Praktyczne rady co do prowadzenia Teokratycznej Szkoły Służby Kaznodziejskiej
1 Teokratyczna Szkoła Służby Kaznodziejskiej przynosi wiele pożytku, zwłaszcza gdy wszyscy są dobrze przygotowani i gdy nadzorca szkoły prowadzi ją we właściwy sposób. Wszyscy powinni przestudiować z Poradnika lekcję, na której był oparty ostatni wykład instrukcyjny; a wygłaszający przemówienia ćwiczebne nie powinni szczędzić trudu na przygotowanie się do swego zadania, aby słuchacze mogli odnieść jak największy pożytek. Do osiągnięcia celu tego zebrania może się dużo przyczynić sam nadzorca szkoły, gdy będzie zawsze starannie przygotowany do każdej lekcji. Oto kilka praktycznych rad dla tego brata.
2 Do powtórki ustnej należy wykorzystać wszystkie podane pytania. Można zdążyć z omówieniem ich w ciągu 5 minut, gdy odpowiedzi słuchaczy będą krótkie i zwięzłe. Pewnym ułatwieniem w znalezieniu odpowiedzi jest zaznaczanie, do których paragrafów odnosi się dane pytanie.
3 Nadzorca szkoły, który chce wygłosić wykład instrukcyjny na podstawie szkicu, znajdzie w lekcji 9 Poradnika wiele wskazówek co do sposobu opracowania szkicu. Inni wolą wygłosić wykład instrukcyjny na podstawie samego Poradnika. Nie wszyscy jednak potrafią się zmieścić w 15 minutach. Czyżby lekcje zawierały za dużo materiału? Nie, gdyż swobodne odczytanie całej nawet najdłuższej lekcji nie trwa dłużej niż 15 minut. Przyczyna tkwi raczej w braku odpowiedniego przygotowania, do którego nie powinno się przystępować dopiero tuż przed zebraniem. W jaki sposób nadzorca szkoły powinien się przygotować do wygłoszenia wykładu instrukcyjnego na podstawie Poradnika?
4 Najpierw powinien przeczytać sobie daną lekcję, zwracając uwagę na główne punkty wyróżnione tłustym drukiem. Następnie z materiału omawiającego każdy główny punkt wyszuka najważniejsze myśli, tj. argumenty, które będą stanowić podpunkty. Słowa kluczowe może sobie podkreślić czerwonym kolorem. Dalsze szczegóły, będące rozwinięciem tych podpunktów, może podkreślić kolorem niebieskim. Podkreślać należy oszczędnie, same tylko wyrazy kluczowe albo fragmenty zdań, nigdy zaś całe linie, utrudnia to bowiem uchwycenie myśli przewodnich poszczególnych ustępów. Podobnie można postąpić, gdy się chce opracować szkic.
5 A jak nadzorca ma się przygotować do udzielania porad? Musi się najpierw zapoznać z materiałem przydzielonym mówcom. Gdy ma być czytana Biblia, powinien sobie przeczytać wyznaczony urywek i przeanalizować go, żeby stwierdzić, ile odrębnych myśli porusza, bo każdą z nich dobrze jest wprowadzić króciutkim wstępem i zakończyć paroma słowami. Czy pewne wersety mają znaczenie prorocze? Wtedy mówca powinien w trakcie czytania krótko wyjaśnić, kiedy i jak się spełniły albo mają się spełnić.
6 Chcąc trafnie ocenić przemówienie oparte na książce Prawda, nadzorca szkoły powinien opracować sobie krótki szkic tematu, podobny do tych, jakie można znaleźć w Szkicach kazań. Szkic taki może się składać z kilku głównych punktów i z najtrafniejszych wersetów biblijnych. Zastanowi się on również nad stosownym wstępem i zakończeniem. Nadzorca musi też z konieczności przestudiować lekcje objaśniające te cechy przemówienia, na które mówcy mają zwrócić szczególną uwagę. Z podkreślaniem postąpi podobnie jak podczas przygotowywania wykładu instrukcyjnego, pamiętając o tym, że w przyszłości i te lekcje staną się tematem wykładów instrukcyjnych.
7 Tak zapoznany z materiałem przemówień ćwiczebnych oraz z cechami, nad którymi mają pracować mówcy, nadzorca szkoły będzie w stanie należycie ocenić zarówno sposób rozwinięcia tematu, jak i zastosowanie wymaganych cech. A co powiedzieć o sposobie udzielania porad?
8 Na wstępie może podziękować mówcy za dobre wywiązanie się z przydzielonego zadania albo przynajmniej za włożony w to trud. Następnie dobrze jest wspomnieć, na jakie cechy miał zwracać szczególną uwagę, po czym najpierw pochwali mówcę za to, co w przemówieniu było dobre, wyjaśniając, dlaczego to było dobre. W razie potrzeby może dosłownie odczytać z odpowiedniej lekcji Poradnika stosowny krótki urywek z objaśnienia danej cechy. Gdy mówca nie uwzględni jednej lub żadnej ze wskazanych cech, wtedy prowadzący szkołę pochwali go za skuteczne stosowanie innych cech. Potem taktownie wyjaśni mówcy, czego nie uwzględnił i jak to można zrobić. Tu może dosłownie odczytać z podręcznika najtrafniejszy urywek dotyczący słabej strony przemówienia. Gdyby mówca opuścił lub błędnie przedstawił jakiś główny punkt, wtedy nadzorca szkoły taktownie uzupełni bądź skoryguje jego wywody.
9 Tak przygotowany nadzorca szkoły będzie dobrym nauczycielem, co wyjdzie na pożytek uczestnikom szkoły, a ich ‛postępy będą widoczne dla wszystkich’. — 1 Tym. 4:15, NP.