List od braci
Drodzy Współgłosiciele!
A więc dobiega już końca również rok 1972. Gdy spojrzymy wstecz na minione miesiące, wówczas możemy powiedzieć, że wykonana została naprawdę dobra praca. Ale symboliczny „sekretarz Króla” jeszcze nie zakończył chodzenia po „mieście”. Nadal jest jeszcze możliwe robienie „znaku” na czołach ludzi godnych. A ponieważ czas na to jest coraz krótszy, więc bracia na całym świecie szukają możliwości zwiększania udziału w tym dziele.
Jednocześnie wszędzie rośnie zapotrzebowanie na literaturę. Mimo że drukarnia brooklyńska produkuje co miesiąc ponad 2 miliony książek, bracia piszą o pracy tamtejszej rodziny Betel: „Obecnie mamy tu chyba więcej pracy niż kiedykolwiek przedtem. Trzeba zrealizować zamówienia na około 16 milionów książek! W celu pokrycia tego zapotrzebowania uruchamiamy przejściowo na nocną zmianę trzy ciągi introligatorskie. Przeciętna produkcja miesięczna jest w istocie niezwykła: około 2 miliony książek i ponad 20 milionów czasopism. Drukujemy tu obecnie 61 różnych wydań czasopism „Strażnica” i „Przebudźcie się!” w ogółem 30 językach.
Czy Wasz osobisty udział w tym dziele daje Wam prawdziwe zadowolenie? Czy jesteście przeświadczeni, że każde zadanie wykonujecie z całej duszy, według swoich najlepszych możliwości? A czy pamiętacie przy tym o „tych, którzy nie są silni”? W każdym zborze są tacy, których trzeba szczególnie często zachęcać, pokrzepiać, ciągle przypominać o czymś. Gdybyśmy doszli do wniosku, że te osoby muszą już stać o własnych siłach i przestali się nimi interesować, wówczas po prostu ‛przypodobywalibyśmy się sobie samym’ albo (według BT) ‛szukalibyśmy tylko tego, co dla nas dogodne’, zamiast ‛podobać się naszym bliźnim w tym, co jest dobre ku ich zbudowaniu’ (Rzym. 15:2, NW). Jeżeli Wam sprawia radość udział w ogłaszaniu Królestwa i czynieniu uczniów oraz w składaniu sprawozdań z tej działalności, to dlaczego nie mielibyście pomagać co miesiąc swoim może nieco słabym braciom w wierze, żeby i oni mogli dostępować co miesiąc podobnej radości?
To prawda, że taka pomoc wymaga dodatkowego wysiłku, ale jakże wdzięczny Wam będzie słabszy brat lub siostra, gdy dzięki Waszej cierpliwej pomocy wytrwa do końca i dostąpi razem z Wami tak bliskich już niewymownych błogosławieństw w nowym porządku! Może trudności domowe albo choroba względnie dolegliwości podeszłego wieku utrudniają im pamiętanie o tym, jak ważne jest regularne trwanie w służbie i w zgromadzaniu się razem z Wami. Wasze życzliwe, podyktowane miłością wizyty mogą podtrzymać i umocnić ich więź ze zborem. Przestaną czuć się opuszczeni i zagubieni. A bywały wypadki, iż po dokonanej w porę wizycie tacy bracia oświadczali, że zamierzali już zerwać wszelką łączność ze zborem, a teraz nabrali nowej otuchy i biorą żywy udział w życiu zborowym.
A zatem weźcie sobie wszyscy do serca powyższą zachętę z Rzymian 15:1, 2, a także z Filipian 2:4 i z 1 Koryntian 10:24. W grudniu jest aż 7 dni wolnych od pracy zawodowej. Nie wzorujcie się na ludziach, którzy nie znają prawdy, tylko zaplanujcie wykorzystanie każdego z nich w sposób zgodny z zachętą podaną w Liście do Efezjan 5:15, 16. Kto już tak czynił, ten miał z tego naprawdę dużo radości. Idźmy wszyscy naprzód zjednoczeni pod teokratycznym panowaniem naszego niezwyciężonego Króla!
Wasi bracia