Prorocze słowo Boże daje nadzieję na przyszłość

DZIĘKI Słowu Bożemu, Biblii Świętej, prawdziwi chrześcijanie patrzą w przyszłość z wiarą, nadzieją i optymizmem. Ponieważ utrzymują więź z Jehową Bogiem, czują się bezpiecznie i ufnie wyglądają jutra. Jak wyjaśniono w pierwszym przemówieniu na zgromadzeniach okręgowych pod hasłem „Prorocze słowo Boże”, Świadkowie Jehowy od wielu lat pilnie studiują proroctwa biblijne. Co więc Jehowa przygotował dla swego ludu na te zgromadzenia? Z Bibliami w rękach wszyscy obecni chcieli się tego dowiedzieć. Myśl przewodnia każdego dnia stanowi oddzielny śródtytuł.

W przemówieniu „Prowadzi nas Słowo Boże” przyrównano lud Jehowy do człowieka, który wyrusza w podróż ciemną nocą. O wschodzie słońca widzi w półmroku, ale gdy świeci ono wysoko nad głową, wędrowiec dostrzega wyraźnie szczegóły. Jak zapowiedziano w Księdze Przysłów 4:18, słudzy Jehowy lepiej widzą swą drogę w świetle prawdy pochodzącej z proroczego słowa Bożego. Nie błądzą w ciemnościach duchowych.

Przemówienie kluczowe: „Zwracajmy uwagę na prorocze słowo Boże” przypomniało słuchaczom, że kto zwraca się ku Jehowie, nie dozna zawodu ani rozczarowań, przeżywanych przez ludzi, którzy idą za fałszywymi mesjaszami i prorokami. Zupełnie inaczej ma się rzecz z prawdziwym Mesjaszem, Jezusem Chrystusem, którego tożsamość potwierdza mnóstwo dowodów! Na przykład cudowne przemienienie Jezusa stanowiło przedsmak jego chwały jako Władcy Królestwa Bożego. Od czasu objęcia tej władzy w 1914 roku Jezus jest też „jutrzenką” wspomnianą w Liście 2 Piotra 1:19. „Jako mesjańska Jutrzenka zwiastuje nowy dzień, nową erę, która świta dla posłusznej ludzkości” — oświadczył mówca.

Program popołudniowy rozpoczęto wykładem „Świećmy jako źródła światła”, w którym omówiono List do Efezjan 5:8, gdzie apostoł Paweł radzi nam, abyśmy ‛dalej chodzili jako dzieci światła’. Chrześcijanie są źródłami światła nie tylko dlatego, że dzielą się Słowem Bożym z innymi, ale również dlatego, że wzorem Jezusa stosują zasady biblijne w swoim życiu.

Chcąc w ten sposób wypromieniowywać światło, musimy usłuchać wezwania: „Znajduj przyjemność w czytaniu Słowa Bożego”. Temat ten rozwinięto w trzyczęściowym sympozjum. Po przytoczeniu wypowiedzi Abrahama Lincolna, który nazwał Biblię „najcenniejszym darem, jaki Bóg kiedykolwiek dał człowiekowi”, pierwszy mówca zapytał obecnych, czy ich zwyczaj czytania Słowa Jehowy świadczy o tym, że głęboko je cenią. Następnie zachęcił do uważnego czytania Biblii, poświęcania czasu na odtwarzanie w wyobraźni opisanych wydarzeń i łączenia nowo zdobytych informacji z poznanymi wcześniej.

W drugiej części sympozjum podkreślono, że aby przyswoić sobie „pokarm stały”, trzeba studiować, a nie tylko czytać (Hebrajczyków 5:13, 14). Studium jest budujące zwłaszcza wtedy, gdy podobnie jak izraelski kapłan Ezdrasz zawczasu ‛przygotujemy swe serca’ (Ezdrasza 7:10). Ale dlaczego studium ma tak wielkie znaczenie? Ponieważ wywiera bezpośredni wpływ na naszą więź z Jehową. Powinniśmy więc cenić studium Biblii, czerpać z niego radość i pokrzepienie, chociaż wymaga to wysiłku i dyscypliny wewnętrznej. Jak znaleźć czas na wnikliwe studium? Ostatni mówca w tym sympozjum wyjaśnił, że trzeba ‛wykupywać dogodny czas’, rezygnując z mniej ważnych zajęć (Efezjan 5:16). Chodzi o to, by jak najlepiej wykorzystać czas, którym dysponujemy.

W przemówieniu „Bóg zmęczonemu udziela mocy” przyznano, że na każdym kroku widać dziś wyczerpanych ludzi. Aby więc mieć w chrześcijańskiej służbie kaznodziejskiej „moc wykraczającą poza to, co normalne”, musimy polegać na Jehowie, który „zmęczonemu udziela mocy” (2 Koryntian 4:7; Izajasza 40:29). Sił dodaje nam między innymi Słowo Boże, modlitwa, zbór chrześcijański, regularny udział w służbie kaznodziejskiej, chrześcijańscy nadzorcy i przykład wiernych współwyznawców. W punkcie: „Ze względu na czas bądźcie nauczycielami” podkreślono, że chrześcijanie muszą być głosicielami oraz nauczycielami i ciężko pracować nad doskonaleniem „sztuki nauczania” (2 Tymoteusza 4:2).

W ostatnim przemówieniu tego dnia, zatytułowanym „Walczący z Bogiem nigdy nie zwyciężą”, wspomniano o chybionych wysiłkach, jakie podjęto w niektórych krajach, by przypiąć Świadkom Jehowy etykietkę groźnej sekty. Nie musimy się jednak bać, gdyż w Księdze Izajasza 54:17 czytamy: „‚Żadna broń wykonana przeciwko tobie nie okaże się skuteczna i potępisz każdy język, który się podniesie przeciwko tobie w sądzie. Oto dziedziczna własność sług Jehowy, a ich prawość jest ode mnie’ — brzmi wypowiedź Jehowy”.

Po wysłuchaniu omówienia biblijnego tekstu dziennego zgromadzeni z radością skoncentrowali się na drugim sympozjum, zatytułowanym: „Wychwalajmy Jehowę jako nosiciele światła”. W pierwszym przemówieniu wykazano, że chrześcijanie mają na celu wychwalać Jehowę, głosząc wszędzie. Druga część podkreślała potrzebę kierowania szczerych osób do organizacji Bożej. W jaki sposób można to robić? Przez poświęcanie od pięciu do dziesięciu minut przed lub po domowym studium Biblii na wyjaśnienie, jak funkcjonuje organizacja Boża. W trzecim punkcie sympozjum uwypuklono znaczenie wychwalania Boga szlachetnymi uczynkami.

W przemówieniu „‛Nader miłujmy’ przypomnienia Jehowy” omówiono wybrane wersety z Psalmu 119. Z pewnością potrzebujemy przypomnień, gdyż wszyscy mamy skłonność do zapominania. Jakże zatem istotne jest, abyśmy wzorem psalmisty pogłębiali miłość do przypomnień Jehowy!

Potem nastąpiło szczególne wydarzenie — wygłoszono wykład „Dawanie posłuchu proroczemu słowu prowadzi do chrztu”. Kandydatom do zanurzenia przypomniano, iż naśladują Chrystusa nie tylko przez to, że dają się ochrzcić, ale również przez dokładne podążanie jego śladami (1 Piotra 2:21). Jakimże przywilejem się cieszą ci nowi bracia i siostry, przyczyniając się do spełnienia słów z Ewangelii według Jana 10:16, gdzie Jezus zapowiedział, że zgromadzi „drugie owce”, aby służyły wraz z jego uczniami namaszczonymi duchem!

Na początku sesji popołudniowej w przemówieniu „Słuchaj, co duch ma do powiedzenia” wyjaśniono, że duch Jehowy przemawia do nas przez Biblię, „niewolnika wiernego i roztropnego” oraz przez sumienie wyszkolone na podstawie Pisma Świętego (Mateusza 24:45). Chrześcijanie nie muszą słyszeć głosu z nieba, aby się dowiedzieć, jak sobie zjednać uznanie Boże. W kolejnym punkcie, zatytułowanym „Niewzruszenie trzymajmy się nauczania odpowiadającego zbożnemu oddaniu”, usilnie zachęcono chrześcijan, by wystrzegali się zgłębiania demoralizujących poglądów szerzonych w tym świecie. Nieokiełznana ciekawość mogłaby nas narazić na wpływ szkodliwych informacji rozpowszechnianych przez odstępców i innych sług Szatana. O ileż lepiej jest regularnie czytać Biblię oraz artykuły publikowane w Strażnicy i Przebudźcie się!

Następny wykład: „Stale trzymaj się wzoru zdrowych słów” uwypuklił, jak ważna jest dokładna znajomość biblijnego „wzoru”, czyli zrębów prawdy (2 Tymoteusza 1:13). Ten „wzór” stanowi klucz nie tylko do zbożnego oddania, ale też do rozpoznania wszystkiego, co nie jest zgodne z prawdą.

Pomyśl, jak bardzo czułbyś się zaszczycony, wiedząc, iż Jehowa uważa cię za kosztowność. Przemówienie „‚Kosztowności’ napełniają dom Jehowy”, oparte na proroctwie Aggeusza, stanowiło ogromną zachętę, ponieważ upewniło słuchaczy, że każdy członek „wielkiej rzeszy” jest naprawdę cenny w oczach Jehowy (Objawienie 7:9). Toteż Jehowa ocali te osoby, gdy ostatecznie ‛zakołysze’ narodami w nadchodzącym „wielkim ucisku” (Aggeusza 2:7, 21, 22; Mateusza 24:21). Jednakże do tego czasu lud Jehowy musi zachowywać czujność duchową, jak to wyjaśniono w punkcie „Prorocze Pisma nawołują nas do czuwania”. Mówca zacytował słowa Jezusa: „Czuwajcie, gdyż nie wiecie, którego dnia wasz Pan przyjdzie” (Mateusza 24:42). Jak zachować duchową czujność? Trzeba być zajętym w służbie dla Jehowy, nieustannie się modlić i trwać w oczekiwaniu na wielki dzień Jehowy.

Końcowe przemówienie tego dnia nosiło tytuł: „Słowo prorocze w czasie końca”. Będziemy je pamiętać w nadchodzących latach. Dlaczego? Ponieważ mówca ogłosił wydanie nowej książki: Pilnie zważaj na proroctwa Daniela! Następnie oznajmił: „W tej pięknie ilustrowanej, 320-stronicowej publikacji omówiono każdy fragment Księgi Daniela”. Jakże krzepi naszą wiarę ten dowód, że Jehowa kieruje światło na swe prorocze Słowo!

Ostatni dzień zgromadzenia rozpoczęło sympozjum „Prorocze słowa na czas wyznaczony”. W trzech częściach omówiono zapowiedzi trzech wyroków Jehowy zapisane przez proroka Habakuka. Pierwszy dotknął krnąbrną Judę, a drugi spadł na ciemięski Babilon. Trzeci, mający spełnić się w przyszłości, dotyczy nieuchronnej zagłady wszystkich niegodziwców. W ostatniej części tego sympozjum brat, mówiąc o Armagedonie, wywołał w słuchaczach stosowną miarę zbożnej bojaźni, gdy rzekł: „Doprawdy, Jehowa ukaże swą potęgę w sposób napawający lękiem”.

„Ceńmy nasze dziedzictwo duchowe” — taki był tytuł dramatu biblijnego przedstawionego na tym zgromadzeniu. Ta poruszająca do głębi inscenizacja ukazała kontrast między Jakubem a Ezawem w podejściu do spraw duchowych. Ezaw wzgardził dziedzictwem duchowym, zostało więc ono dane Jakubowi, który je bardzo cenił. Mówca zapytał później zgromadzonych, jakie dziedzictwo duchowe ofiarował nam Jehowa. Po czym odpowiedział: „Prawdę ze swego Słowa, Biblii, nadzieję na życie wieczne oraz zaszczyt reprezentowania Go podczas głoszenia dobrej nowiny”.

Następny punkt zatytułowano „Co oznacza dla ciebie nasze drogocenne dziedzictwo?” Dowodem doceniania naszego duchowego dziedzictwa jest przedkładanie służby dla Jehowy i przywilejów duchowych nad osobiste zainteresowania i sprawy materialne. W ten sposób — w przeciwieństwie do Adama, Ezawa i niewiernych Izraelitów — swe życie koncentrujemy na umacnianiu więzi z Jehową.

W wykładzie publicznym pod tytułem „Bóg uczyni wszystko nowe — zgodnie z obietnicą” połączono ze sobą cztery kluczowe proroctwa dotyczące „nowych niebios” i „nowej ziemi” (Izajasza 65:17-25; 66:22-24; 2 Piotra 3:13; Objawienie 21:1, 3-5). Oczywiście Jehowa miał na myśli większe spełnienie tych proroctw niż odrodzenie Jego ludu w 537 roku p.n.e. W rzeczywistości chodziło o rząd Królestwa („nowe niebiosa”) i jego ziemskich poddanych („nową ziemię”), którzy mają mieszkać w chwalebnym ogólnoziemskim raju.

Porywającym i pobudzającym zakończeniem zgromadzenia było przemówienie „Nasze oczekiwania oparte na słowie Bożym”. Przypomniano w nim, że czas, jaki pozostał na dokończenie głoszenia o Królestwie, „jest skrócony” (1 Koryntian 7:29). Już niebawem Jehowa wykona wyrok wydany na Szatana i cały jego niegodziwy system. Obyśmy podzielali odczucia psalmisty, który śpiewał: „Dusza nasza trwa w oczekiwaniu na Jehowę; on jest naszym wspomożycielem i tarczą” (Psalm 33:20). Jakże wspaniała przyszłość otwiera się przed tymi, którzy swe oczekiwania opierają na proroczym słowie Bożym!

[Ilustracja na stronie 7]

Pobudzający dramat pogłębił docenianie dziedzictwa duchowego sług Jehowy

[Ilustracja na stronie 7]

Ochrzczono wiele osób, które dały posłuch proroczemu słowu Bożemu