Służba pionierska nadal aktualna
1 Czy wierzysz, że dożyliśmy czasów, w których spełniają się takie proroctwa, jak 24 rozdział Mateusza, i że w najbliższej przyszłości zostanie ustanowiony nowy system rzeczy pod rządami Królestwa Bożego? Czy ufnie oczekujesz urzeczywistnienia się biblijnych obietnic co do zniesienia chorób, cierpień i śmierci? (Obj. 21:3, 4) Jeżeli tak, to na pewno zechcesz dzielić się „tą dobrą nowiną” z innymi ludźmi. Kto ma właściwy pogląd na tę sprawę, ten wie, że nie ma na ziemi ważniejszego zadania i — jeśli tylko pozwalają mu na to warunki — podejmuje służbę pełnoczasową.
2 Posłuchajmy, co piszą ci, którzy służbę pionierską podjęli jakiś czas temu. Czy są zadowoleni? Czy zaznali radości w tej pracy? „Wielokrotnie czytałam na łamach Służby Królestwa doświadczenia pionierów, w których opisywali swą radość ze służenia Jehowie. Postanowiłam zaznać tej radości. Odkąd zaczęłam pełnić tę świętą służbę, przekonałam się osobiście, że jest ona źródłem niewypowiedzianego szczęścia. Przedtem znałam je tylko z listów i zachęt, które stały się dla mnie bodźcem do podjęcia tej służby. Teraz mogę powiedzieć z niezachwianym przekonaniem, że nie wyobrażam sobie innej pracy. Nigdy jeszcze nie byłam tak szczęśliwa. Znalazłam wiele serdecznych sióstr i braci, matek i ojców. Znalazłam cel w życiu! Jakże wdzięczna jestem Jehowie Bogu za wytyczenie mi celu, do którego teraz mogę zdążać!” Czy ty, drogi bracie i siostro, nie chciałbyś — póki to jeszcze możliwe — zaznawać podobnej radości?
3 Niektórzy podjęli służbę pełnoczasową po spędzeniu jakiegoś czasu w służbie wakacyjnej, którą traktowali jako odskocznię do służby stałej. Pewna siostra, która tak postąpiła, pisze: „Pragnę podzielić się z Wami, drodzy bracia, wielką radością, jakiej zaznaję w terenie. Jest to cudowny okres w moim życiu, na który musiałam czekać dość długo. Jednak dobry Bóg wysłuchał mojej prośby i dopomógł mi wstąpić w szeregi szczęśliwych pionierów. Jak się to stało? Zawsze odczuwałam pragnienie wielbienia Boga oraz palącą potrzebę zanoszenia prawdy szczerym ludziom. Szczególnym bodźcem była dla mnie dwutygodniowa wakacyjna służba pionierska, którą podjęłam w lipcu ub. r. Gdy potem wróciłam do pracy zawodowej, moje myśli pozostały w terenie. Chociaż bardzo pragnęłam wstąpić do tej służby na stałe, ciągle wyłaniały się jakieś przeszkody. Również stan mojego zdrowia pozostawiał wiele do życzenia. Jednak szczere, żarliwe modlitwy do Stwórcy o pomoc w rozwiązaniu tych problemów utorowały mi drogę, na której nie było już żadnych przeszkód”. Jeżeli twoje serce pragnie wziąć udział w tej służbie jeszcze przed Armagedonem, to czy szczerze prosisz Jehowę o pomoc i kierownictwo?
4 Inna siostra pisze: „Służbę pionierską podjęłam w młodym wieku. Pracuję w niej już 10 lat i jestem wdzięczna Jehowie, że zechciał mnie zatrudnić na swej winnicy. Wprost nie chce się wierzyć, że ten czas tak szybko upłynął. Bywały też chwile smutku, ale znacznie więcej było radości. Największą radość sprawia mi wychowywanie ludzi w prawdzie. Chwilami aż mi szkoda, że ta praca w starym systemie rzeczy już się kończy. Chciałabym kontynuować ją w nowym porządku już w lepszych warunkach, o ile Jehowa pozwoli mi tam żyć. Dużo można by pisać o tej cudownej pracy w winnicy Pana. Chciałabym, żeby mogli ją podjąć jeszcze inni bracia i siostry i by zaznali szczęścia, jakie daje pełnoczasowe wychwalanie imienia Bożego w dniach ostatnich”. Zastanów się, czy ty nie masz warunków, żeby tak postąpić?
5 Pionierzy, czy zachęcacie swych rówieśników do podjęcia służby pełnoczasowej? Posłuchajmy, co pisze nasz brat: „Była jesień. Pracowałem w swoim zawodzie i dobrze zarabiałem. Wtedy poznałem brata, który pracował w naszej okolicy jako pionier. Spędziliśmy wiele radosnych chwil, które do tego stopnia mnie pokrzepiły, że postanowiłem dać się ochrzcić w tajemnicy przed niewierzącym ojcem. Postanowiłem ze wszystkich sił trwać przy Panu. Pamiętałem o przyrzeczeniu, które dałem mojej gorliwej, nieżyjącej już mamusi, i które teraz złożyłem Stwórcy wszechświata, Jehowie Bogu, że będę Mu służył. Pionier często mnie odwiedzał, pokrzepiał i zachęcał. Pewnego razu powiedział przy pożegnaniu: „Wiesz, z ciebie byłby naprawdę dobry pionier”. Brat poszedł, a ja bezustannie myślałem nad tymi słowami. Myślałem w dzień i w nocy, w drodze do pracy: „Dlaczego nie mógłbym zostać pionierem? Co mi stoi na przeszkodzie?” Postanowiłem zwrócić się z modlitwą do Jehowy. Doszedłem do wniosku, że jednak będę pionierem. Zwolniłem się z pracy mimo obiecywanej podwyżki. Pozostało jeszcze tylko jedno trudne zadanie — rozmowa z ojcem. Ale Jehowa i w tym mi dopomógł. Wreszcie nadszedł upragniony dzień wyjścia w teren. Teraz mam wiele radości i dużo zainteresowanych. Od następnego miesiąca będę pracować jako pionier specjalny”.
6 A co tobie stoi na przeszkodzie, żebyś został pionierem? Jak w tym najkrytyczniejszym czasie można w najpełniejszej mierze dać posłuch słowom Jezusa: „Miłuj Jehowę, twego Boga, całym swym sercem i całą swą duszą, i całym swoim umysłem”? Bracia, którzy pracują pełnoczasowo, są przekonani, że właśnie przez podjęcie tej służby. Jeżeli podzielasz ten pogląd, to wstąp w szeregi sług pełnoczasowych! — Mat. 22:37, NW.