Jeszcze na temat zebrania służby
1 Apostoł Paweł radzi nam, „abyśmy z jak największą pilnością zwracali uwagę na to, cośmy słyszeli, abyśmy przypadkiem nie zeszli na bezdroża” (Hebr. 2:1). Dotyczy to również pouczeń udzielanych na zebraniach służby. Każdy punkt zebrania służby zasługuje na szczególną uwagę. Tylko pod tym warunkiem głosiciele w zborze mogą osiągać dojrzałość duchową oraz szkolić się na owocnych kaznodziejów.
2 Na każdym zebraniu służby jest rozważany tekst dzienny. Czy stosujecie proponowane w SK formy przedstawiania go, tzn. czy omawiacie go też w formie przemówienia lub dyskusji? Czy pytań do tekstu dziennego nie stawiają zawsze te same osoby? Jeżeli w ośrodku służby dwóch lub trzech głosicieli ma tekst dzienny, to pozostali również mają możliwość przeczytania sobie tekstu i komentarza przed zebraniem, żeby móc postawić stosowne pytanie lub dać komentarz. Na ogół teksty przewidziane na piątek są najstosowniejsze do zebrań służby, tak jak teksty dzienne przypadające na niedziele można łatwo wpleść do programu zbiórki do służby polowej. Czytający tekst może odpowiednim akcentowaniem kluczowych słów ułatwić braciom postawienie pytania. Staranne przygotowanie się do omówienia tekstu dziennego może zachęcić pozostałych członków zboru do codziennego studiowania go w domu, co będzie wzmacniać ich duchowo.
3 Jednym z ciekawszych punktów zebrania służby są Wiadomości teokratyczne. Czy przy omawianiu tego punktu posługujecie się mapą, globusem lub atlasem szkolnym? Nadzorcy mogą sobie wynotować na marginesie SK kilka ciekawych danych liczbowych o omawianym kraju (z ostatniego „Sprawozdania rocznego” zamieszczonego w Strażnicy), np. liczbę zborów, najwyższą liczbę głosicieli itp. Będzie to bardzo pożyteczne uzupełnienie podanej wiadomości. Po dosłownym odczytaniu każdej wiadomości można ją skomentować, powiedzieć, o czym świadczy, i udzielić na tej podstawie stosownej zachęty.
4 Każdy chętnie otrzymuje listy od kogoś, kogo kocha lub kogo darzy szczerą sympatią. Podobną radość powinna nam sprawiać możliwość czytania co miesiąc Listu od braci. List ten powinien być odczytywany wyjątkowo dobitnie i z zapałem, a po odczytaniu należy uwypuklić dwie lub trzy główne myśli, żeby utkwiły braciom w pamięci. Odczytywanie Listu od braci bardzo wzmacnia naszą więź z teokratyczną organizacją Jehowy oraz z braćmi, którzy się troszczą o prawidłowy przebieg pouczeń i nadzorują działalność teokratyczną.
5 Uwagi końcowe należy przygotować z nie mniejszym docenianiem niż pozostałe punkty zebrania służby. Nigdy nie powinny być szablonowe. Co w tym punkcie można przedstawić, omówiono niedawno w jednej ze „Skrzynek pytań” (SK XII/71). Warto zaznaczyć, że dane liczbowe o wynikach pracy można urozmaicać. W jaki sposób? Przez wskazanie, ile kryje się za nimi pracy, wysiłków, pokonywania trudności i dobrego planowania ze strony głosicieli. Można zwrócić uwagę, ile miłości przejawia się w staraniach braci i sióstr, którzy uczestniczą w służbie kaznodziejskiej bez względu na pogodę, daleką drogę, złe samopoczucie lub sprzeciw członków rodziny.
6 Warto też stosować wprowadzanie poszczególnych punktów programu. Brzmi to nienaturalnie, gdy mówca sam siebie wprowadza np. słowami: „Teraz mamy punkt pod tytułem...” Właściwe wprowadzenie każdego punktu programu zapewnia płynne przejścia od jednego punktu do drugiego. Wprowadzić można np. słowami: „Następny punkt programu pokaże, jak należy prawidłowo przedstawiać poszczególne punkty zebrania służby. Przeprowadzi go brat X.” Albo: „Każdego z nas interesuje działalność naszych braci w innych krajach świata. Posłuchajmy więc teraz Wiadomości teokratycznych, które odczyta brat Y.” Oczywiście przy takim sposobie wprowadzania następnego mówcy, wprowadzający musi być zapoznany z treścią kolejnego punktu i powinien sobie przygotować stosowne słowa (nawet na kartce).
7 Nie szczędźcie więc wkładania wysiłku w przygotowywanie przydzielanych wam punktów programu. Starajcie się przemyśleć temat i przekazać go w sposób naprawdę budujący dla głosicieli i pobudzający ich do czynu. Przyczyni się to do podniesienia frekwencji na zebraniach i do ożywienia służby, jaką spełniamy na naszym terenie.