List od braci
Drodzy Współgłosiciele!
Wiemy, że jesteście żywo zainteresowani losem ponad 23 300 naszych braci z Malawi. Wiadomości o cierpieniach tych braci i o urągowisku, na jakie wzięto naszego Boga Jehowę, są bowiem bardzo przykre dla całego ludu Bożego. Choć wygląda na to, że trudno oczekiwać pomocy ze strony jakichś instytucji lub urzędów, to jednak nadal będziemy pokładać ufność w Jehowie, który jest w stanie uczynić wszystko, i w tych warunkach jest bardzo stosowne, żebyśmy wszyscy modlili się do Jehowy, od którego zależy zbawienie, pamiętając o słowach z Jakuba 5:16: „Wielką moc posiada wytrwała modlitwa sprawiedliwego”. Toteż każdy z nas indywidualnie powinien teraz pamiętać w swych codziennych modlitwach do Jehowy o naszych cierpiących braciach malawijskich. Również zborowo powinniśmy modlić się razem za naszymi braćmi, jak to czynił zbór jeruzalemski po aresztowaniu Piotra (Dzieje 12:5). W liście do Rzymian 15:30, 31 Paweł prosił braci o wspieranie go modłami, żeby wyszedł cało z rąk niewiernych w Judei. Dlatego i my powinniśmy się modlić za naszymi braćmi w Malawi.
Towarzystwo wysłało natychmiast pomoc pieniężną dla tych braci. Najpraktyczniejsze okazało się zebranie odpowiednich środków na miejscu w Afryce, gdyż przesłanie odzieży i innych rzeczy z innych części świata trwałoby zbyt długo. Ponadto bracia z Zambii donieśli, że na początku listopada udało im się dostarczyć braciom z Malawi, przebywającym na terytorium Zambii w obozie dla uchodźców w Sinda Misale, ponad 40 ton różnych artykułów, m.in. płótno brezentowe, koce, żywność i inne rzeczy, zebrane przez braci w Zambii i Afryce Południowej.
Niezależnie od tego trwają energiczne przygotowania do tegorocznych kongresów. W związku z tym brat Knorr często jest w podróży, odwiedzając różne miasta kongresowe. Odwiedził na przykład Gwatemalę i Meksyk, gdzie też miała się rozpocząć budowa nowego budynku dla biura oddziału. W listopadzie odwiedził kilka miejscowości i biur oddziałów w Europie. My też możemy uczestniczyć w tych przygotowaniach, gdy będziemy ustawicznie prosić Jehowę o Jego błogosławieństwo dla nich oraz o to, żeby — jeśli to jest Jego wolą — te zgromadzenia mogły się odbyć i żeby przysposobiły lud Boży do dalszej działalności w roku 1974.
Ogłaszanie dobrej nowiny jeszcze się nie skończyło. Każdy, kto się staje uczniem Chrystusa, musi ją publicznie obwieszczać. Czyniliśmy to dotąd i nadal będziemy czynić. W roku 1972 ochrzczono 163 123 oddane Bogu osoby. Muszą one teraz mieć czas na udowodnienie, że są uczniami i że myślą tak samo jak Paweł, który mówił: „Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii!” (1 Kor. 9:16) W ciągu zaledwie pięciu lat oddało się Bogu i zostało ochrzczone 680 871 osób — tj. 41 procent spośród 1 658 990 głosicieli czynnych obecnie na całej ziemi. Mamy więc jeszcze sposobność głosić tę dobrą nowinę i dobrze wykorzystajmy czas, jaki nam na to pozostał!
Niech sobie inni ludzie chodzą w imieniu swoich coraz to innych bogów, takich jak różne wybitne osobistości, sportowcy, aktorzy, muzycy itp., „ale my ze swej strony będziemy chodzić w imieniu Jehowy, naszego Boga, po czas niezmierzony, już na zawsze”. — Mich. 4:5, NW.
Oby Jehowa nadal błogosławił Wam w pracowitym udzielaniu się w Jego dziele! Tego Wam życzą
Wasi bracia