Najradośniejsza praca
1 Już od roku 1914 żyjemy w czasie końca. Przez cały ten czas zorganizowana społeczność świadków Jehowy ogłasza światu, że Królestwo Boże zaczęło panować. Na dalsze rozgłaszanie tej najlepszej z nowin pozostało już bardzo mało czasu. Tymczasem jest jeszcze dużo do zrobienia, gdyż — jak to powiedział Jezus — „żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało” (Mat. 9:37). Jeżeli po przemyśleniu tej sprawy z modlitwą stwierdzisz, że mimo pewnych ograniczeń mógłbyś zostać pionierem stałym albo przynajmniej okresowym, to nie wahaj się! Wyznacz sobie datę podjęcia tej służby, a potem wytrwale zmierzaj do tego celu, spoglądając ku Jehowie w oczekiwaniu, że On pobłogosławi twoje starania.
2 Pewien brat z HAWAJÓW, którego do podjęcia służby pionierskiej zachęcił nadzorca podróżujący, pisze: „Właściwie cała trudność polegała na zadecydowaniu, kiedy chciałbym rozpocząć służbę pionierską. Wiedziałem jedno, że im dłużej będę zwlekał ze złożeniem wymówienia z pracy, tym trudniej mi to przyjdzie z względu na korzyści materialne, jakie niosą ze sobą zarobki. Postanowiłem zrezygnować z pracy i rozpocząć służbę pionierską 1 października 1966 roku. Ten dzień nadszedł tak szybko, że zanim sobie to dobrze uświadomiłem, już byłem pionierem”. Dzisiaj brat ten pracuje jako pionier specjalny.
3 Po powzięciu decyzji o wstąpieniu do służby pionierskiej mogą się ogarnąć wątpliwości, czy zdołam wytrwać w tej służbie. Pod tym względem możesz czerpać pomoc i zachętę z przykładu innych. Pomyśl o pionierach, którzy od wielu lat wiernie trwają w tej służbie. Gdy słyszysz ich doświadczenia lub czytasz je w Strażnicy czy w Służbie Królestwa, wyobraź sobie, ile radości musieli już zaznać i jak się cieszą w dalszym ciągu. Zastanów się, jakie mieli warunki i co im pomogło w powzięciu takiej decyzji. Jeżeli znasz pionierów, których warunki mało się różnią od twoich, spróbuj porozmawiać z nimi, jak rozpoczęli tę służbę i co im pomogło wytrwać w niej do tej pory.
4 Również nadzorca obwodu chętnie odpowie ci na pytania dotyczące służby pionierskiej. On na pewno jest w stanie to zrobić. Czym jest służba pionierska, wie z własnego doświadczenia. Poza tym pracował już z wieloma pionierami, wśród których niejedni mogli mieć przed wyruszeniem do tej służby podobne wątpliwości i obawy, jak ty obecnie.
5 Również starsi z twego zboru będą mogli ci pomóc, niezależnie od tego, czy są pionierami, czy nie. Są to na ogół ludzie żonaci, mają na utrzymaniu rodziny i niemało wysiłku musi ich kosztować wywiązanie się z licznych obowiązków zarówno wobec rodziny, jak i zboru oraz gorliwe przewodzenie zborowi w ogłaszaniu Królestwa i czynieniu uczniów. Podczas rozmowy z nimi będziesz mógł zorientować się, jak sobie radzą z podołaniem licznym obowiązkom, a to może ci pomóc w takim ułożeniu swoich spraw, żebyś mógł zostać pionierem. Ponadto starsi mogą ci coś doradzić albo podsunąć jakieś rozwiązanie w oparciu o doświadczenie zdobyte w pracy z pionierami lub na podstawie własnego doświadczenia, jeśli byli kiedyś pionierami. Dlatego nie wahaj się i przedstaw im w szczerej rozmowie każdy problem, który cię wstrzymuje od podjęcia DECYZJI — wstąpienia w szeregi sług pełnoczasowych.
6 Zadawaj sobie pytania: Czy naprawdę wierzę, że Armagedon jest blisko? Czy ogarnia mnie współczucie na myśl o szczerych ludziach, których nie ma kto powiadomić, że Królestwo Boże panuje? Czy chciałbym mieć udział w najradośniejszej pracy, jaką Jehowa zlecił swym sługom przed Armagedonem? Czy chciałbym pójść w ślady Jezusa Chrystusa, Pawła, Sylasa czy Tymoteusza i pełnić tę samą służbę co oni? Czy chciałbym, żeby wielki ucisk zastał mnie na roli Jehowy? Jeżeli twoje serce podsuwa ci twierdzące odpowiedzi na te pytania, to nie wahaj się! Czekamy na twoje zgłoszenie do najradośniejszej służby — do służby pionierskiej ku chwale Jehowy.