich udało się w sprawie tego sporu do apostołów i starszych do Jerozolimy” (Dzieje 15:2).

²² Jeżeli chodzi o działalność misyjną Pawła, to w Galatów 2:9 napisano: „Uznawszy daną mi łaskę, Jakub, Kefas i Jan, uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawice na znak wspólnoty, byśmy szli do pogan, oni zaś do obrzezanych” (BT). Zamiast postępować niezależnie, Paweł szukał wskazówek.

²³ Kiedy Paweł po raz ostatni znalazł się w Jeruzalem, podobnie przyjął radę tamtejszych starszych, poszedł do świątyni i poddał się pewnej procedurze uwzględnionej w Prawie Mojżeszowym, aby wszyscy mogli się przekonać, że z punktu widzenia tego Prawa nie jest odstępcą. Na pozór źle się to skończyło, gdyż podburzono przeciw niemu motłoch, czy więc podporządkowanie się owym starszym nie było błędem? Bynajmniej, co jasno wynika z Dziejów Apostolskich 23:11, gdzie czytamy: „Następnej nocy przystąpił do niego Pan i rzekł: Bądź dobrej myśli; bo jak świadczyłeś o mnie w Jerozolimie, tak musisz świadczyć i w Rzymie”.

24. Jakie jeszcze zagadnienia związane ze sprawą podporządkowania zostaną omówione w następnym artykule?

²⁴ Tak więc Pismo Święte przedstawia nam ważkie argumenty przemawiające za tym, byśmy byli podporządkowani, oraz wymowne przykłady ludzi, którzy tak postępowali. W następnym artykule omówimy różne dziedziny, w których możemy dowodzić swego podporządkowania wobec Jehowy Boga, ponadto wykażemy, co pomaga zachowywać taką postawę i jakie z niej wynikają dobrodziejstwa.

Jak byś odpowiedział?

◻ Która z form niezależności jest niepożądana?

◻ Co jest podstawową przyczyną niechęci do podporządkowania?

◻ Dlaczego winniśmy się podporządkowywać Jehowie?

◻ Jakie piękne przykłady zbożnego podporządkowania znajdujemy w Piśmie Świętym?

[Ilustracja na stronie 10]

Nemrod jako pierwszy władca po potopie odrzucił zbożne podporządkowanie

[Ilustracja na stronie 13]

Noe dał znakomity wzór zbożnego podporządkowania (1 Mojżeszowa 6:14, 22)