Jaki nauczyciel — taki uczeń
1 Muzykom oraz miłośnikom muzyki skrzypcowej dobrze są znane nazwiska genialnych konstruktorów skrzypiec — Amati, Guarneri czy Stradivarius. Na wykonanych przez nich skrzypcach grają dziś tylko najznakomitsi wirtuozi. Mistrzowie ci za swoich czasów tworzyli sławne wówczas szkoły, z których wywodzili się potem dalsi mistrzowie sztuki lutniczej. Podobnie sławni rzeźbiarze, malarze i rękodzielnicy wychowywali się, uczyli i doskonalili pod okiem sławnych nauczycieli, dzięki czemu sami później wyrastali na mistrzów w swoim fachu lub artystów światowej sławy. Po większej części jednak ci sławni niegdyś ludzie poszli dzisiaj w zapomnienie.
2 Ale do dnia dzisiejszego żyje w umysłach ludzkich pamięć o największym nauczycielu wszystkich czasów. Nauczał on prawdy o Bogu i Jego cudownym zamierzeniu wobec ludzkości. Któż nie słyszał o jego niezwykłym przemówieniu zwanym Kazaniem na Górze? Albo kto nie podziwiał jego wspaniałych porównań, przypowieści czy mistrzowskiego sposobu odpierania zarzutów i podstępnych pytań zadawanych przez wrogów? Dlatego natchnione sprawozdanie mówi, że „uczył jako moc mający, a nie jako nauczeni w Piśmie” oraz że ludzie wysłani, żeby go pojmać, wrócili z niczym, tłumacząc się: „Nigdy tak nie mówił człowiek, jako ten człowiek”. — Mat. 7:29; Jana 7:46, Bg.
3 Jakże szczęśliwi i uprzywilejowani musieli się czuć ci, którzy wówczas należeli do grona jego uczniów! Nic więc dziwnego, że apostołowie Jezusa Chrystusa również byli wspaniałymi mówcami, nauczycielami i pasterzami. Gdy pewnego razu pojmano ich i postawiono przed Sanhedrynem, ap. Piotr wygłosił płomienne przemówienie. W związku z tym czytamy: „Widząc odwagę Piotra i Jana, a dowiedziawszy się, że są oni ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się” (Dzieje 4:13). Zaraz też rozpoznali w nich uczniów Jezusa. Toteż prawda szerzyła się wtedy ze zdumiewającą szybkością i niewiele lat później ap. Paweł mógł powiedzieć: „Na samym początku składam dzięki Bogu mojemu (...), ponieważ o wierze waszej mówi się po całym świecie”. — Rzym. 1:8.
4 Dzisiaj to dzieło dobiega końca. Jakże niezrównanym przywilejem jest gorliwe branie w nim udziału! Dlatego warto zadać sobie pytanie: Jakim jestem nauczycielem? Jakim przewodnikiem i pasterzem? Jaki przykład daję w zborze? Czy pałam gorliwością dla spraw Królestwa? Jaki daję przykład zainteresowanym, których wychowuję w prawdzie? Czy regularnie uczęszczam na zebrania zborowe? Czy jestem silnym duchowo, gorliwym filarem zboru.
5 Na całym świecie jest już ponad 28 000 zborów. Są wśród nich silne i słabe. A jaki jest wasz zbór? Są zbory, w których bracia opracowują teren zborowy 6, 8 i więcej razy do roku. Na zbiórki przychodzi 20 do 30 osób. Stale jest wzrost. Zainteresowani szybko są wprowadzani do zboru i od razu włączają się do działalności. Szybko też wyrastają na gorliwych, dojrzałych i całkowicie oddanych chwalców Jehowy. Dzięki czemu tak się dzieje? Byli wychowywani przez dobrych nauczycieli, mistrzów w swoim fachu! Nic dziwnego, bo przecież sam Jezus powiedział: „Każdy, kto jest doskonale pouczony, będzie jak jego nauczyciel”. — Łuk. 6:40, NW.
6 Jakim więc TY jesteś nauczycielem? Jeżeli słabym — tacy będą potem twoi uczniowie. Jeżeli nieregularnie uczęszczasz na zebrania i unikasz pracy polowej — to samo usposobienie będą przejawiać ci, których wychowujesz. Jeżeli nie stawiasz spraw Królestwa na pierwszym miejscu — podobnie będą postępować i oni — a przede wszystkim twoja rodzina. Jeden z braci zrobił trafne spostrzeżenie: „Nieregularni głosiciele to ci, z którymi nieregularnie prowadzono studia biblijne”. Apostoł Paweł powiedział: „Jawne się stanie dzieło każdego: odsłoni je dzień Pański: okaże się bowiem w ogniu, który je wypróbuje, jakie jest” (1 Kor. 3:13). Nie chciałbyś chyba, żeby twoja PRACA spłonęła, jak drewno lub słoma.
7 Ale nie ma nic straconego! Jeżeli masz braki, a serce ochotne, to są jeszcze szanse podciągnięcia się. Przeznaczaj więcej czasu na studium osobiste. Wypracuj sobie zwyczaj nieopuszczania zebrań zborowych. Pracuj pod nadzorem starszych, doświadczonych członków zboru, a w niedługim czasie sam będziesz mistrzem w ogłaszaniu Królestwa i czynieniu uczniów. Będziesz wtedy mógł budować przy użyciu ‛złota, srebra i drogich kamieni’. — 1 Kor. 3:12.