Troskliwi pasterze
1 Czy potrafilibyśmy podać przykłady troskliwych pasterzy, którym leżała na sercu duchowa pomyślność owiec? Na pewno tak! Dawid powiedział: „Jahwe jest moim pasterzem: nie brak mi niczego (...) Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć: orzeźwia moją duszę. Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach przez wzgląd na swoje imię (...). Tak, dobroć i łaska pójdą w ślad za mną przez wszystkie dni mego życia”. A więc sam Jehowa jest troskliwym Pasterzem swego ludu. — Ps. 23:1-6.
2 Również Jezus Chrystus dał wyborny przykład serdecznego obchodzenia się z owcami Jehowy. Nie tylko nie był wyniosły, lecz tak dalece pokorny, że umył swym uczniom nogi (Łuk. 22:27). Chociaż miał mało czasu, bo z dziewiątego rozdziału proroctwa Daniela wiedział, że ma do dyspozycji zaledwie 3 1/2 roku, nigdy nie dawał do zrozumienia jednostkom, że nie może poświęcić im uwagi, przeciwnie — interesował się nimi. Chociaż ludzie nie dawali czasem mu odpocząć, on jednak „przyjął ich życzliwie i zaczął im mówić o Królestwie” (Łuk. 9:10, 11, NW). Znajdował też czas dla dzieci, chociaż uczniowie uważali to za zbyteczne. Miał dla ludzi życzliwość i litość. Współczuł tym, którym przychodził z pomocą, dał dowód miłości najwyższej klasy przez wyrzeczenie się swego życia. — Jana 15:13, 14.
3 Jezus znał każdą owcę, a to wymagało analizowania jej osobowości i warunków. Dzięki temu mógł powiedzieć o sobie: „Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają” (Jana 10:14). Również apostoł Paweł traktował braci w zborach jak ‛Ojciec’ własne dzieci, gdy ‛każdego z nich wciąż napominał i pocieszał (...), aby nadal postępowali w sposób godny Boga’ (1 Tes. 2:11, 12, NW). Pisał też: „Jako apostołowie Chrystusa mogliśmy być dla was ciężarem, my jednak stanęliśmy pośród was pełni skromności, jak matka troskliwie opiekująca się swoimi dziećmi”. Czyż więc dzisiejsi nadzorcy ludu Jehowy nie powinni się wzorować na tych wspaniałych przykładach? Z całą pewnością. — 1 Tes. 2:7.
4 Jaka płynie z tego nauka? Nadzorcy nie mogą być szorstkimi, opryskliwymi urzędnikami. Powinni być przystępni, taktowni, zawsze muszą znaleźć czas na wysłuchanie braci, którzy zwracają się do nich ze swymi problemami — czy to dużymi, czy błahymi. Tacy bowiem będą ‛książęta’ w nowym porządku (Izaj. 32:2). Oni znajdą czas dla każdego członka ludu Jehowy.
5 Jak najskuteczniej można otaczać troskliwą opieką każdego członka zboru? Temu celowi służą odwiedziny pasterskie. Greckie słowo episkopeo znaczy nie tylko nadzorować, ale też odwiedzać. W czasie tych wizyt nadzorcy mogą pogłębiać u braci szacunek dla Jehowy Boga, Jezusa Chrystusa i organizacji Bożej; mogą budować rodziny pod względem duchowym, mogą utwierdzać w nich poczucie bezpieczeństwa, jakie daje świadomość, że w razie trudności mogą liczyć na pomoc zboru. Ponadto mogą służyć braciom radą i pomocą w rozwiązywaniu problemów, ale tylko wtedy, gdy sami bracia o nich wspomną. Z całą pewnością czas poświęcany na odwiedziny pasterskie nie jest stracony, gdyż wzmocnione w ten sposób rodziny nie będą później sprawiać kłopotu nadzorcom.
6 Doświadczenia uczą, że bracia bardzo sobie cenią wizyty pasterskie. Daje się zauważyć, że wpływają one na poprawę atmosfery w zborze i frekwencji na zebraniach oraz zbiórkach do pracy polowej. Niektórzy głosiciele czekają i dopytują się nadzorców, kiedy ich odwiedzą. Dużo dobrego sprawiają też wizyty u tych, co sami odeszli. W pewnym zborze liczącym 44 głosicieli, bracia zainteresowali się tymi, co sami odeszli. W wyniku przeprowadzonych wizyt pasterskich na wykład przyszło 80 osób, a wiele pozostało jeszcze do odwiedzenia.
7 Odwiedziny troskliwych pasterzy — nadzorców zboru — w dużej mierze przyczyniają się do wzmocnienia więzi łączącej poszczególnych głosicieli ze zborem. Pokrzepiają też duchowo rodziny tworzące zbór. To z kolei w znacznym stopniu przyczynia się do zwiększenia aktywności zboru, przez co więcej ludzi może zaznać radości, jaką daje przyłączenie się do szczęśliwej rodziny Bożej.