„Pójdźcie, narody” do domu Jehowy!
1 Ostatnio często się słyszy pytanie: „Ile ludzi przychodzi na nasze zgromadzenia?” W wielu zborach, większych i mniejszych, pada ta sama dodająca otuchy odpowiedź: „Coraz więcej!” Nie rzadko można usłyszeć, że zbory notują na zebraniach do 150 procent liczby głosicieli. Z tego widać, że na „górę domu Jehowy” napływa obecnie ze wszystkich narodów coraz większa rzesza czcicieli, dzięki czemu miejsca wielbienia Jehowy Boga zostają wypełnione po brzegi (Izaj. 2:2, 3, NW). Jak dalece wzrośnie ta „niezliczona” wielka rzesza, to jeszcze pokaże najbliższa przyszłość. — Apok. 7:9.
2 Czy wobec tego mamy nadal pilnie głosić dobrą nowinę i szukać „owiec Jehowy”? Tak, w dalszym ciągu szukamy ludzi przygnębionych warunkami, jakie panują w tym systemie rzeczy, i szukających prawdziwej nadziei, która by harmonizowała ze sprawiedliwymi wymogami Boga. Jehowa, który nas szczodrze zaopatruje, włożył w tym celu do naszych rąk odpowiednie narzędzie do pomagania takim ludziom. Tym narzędziem jest ks. Prawda, której nakład sięga już blisko 60 mil. egz. w 84 językach. Jest to następna po Biblii książka najbardziej rozpowszechniona w świecie zachodnim.
3 W nawiązaniu kontaktu ze wszystkimi mieszkańcami naszego terenu bardzo pomocna jest praca pionierów okresowych, wykonywana na terenie zboru o każdej porze roku. Wielu braci w dalszym ciągu niesłusznie uważa, że służbę tę można pełnić tylko w czasie wakacji lub urlopu. Otóż nie! Służba ta jest dostępna przez cały rok. Równie niesłuszny jest pogląd, że na terenie zboru pionierzy są niepotrzebni, bo zbór opracowuje swój teren. A gdy zbór opracowuje teren tylko raz lub dwa razy w roku? Czy jesteście pewni, że dotarliście z dobrą nowiną do każdego mieszkańca swojego terenu? Czy cały teren jest opracowywany równomiernie? Czy tylko peryferie co miesiąc, a centrum co kilka lat? Niektórzy znowu sądzą, że ‛prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie’. To prawda, ale na innych terenach większość ludzi też nie przyjmuje nas z otwartymi ramionami. Dlatego rozważcie możliwość podjęcia służby okresowej na terenie własnego zboru. Wszędzie jest sporo głosicieli, którzy chętnie byliby pionierami, gdyby mogli pracować w oparciu o własny dom, np. renciści i panie domu, lecz nikt ich do tego nie zachęca.
4 W październiku, zwłaszcza pod koniec miesiąca, wiele ludzi spędza dużo czasu na cmentarzu, porządkując groby swoich bliskich. Czy nie jest to dogodną okazją do przeprowadzenia dobrze przygotowanych, dostosowanych do okoliczności rozmów? Większość ludzi, którzy stracili swych bliskich, jest przekonana, że już ich nie zobaczy, że nigdy nie będą mogli porozmawiać z nimi, ani ich odwiedzać. Na myśl o tym przeżywają katusze, bo większość jest przekonana, że śmierć stanowi przeszkodę nie do pokonania. Jakąż pociechę sprawia, ileż otuchy dodaje w takiej sytuacji „dedykowana Bogu” ks. Prawda! Przedstawiony w niej niezwykle realistyczny opis zmartwychwstania może u wielu pogrążonych w smutku obudzić niepłonną nadzieję ponownego zobaczenia się z bliskimi. W takiej rozmowie można wykorzystać rycinę zamieszczoną na s. 127 ks. Prawda oraz omówić z ludźmi, którzy okażą zainteresowanie, myśli zawarte w rozdziale 12 („Pod sprawiedliwym panowaniem ziemia będzie rajem”) w paragrafach 14 do 20.
5 Obecnie zechcemy poświęcić większą uwagę tej części terenu, która dotychczas była słabiej opracowywana. Jeśli w waszym zborze są takie tereny, nadzorca służby polowej postara się wyszukać je i przydzielić głosicielom, którzy gorliwie i rzetelnie pracują, żeby nie pozbawić ich mieszkańców możliwości poznania prawdy. Nadal pilnie odwiedzajmy ludzi, nie pomijając najmniejszych oznak zainteresowania. Coraz częściej spotyka się osoby, które mają w rodzinie świadków Jehowy. Można wtedy oczekiwać, że mają ks. Prawda lub przynajmniej Biblię. Możecie ich poprosić o przyniesienie tej publikacji i pokazać im, jaki skarb mają w domu. Pewna siostra spotkała w pracy od domu do domu starszą kobietę, która przywitała ją słowami, że już nie wierzy w „piekło ogniste”. Dlaczego? Okazało się, iż rok temu otrzymała książkę Prawda i doszła do wniosku, że ta publikacja zawiera prawdę. Wyraziła przy tym szczere pragnienie służenia Jehowie.
6 W dalszym ciągu dążmy do zakładania studiów biblijnych u ludzi, którzy okazują zainteresowanie. Wielu braci stwierdziło, że dobre wyniki daje rozpoczęcie studium od rozdziału dziesiątego książki Prawda („Królestwo Boże zaczyna panować wśród swych nieprzyjaciół”), gdyż zainteresowani od samego początku mogą stwierdzić, że Królestwo Bożo odgrywa w ich życiu ważną rolę. Dobrze jest też położyć nacisk na panowanie Jezusa Chrystusa, podkreślając, że w nim znajduje swój wyraz panowanie Boże. Oczywiście różni bywają ludzie i sytuacje. Jeżeli kogoś interesuje inny temat, możemy rozpocząć studium od innego rozdziału, starając się potem w ciągu sześciu miesięcy zakończyć studium całego materiału z książki Prawda.
7 Teraz, gdy Jehowa coraz bardziej przyspiesza rozwój swego ludu, nam, którzy jesteśmy złączeni z tym ludem, przypadł w udziale wspaniały przywilej pomagania nowym w robieniu jak najszybszych postępów. Gdy bowiem tacy umocnią się duchowo, będą mogli sami pomagać drugim. W ten sposób „wiele ludzi niechybnie pójdzie i powie: ‛Chodźcie’” do jeszcze innych, żeby i oni przynosili chwałę i cześć Jehowie, naszemu Bogu. — Izaj. 2:2, 3, NW; 60:22.