Wzrost i postęp
1 W książce Słowo (s. 85) powiedziano: „Każdy, kto utrzymuje łączność ze zborem, szczerze żywi nadzieję, że w ciągu roku nastąpi wzrost liczby aktywnych czcicieli Jehowy (...). Szczególną uwagę poświęca się tej dziedzinie naszej pracy w grudniu i kwietniu każdego roku służby. W tych miesiącach zachęca się każdego, żeby się zastanowił, czy ci, z którymi studiuje Biblię i którzy już przychodzą na zebrania, mogliby wyruszyć do służby, a jeśli tak, to zechcemy im pomóc”. Czy w waszym zborze są takie osoby? Czy pomyśleliście już o wprowadzeniu ich do służby? Jeżeli jeszcze tego nie uczyniliście, zróbcie to teraz!
2 Dlaczego jest to takie ważne? Księga Kaznodziei mówi, że „każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem”. Gdyby rolnik przeoczył porę zbioru zboża z pola, wypadłoby mu zwozić samą słomę. Podobny skutek może mieć zaniechanie wprowadzenia zainteresowanych we właściwym czasie do służby. W niektórych zborach spotyka się zainteresowanych, którzy pragną głosić, których tryb życia odpowiada wymaganiom stawianym głosicielowi dobrej nowiny, a jednak z jakichś powodów nikt się nie zatroszczy o tak ważny krok, jak wprowadzenie ich do służby. Gdy takie osoby doprowadza się do symbolu, stają się później słabymi, nieregularnymi głosicielami i zamiast być podporą zboru, same długo jeszcze muszą być wspierane przez drugich. — Hebr. 5:12.
3 Zobaczmy, co na ten temat mówi ks. Prawda. W rozdziale 12 (par. 27) czytamy: „Opowiadaj więc innym, co wiesz o imieniu i zamierzeniu Jehowy (...). Już teraz żyj zgodnie ze sprawiedliwymi zasadami Bożymi, przygotowując się w ten sposób do życia wiecznego na rajskiej ziemi. Jak widzimy, już po trzech miesiącach studiujący powinien składać Jehowie ofiary wychwalania, głosząc okazyjnie krewnym lub znajomym. Tymczasem pewna liczba zainteresowanych już od wielu miesięcy utrzymuje łączność ze zborem, a jeszcze nie są głosicielami. Albo już głoszą, ale jeszcze nie składają sprawozdań ze swej pracy, bo nikt im tego nie wyjaśnił. (Patrz SK 12/70, s. 10)
4 Drugim ważnym krokiem podanym w ks. Prawda jest zachęta do bliższego zapoznania się ze świadkami Jehowy jako prawdziwymi czcicielami Boga. Znajdziemy ją w rozdziale 14, par. 18: „Najlepszą sposobność do tego /poznania świadków Jehowy/ nastręczają ich zebrania zborowe. (...) Zapraszamy cię serdecznie do bliższego poznania prawdziwych czcicieli Boga. Dlaczego nie miałbyś się zabrać do tego zaraz?” A zatem po trzech i pół miesięcznym studium staraj się już zachęcać swych zainteresowanych do przychodzenia na wykłady biblijne oraz na zborowe studium Strażnicy i studium książki. Ten krok również jest niezbędny, jeżeli mają oni robić dalsze postępy na drodze prawdy. Co jednak powiedzieć o braciach przygotowujących do chrztu osoby, które jeszcze nie uczęszczają na zebrania zborowe ani nie są głosicielami? Dopuszczenie do chrztu takich osób przypominałoby poniekąd danie świadectwa ukończenia szkoły podstawowej dziecku, które w ogóle do szkoły nie chodziło. W organizacji Bożej nie stasuje się żadnych skróconych metod wychowawczych. Najkrótsze szkolenie i wychowywanie do życia obejmuje 6-miesięczne studium Biblii, przy czym zainteresowany uczynić powinien w tym czasie jeszcze dwa dalsze kroki: krok trzeci — opuszczenie religii fałszywej (rozdział 15, s. 162, 163) i czwarty — powzięcie postanowienia służenia Bogu (rozdział 21).
5 Apostoł Paweł w 2 Liście do Tymoteusza 2:2 pisze: „A coś słyszał ode mnie wobec wielu świadków, to przekaż godnym zaufania, którzy będę zdolni i innych nauczać”. Czy wychowujesz swoich zainteresowanych z myślą o tym celu? Starsi, czy dbacie o wprowadzanie do szkoły tych zainteresowanych, którzy już spełniają wymagania? Nie zwlekajcie z tym ważnym krokiem. Tego nie wolno odkładać na potem! Nie mamy też prawa nikogo powstrzymywać od głoszenia, bo chociaż „sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu”, to dopiero „ustami wyznaje się ku zbawieniu”. Gdy uwzględnicie te rady w swoim zborze, z pewnością nastąpi u was wzrost, i to nie tylko w sprawozdaniu, ale rzeczywisty wzrost dojrzałych głosicieli, którzy poniosą światło prawdy dalej, przysparzając chwały naszemu Stworzycielowi, Jehowie Bogu. — Rzym. 10:10.