Absolwenci Szkoły Gilead z zapałem wyruszają rozgłaszać dobrą nowinę

„NIE mogliśmy wymarzyć sobie nic wspanialszego”. W ten sposób Anders i Amalia Grothowie określili naukę w ośrodku kształcenia misjonarzy. Dalsze ich słowa wyrażają odczucia wszystkich 48 absolwentów 97 klasy Biblijnej Szkoły Strażnicy — Gilead: „Szkolenie w Gilead dobrze nas przygotowało i dodało nam bodźca do działania, toteż z zapałem wyruszamy na przydzielone nam tereny”.

Uroczystość rozdania dyplomów zgromadziła 4 września 1994 roku 6420 osób; relacje studentów z tego wydarzenia pomogą nam sobie uzmysłowić, jaka radość mu towarzyszyła.

„Program rozpoczął Theodore Jaracz z Ciała Kierowniczego, rozwijając temat ‚Wyuczeni przez Jehowę’” — opowiadają David Abel i jego żona Kelli. „Nigdy nie zapomnimy jego słów: ‚Musimy sobie zdać sprawę z naszej znikomości wobec Jehowy’, które następnie zilustrował dobitną lekcją zawartą w 38 i 39 rozdziale Księgi Joba. Brat Jaracz podkreślił, że chociaż dzięki szkoleniu w Gilead rozszerzyliśmy zasób wiedzy biblijnej, to nie znamy odpowiedzi na każde pytanie. Musimy dalej studiować Słowo Boże”.

A oto wypowiedź Christiana i Angele Coffy: „Poruszyło nas przemówienie Maxa Larsona ‚Jaką wartość ma dobry fundament?’ Podobało się nam porównanie nas do budynku, którego fundamenty należy założyć głęboko w podłożu skalnym, by się nie zachwiał nawet w wypadku trzęsienia ziemi. Wnikliwe studium pomoże nam zacieśnić naszą więź z Jehową i ugruntować wiarę na dogłębnym poznaniu, dzięki czemu przetrwamy czasy prób”.

„Na długo pozostanie nam w pamięci przemówienie ‚Pola są białe ku zżęciu’, wygłoszone przez rektora szkoły, Miltona Henschela” — zaznaczyli Gary i Lynn Elfersowie. „Kluczowe wersety z Ewangelii według Jana 4:35-38 podkreślały, że mamy przywilej wyruszyć na pole już obsiane przez poprzednich pracowników. Będzie to nam dodawać bodźca do działania w poczuciu, iż czas nagli”. Opinię tę podzielają Jan i Sirpa Vaahtolowie: „Brat Henschel pobudził nas do rozmyślania o żniwie, które jest jeszcze przed nami, gdy przedstawił najnowsze sprawozdanie z krajów bałtyckich. W Estonii i na Litwie wzrost wyniósł 51 procent, a na Łotwie 106 procent. Jakże to pasjonujące doniesienia! Tamtejsi bracia proszą Pana, by wysłał więcej pracowników. Szczególnie nas to uradowało, ponieważ dostaliśmy przydział do Estonii!”

„Następnie Joel Adams omówił temat ‚Zaufaj Jehowie’” — wspominają Kevin i Evelyn Cortinowie. „Przestrzegł nas przed myśleniem, że czasami możemy polegać na Jehowie, a czasami na własnym rozumowaniu. Na przydzielonych nam terenach czeka nas niejedno wyzwanie: kłopoty zdrowotne, odmienna żywność, nowy język, inne zwyczaje i tak dalej. Będziemy wtedy musieli pokładać ufność w Jehowie”.

Kolejny mówca, członek Ciała Kierowniczego Gerrit Lösch, rozwinął myśl: „Stale odzwierciedlajcie miłosierdzie Jehowy”. Alen i Ann Marie Gokavi powiedzieli: „Wykazał, że okazywanie miłosierdzia współpracującym z nami misjonarzom oraz osobom, z którymi dzielimy się dobrą nowiną, świadczy o chrześcijańskiej dojrzałości. Praca na terenie zagranicznym wymaga ponoszenia ofiar, ale będą one miały niewielką wartość, gdy zapomnimy o miłosierdziu” (Mateusza 9:13). Peter i Fleur Hupstonowie dodali: „Brat Lösch powiedział także, iż powinniśmy okazywać miłosierdzie naszym braciom i siostrom — tak jak byśmy patrzyli na nich przez odwróconą lornetkę — pomniejszając ich błędy, zamiast je wyolbrzymiać”.

„Jeden z naszych wykładowców w Gilead, Jack Redford, przemawiał na temat ‚Czy umiesz przyjąć skarcenie?’” — wspominają Mickey i Sherry Minsky. „Zwrócił uwagę, że duma utrudnia przyjęcie skarcenia oraz że reagowanie z nadmierną wrażliwością na udzielane nam rady uniemożliwi odniesienie z nich pożytku. Następnie na podstawie Księgi Trenów 3:27-31 podał kilka praktycznych wskazówek, jak reagować na skorygowanie”. Charles i Joan Heldowie wtrącili jeszcze: „Zazwyczaj jesteśmy ślepi na własne niedociągnięcia i dlatego powinniśmy uważać skarcenie za pokazanie nam tego, czego nie dostrzegaliśmy. Napomnienia i rady od Jehowy stanowią dowód Jego miłości”.

„Drugi wykładowca, Ulysses Glass, poruszył temat ‚Nabywajcie praktycznej mądrości, która wiedzie do życia’. Zapytał: ‚Jak wykorzystacie to, czego się nauczyliście?’” — opowiadają Kenneth i Lisbeth Ardkällowie. „Z Księgi Przysłów [Przypowieści] 30:24-26 [BT] podał też przykład niewielkiego góralka, którego Jehowa znakomicie przystosował do życia. Jednakże my nie posiadamy instynktownej mądrości, musimy więc o mądrość zabiegać. Jehowa wyposażył nas we wszystko, co jest nam w tym celu potrzebne. Jeżeli z miłością będziemy się przybliżać do Niego i do siebie nawzajem, to zdołamy wiele osiągnąć”.

Przemówienie kluczowe

„Brat Karl F. Klein, członek Ciała Kierowniczego, serdecznie omówił z nami Psalm 19 w przemówieniu zatytułowanym ‚Niezrównany klejnot’” — powiedzieli Jay i Gwen Abraczinskasowie. „Uwypuklił on głębokie docenianie dla Jehowy oraz umiłowanie Słowa Bożego, jakim odznaczał się Dawid”. „Brat Klein podzielił psalm na trzy części” — zauważyli Keith i Donna Hornbackowie. „Część pierwsza (wersety 2-7) ukazuje podziw Dawida dla Bożego dzieła stwórczego, druga (wersety 8-11) wyraża jego uznanie dla Bożych praw, a trzecia (wersety 12-15) przypomina nam, że tak jak on powinniśmy pragnąć pozostawać w dobrych stosunkach z Jehową”.

„Podobała nam się myśl, że unikanie zła wymaga od nas przejawiania bojaźni Jehowy. Będziemy wtedy czynić to, co czyste w Jego oczach” — oświadczyli David i Raylene Longowie. Podobnego zdania są Frank i Vibeke Madsenowie. „Wypowiedź brata Kleina na temat tego, ile korzyści odnosimy z przypomnień, praw i przykazań Jehowy, była stosownym podsumowaniem wszystkiego, czego się nauczyliśmy w Gilead” — zaznaczyli. „Dzięki temu jesteśmy zdecydowani w przyszłości jeszcze ściślej trzymać się Słowa Bożego, traktując je jak skarbnicę pełną klejnotów”.

Po zakończeniu przemówienia kluczowego studentom wręczono dyplomy i ogłoszono przydziały terenów zagranicznych. Później nastąpiła przerwa na posiłek, po której wszyscy zgromadzili się ponownie na sesję popołudniową. Odbyło się skrócone studium Strażnicy z udziałem absolwentów.

„Potem rozpoczął się przygotowany przez studentów program ‚Wyszkoleni, by być głosicielami Królestwa po całej ziemi’” — wspominają Bob i Shannon Lakatosowie. „W pierwszej części studenci przedstawili swe przeżycia ze służby polowej, zebrane podczas pięciu miesięcy szkolenia. Położyli przy tym nacisk na umiejętne posługiwanie się pytaniami. Punkt z wywiadami zawierał praktyczne wskazówki dotyczące radzenia sobie w obliczu trudnych zadań i zmieniających się okoliczności, którym muszą stawić czoło misjonarze. A przezrocza z trzech krajów — Kostaryki, Indii i Malawii — dały nam wgląd w ogólnoświatową organizację Jehowy”.

„Przedstawiony następnie dramat Zachowuj postawę teokratyczną, a nie świecką unaocznił, jak zły wpływ mogą na nas mieć niezależnie myślący krewni” — zauważyli Jesse i Michelle Duncanowie. „Pokazał, iż chrześcijanie muszą uznawać teokratyczne zasady i wskazówki za konieczne i pożyteczne” — dodali Wenzel i Kelly Koulowie.

Końcowa pieśń i modlitwa były ostatnim punktem tego wspaniałego programu. Absolwenci opuszczali salę, ciesząc się na wyjazd do 18 krajów, do których zostali skierowani. Ich odczucia dobrze oddają pożegnalne słowa Tommie’go i Jael Kauko: „Z zapałem wyruszamy na przydzielony nam teren, żeby w praktyce wykorzystać to, czego się nauczyliśmy. Otrzymaliśmy tak wiele — teraz przyszła kolej na dawanie”.

[Ilustracja na stronie 26]

Absolwenci 97 klasy Biblijnej Szkoły Strażnicy — Gilead

W poniższym wykazie ponumerowano rzędy od przodu do tyłu, a nazwiska osób w każdym rzędzie podano od strony lewej do prawej.

1) J. Hong, D. Hong, A. Groth, E. Cortina, S. Lakatos, D. Hornback, L. Acevedo, A. Coffy; 2) L. Elfers, A. Gokavi, L. Ardkäll, G. Abraczinskas, K. Knott, T. Lizer, K. Abel, D. Abel; 3) M. Duncan, A. Gokavi, J. Held, F. Hupston, B. Lakatos, R. Long, S. Minsky, E. Acevedo; 4) K. Ardkäll, J. Kauko, S. Vaahtola, K. Cortina, N. Carson, M. Minsky, G. Lizer, K. Koula; 5) J. Duncan, J. Abraczinskas, J. Vaahtola, F. Madsen, V. Madsen, D. Long, C. Carson, G. Elfers; 6) T. Kauko, P. Hupston, C. Held, A. Groth, K. Hornback, W. Koula, D. Knott, C. Coffy