Dlaczego powinniśmy mówić z zapałem?
1 Na pewno nie raz już słuchałeś różnych przemówień. Może nawet sam miałeś przywilej przemawiać. Co sprawia, że raz czujesz się pobudzony i zachwycony tematem, a innym razem trudno ci się powstrzymać od ziewania? Przyczyna tkwi najczęściej w sposobie wygłoszenia wykładu. Główną rolę odgrywa tu entuzjazm, czyli zapał, z jakim mówca przemawia. Jeżeli wkłada w przemówienie całe serce, to jego pełne życia i zapału słowa porywają słuchaczy. Będą słuchać uważnie, a usłyszane słowa na długo utkwią im w pamięci. Dlatego na pewno chciałbyś mówić z zapałem. Co jednak zrobić, jeżeli komuś brak tej umiejętności? Dlaczego tak bywa? I jak można się nauczyć mówienia z entuzjazmem?
2 Większość ludzi potrafi mówić z zapałem. Widać to zwłaszcza u dzieci. Jeśli przechodziłeś kiedyś obok podwórka szkolnego, to na pewno zauważyłeś, że w dobiegającej stamtąd wesołej wrzawie nie ma monotonii. A u dorosłych? Czy słyszałeś kiedy, jak wędkarz opowiadał o swoich połowach? Albo rozmowę grupki dziewcząt o zbliżającym się weselu jednej z nich? Z jakimż zapałem one mówiły, prawda? Ich gesty, wyraz twarzy, różnorodność natężenia i skali głosu — wszystko to było zupełnie naturalne. Zdarza się jednak, że podczas wykładu mówca mówi nieciekawie i monotonnie. Jak tego uniknąć?
3 Pierwszą rzeczą, jaką musisz sobie uświadomić przy wygłaszaniu wykładu, jest fakt, że słuchacze są twymi przyjaciółmi, a nie surowymi krytykami. Przyszli nie po to, by ci coś wytknąć, lecz by posłuchać, co masz do powiedzenia. Dlatego wkładaj w swoje wywody serce. Wierz w to, co mówisz, albo, innymi słowy: mów tylko o tym, w co sam wierzysz. To jest bardzo ważne, bo nikt nie może mówić z zapałem o czymś, w co sam nie wierzy.
4 Dalszym warunkiem, ściśle związanym z poprzednim, jest obudzenie w sobie zainteresowania tym, co masz przekazać, żeby twoje serce było przepełnione tymi myślami i żebyś odczuwał pragnienie podzielenia się nimi z drugim. Nie bez znaczenia jest też dobre przygotowanie. Powróćmy jeszcze do przykładu wędkarza. Trudno oczekiwać, by opowiadał z entuzjazmem o przygotowaniach do wesela któregoś ze swych przyjaciół. Ale na temat łowienia ryb na pewno będzie miał dużo do powiedzenia i będzie mówił interesująco i z zapałem.
5 Następnym ważnym czynnikiem potrzebnym do entuzjastycznego wygłoszenia wykładu jest przekonanie, że słuchacze potrzebują wiadomości, które masz im przekazać. Jeżeli jesteś przeświadczony, że od zastosowania się do tego, co masz im do powiedzenia, zależy ich życie lub śmierć, ułatwi ci to przemawianie z zapałem. Pragnienie przekazania im tych wiadomości może być tak silne, że pozwoli ci zapomnieć o sobie i będziesz myśleć tylko o swoim temacie. Takiego mówcę można przyrównać do człowieka, który zauważył, że pali się dom, a jego pogrążonym we śnie mieszkańcom zagraża niebezpieczeństwo. Myśli tylko o tym, żeby tych ludzi jak najprędzej ostrzec. Biegnie więc i krzyczy: „Przebudźcie się! Pali się! Uciekajcie!” Jak to mówi? Oczywiście z zapałem.
6 Może się jednak zdarzyć, że mimo wzięcia pod uwagę wszystkich tych rad twoje przemówienie będzie bez życia. Otóż trzeba jeszcze myśleć, nad tym, co się mówi. Za każdym razem powinieneś przeżywać to, o czym mówisz, niezależnie od tego, który raz wygłaszałeś swój temat. Twoje myśli, uczucia i serce muszą być bez reszty pochłonięte omawianym tematem. Ważne jest też, żeby promieniowała od ciebie miłość do słuchaczy. Pozwoli ci to uniknąć przedstawiania wykładu w formie zbioru faktów, które słuchacze mogą według życzenia przyjąć lub odrzucić. Wszystkie te rady dotyczą nie tylko przemawiania z mównicy, ale też do przedstawiania dobrej nowiny o Królestwie w pracy od drzwi do drzwi lub okazyjnie.
7 Zapał to życie wykładu. Dlatego mów z zapałem. Zajmij swój umysł i serce myślami, które chcesz przekazać. Bądź przekonany, że to, co przygotowałeś, jest prawdą. Następnie daj owładnąć sobą przemożnemu pragnieniu podzielenia się tymi wspaniałymi wiadomościami z drugimi. Jeżeli włożysz w przemówienie całe serce, jeśli będziesz mówić z entuzjazmem, to słuchacze nie tylko cię wysłuchają i zostaną przekonani, że to jest prawdą, ale zostaną też pobudzeni do wprowadzenia w czyn tego, co usłyszeli.