Pomagajmy ludziom ze wszystkich narodów, żeby wielbili Boga w Jego świątyni
1 W 11 rozdziale księgi Objawienia apostoł Jan opisał jedno z szeregu widzeń. Na głos trąby siódmego anioła w niebie rozległy się głosy mówiące: „Nastało nad światem królowanie Pana naszego i Jego Pomazańca i będzie królować na wieki wieków” (Apok. 11:15). Wizja ta była proroczą zapowiedzią wydarzeń z roku 1914. W owym roku zaczęły się zmagania o panowanie nad światem ludzkim między dwoma systemami, a jednocześnie zaczął panować Jehowa, wiecznie żyjący Bóg Wszechmocny. W tym czasie „królestwo świata stało się królestwem naszego Pana /Boga/ i jego Chrystusa” (NW), to znaczy Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Jednocześnie Jehowa przybył do swej świątyni. Właśnie w tej świątyni duchowej ludzie ze wszystkich narodów mają wielbić Boga. Jest to jedyna droga do osiągnięcia życia bez końca na naszej ziemi, która w słusznym czasie zostanie przemieniona w raj.
2 Prorok Izajasz zapowiedział: „Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Jahwe stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną”. A prorok Zachariasz mówił: „Liczne ludy i mnogie narody przychodzić będą, aby szukać Jahwe Zastępów w Jeruzalem” (Izaj. 2:2; Zach. 8:22). Zgodnie z tym proroctwem świątynia, którą odbudował król Herod, miała również dziedziniec Pogan, to znaczy nie-Izraelitów. Już kilka wieków wcześniej król Salomon modlił się podczas poświęcenia świątyni, aby cudzoziemcy, którzy przyjdą z dalekich krajów, mogli wielbić Jehowę w Jego świątyni. — 1 Król. 8:41-43.
3 Te wypowiedziane dawno temu proroctwa spełniają się za naszych czasów. Zwłaszcza od roku 1935 ostatek kapłanów duchowych na ziemi przewodzi zgromadzaniu „wielkiej rzeszy” drugich owiec. Tę wielką rzeszę ap. Jan również opisał w Objawieniu: „Po tych rzeczach widziałem, a oto wielka rzesza, której żaden człowiek nie potrafił zliczyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków, stali przed tronem i przed Barankiem, ubrani w białe szaty, a w rękach ich gałązki palmy. I wciąż wołają głosem doniosłym, mówiąc: ‛Zbawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, oraz Barankowi’”. — Obj. 7:9, 10, NW.
4 Ta szczęśliwa „wielka rzesza” staje się coraz liczniejsza pomimo potęgującego się w świecie niepokoju i zamieszania. Czy nie uszczęśliwia cię już sama przynależność do tego ludu? Czy z radością bierzesz udział w zanoszeniu dobrej nowiny o zbawieniu drugim, żeby pomóc im zacząć wielbić Boga w Jego świątyni? Wiele osób uświadamia sobie, że w tych dniach końcowych warto się zdobyć na każdy wysiłek, dlatego nie szczędzą trudu, żeby pracować jako pionierzy stali, podejmując tę decyzję z myślą o wytrwaniu w tej służbie już do końca. Inni znów starają się być w okresie lata pionierami okresowymi. Ale chcąc pomagać drugim, niekoniecznie trzeba gdzieś wyjeżdżać. Możesz przecież świadczyć o prawdzie na miejscu. Trzeba tylko, żeby „starsi” i nadzorcy zadbali o urządzanie zbiórek do pracy polowej, bo wtedy więcej głosicieli będzie brać w niej udział.
5 Ani się nie spostrzegliśmy, jak mija jeszcze jeden rok służby. Do końca roku sprawozdawczego pozostało niecałe dwa miesiące. Czy dobrze je wykorzystamy? W dużej mierze zależy to od nas samych. Nasza radość z gorliwego udziału w służbie będzie na pewno wielka, gdy odnajdziemy ludzi zainteresowanych prawdą, gdy po kilkumiesięcznym studium wprowadzimy ich do zboru, a potem do służby, i gdy pewnego dnia będziemy naocznymi świadkami, jak oni po oddaniu się Bogu przyjmą chrzest. Coraz więcej głosicieli zaznaje tej radości.
6 Jakże szczęśliwi są dzisiaj ci, którzy służą Jehowie, Bogu zastępów, na dziedzińcu Jego duchowej świątyni. Jest to jedyna świątynia, jaką uznaje Bóg zbawienia. Jedyna świątynia, do której ludzie ze wszystkich narodów muszą przyjść, jeśli chcą brać udział w prawdziwym wielbieniu oraz w dziele, które Jehowa zlecił do wykonania. Nie ma lepszej ani zaszczytniejszej pracy. Gdy sobie to uświadomimy, będziemy z radością rozgłaszać wieść o zbawieniu, zanim nadejdzie „wielki ucisk”.
[Napis na stronie 1]
CZERP RADOŚĆ Z OKRESOWEJ SŁUŻBY PIONIERSKIEJ