Okazujmy lojalność wobec naszego Boga
1 Branie udziału w obwieszczaniu sędziowskich orzeczeń Jehowy stanowi dowód naszej lojalności wobec Boga. Pod jakim względem? Wymaga to od nas niemałego wysiłku. W ciągu ostatniego roku służbowego uczyliśmy się już trzeciego kazania opartego na kolejnych Wiadomościach Królestwa. Każde z nich jest inne i każde może trafić do serc i umysłów innej grupy ludzi. Gotowi jesteśmy nie szczędzić sił, wiedząc, że Jehowa Bóg najlepiej zna umysły ludzi i przez swych ziemskich sług udostępnia im informacje, jakich potrzebują, i w czasie, kiedy to jest najskuteczniejsze.
2 Lojalność oznacza wierne obstawanie przy oddaniu wobec naszego suwerennego Władcy. Zobowiązuje do rzetelnego popierania orędzia, które obwieszczamy. Dlatego też powracamy do ludzi, którym daliśmy świadectwo i którzy nas wysłuchali, aby utrwalić to, co im przekazaliśmy. Celowi temu służy wytrwałe dokonywanie odwiedzin ponownych. Pomaganie ludziom, którzy są „znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza”, również wchodzi w zakres lojalności wobec otrzymanego zlecenia. Poczuwamy się do odpowiedzialności za ich los i pragniemy doprowadzić ich w miejsce bezpieczne. — Mat. 9:36.
3 Wspaniałym sposobem wyrażania lojalności wobec Boga i ludzi będących w potrzebie duchowej jest prowadzenie z nimi domowych studiów biblijnych. Pewien pionier pisze: „Ludzie zaczynają doceniać nasz sposób nauczania ich przez studiowanie słowa Bożego za pomocą publikacji.” Nic dziwnego; czyż od czasu, gdy organizacja Boża udostępniła nam taki wyśmienity podręcznik, jak książka Prawda, nie poznało prawdy setki tysięcy ludzi? Czy jednak każdy z nas podchodzi do tej pracy lojalnie i z samozaparciem? Czy niektórzy nie zniechęcają się zbyt łatwo?
4 Zdarza się jeszcze, że bracia szybko się zniechęcają i łatwo rezygnują ze studium. Wystarczy, że zainteresowani zadadzą trochę więcej pytań na jakiś trudniejszy temat, np. na temat ewolucji. Boją się wtedy, że nie dadzą sobie rady, i zamiast zadać sobie trud poszukania odpowiedzi w literaturze lub poprosić o pomoc dojrzalszych braci, pozostawiają tych ludzi bez opieki. Inni znów, gdy nie zastaną kogoś parę razy w domu albo gdy domownik nie otworzy im drzwi, czują się urażeni i wykorzystują ten fakt do uspokojenia swego sumienia i zaniechania tych ludzi. Niektórzy znów traktują studia jako swoją własność i mówią: „To jest moje studium! Strzegą go więc zazdrośnie i nawet nie dopuszczają, żeby je odwiedził nadzorca studiów biblijnych czy inny dojrzały brat, co mogłoby wywrzeć korzystny wpływ na tych ludzi. Czy takie postępowanie ma na uwadze dobro zainteresowanych?
5 Lojalność wobec naszego Boga wymaga zaniechania takich poglądów. Studia biblijne i ludzie, których chcielibyśmy ocalić, należą do JEHOWY. Doprowadzenie kogoś do prawdy nie jest zasługą pojedynczej osoby. W procesie tym dużą rolę odgrywa literatura, którą ten zainteresowany czyta, wpływ Słowa Bożego oraz oczywiście trud prowadzącego studium, ale przede wszystkim błogosławieństwo Jehowy, gdyż wzrost sprawia sam Jehowa. W doprowadzeniu kogoś do prawdy niemały udział ma cały zbór. Zainteresowani robią szybkie postępy w prawdzie, gdy zaczynają regularnie uczęszczać na zebrania zborowe. Tam działa na nich duch Boży; tam spotykają innych zainteresowanych, którzy podobnie jak oni szukają prawdy. Mogą opowiadać sobie wzajemnie swoje przeżycia. Przysłuchują się przepojonym wiarą wypowiedziom braci i utwierdzają się w przekonaniu, że cały sens życia polega na lojalnym służeniu Jehowie.
6 Inny pionier pisze: „Gdy odwiedziliśmy ludzi kilka miesięcy po przerwaniu studium, przywitali nas serdecznie i opowiedzieli nam, dlaczego poprzednio zrezygnowali ze studium. Ucieszyli się, żeśmy się nie obrazili i nie pozostawili ich na zgubę.” Nie zapominajmy więc o studiach przerwanych jakiś czas temu. Na ogół każde studium wcześniej czy później przechodzi kryzys i powinniśmy pomóc zainteresowanym w przezwyciężeniu naporu trudności. Naszą nagrodą będzie już teraz radość płynąca z wychowywania kogoś w prawdzie oraz szczęście, jakie daje świadomość, że ze wszystkich sił służymy naszemu Bogu.