Jak dalece jesteś wytrwały?
1 Gdy Jezus przebywał na ziemi, chciał, by Jego uczniowie razem z nim dzielili się z drugimi dobrą nowiną. W Łukasza 10:1 (Gd) czytamy: „Potem naznaczył Pan i drugich siedemdziesiąt, i rozesłał je po dwóch przed obliczem swoim do każdego miasta i miejsca, do którego sam przyjść miał”. Z wersetu 17 dowiadujemy się o wyniku tej działalności: „A tak wrócili się oni siedemdziesiąt (...) z weselem”.
2 Każdy z nas odczuwał już zadowolenie, jakie daje udział w tego rodzaju pracy. Prawdziwe szczęście kryje się w ‛obwieszczaniu dobrej nowiny ubogim, głoszeniu uwolnienia pojmanym i przywrócenia wzroku ślepym, wypuszczeniu na wolność pognębionych i ogłaszaniu pożądanego roku Jehowy’ (Łuk. 4:18, 19, NW). Ma to miejsce szczególnie w dniach obecnych, kiedy wiele ludzi słucha i reaguje na słowa Jehowy.
3 Jednakże Biblia nie obiecuje chrześcijanom, że zaznawanie tej radości uwolni ich od wszelkich trudności. Przeciwnie, musimy być przygotowani na różne przeciwności i nie powinniśmy zrażać się nimi, wiedząc, że wtedy będziemy szczęśliwi. Dlatego rozwijajmy w sobie sposób myślenia, jaki cechował apostoła Pawła, który powiedział: „Błogosławimy, gdy nam złorzeczą; znosimy, gdy nas prześladują; dobrym słowem odpowiadamy, gdy nas spotwarzają” (1 Kor. 4:12, 13). Również inni apostołowie mieli właściwe usposobienie, bo gdy ‛odchodzili sprzed Sanhedrynu, cieszyli się, że stali się godni cierpieć dla imienia Jezusa’. — Dz. 5:41.
4 Może w tej chwili nie spotyka cię bezpośrednie prześladowanie. Możesz jednak być prześladowany przez członków własnej rodziny (Mat. 10:21, 35, 36). Wiedz o tym, że gdy dajesz krewnym dobry przykład chrześcijańskim postępowaniem, podoba się to Jehowie. A regularne spotykanie się z większą ‛rodziną’ w prawdzie pomoże ci dopiąć celu (Mat. 10:29, 30). Gdyby twoi krewni nie chcieli słuchać, zawsze możesz poświęcić trochę czasu na głoszenie tym mieszkańcom twego terenu osobistego, którzy zechcą cię słuchać. Jehowa ma takie możliwości wypełnienia twego życia użyteczną i produktywną pracą, o jakich nawet nie marzyłeś.
5 A może borykasz się z trudnościami z powodu słabego zdrowia? Albo może z powodu wieku musiałeś nieco zwolnić tempo biegu? Może zaczyna cię zawodzić pamięć? W takim wypadku powinieneś trzeźwo ocenić swoje możliwości. To, czego dokonuje młodość, ty zdołasz osiągnąć w inny sposób. Dzięki cechom i darom, jakich nabyłeś w ciągu całych lat zdobywania doświadczenia, potrafisz dużo zdziałać na polu działalności niedostępnym dla innych. Czy głosisz listownie lub okazyjnie? Czy przygotowujesz się pilnie do zebrań, żeby brać w nich udział, odpowiadać innym na pytania i budować drugich słowem wypowiedzianym w stosownej chwili? A gdybyś nawet nie był w stanie i tego czynić, to czy popierasz zebrania samą obecnością na nich? Czy życzliwym uśmiechem i modlitwami wspierasz tych, którzy mogą służyć bardziej aktywnie? Jest więc wiele sposobów, którymi możesz służyć, przejawiając wytrwałość i radość.
6 A czy wymaga wytrwałości służba pionierska? Tak. Wielu pionierów przekonało się o tym, że chcąc pozostać w terenie, często trzeba toczyć walkę z trudnościami i zniechęceniem. Pewna pionierka pisze: „Chciałabym podzielić się z wami radością, jaką przeżywam w związku z powrotem do służby pełnoczasowej. Niecałe pół roku temu zeszłam z terenu. W ciągu tych pięciu miesięcy odczuwałam straszną pustkę. Ciągle było mi czegoś brak, chodziłam przygnębiona, zamknięta w sobie. Świadomość, że ktoś może czekać na pomoc w wyzwoleniu się z obłudy i fałszu religijnego, na wskazanie mu drogi do raju duchowego, nie pozwoliła mi pozostać w domu. Obudziła we mnie pragnienie powrotu do aktywnego życia”. A czy nie wymaga wytrwałości regularne przychodzenie na zebrania zborowe? Brat pisze: „Niektóre rodziny w tym zborze dojeżdżają pociągiem dwa razy w tygodniu, chociaż utrzymują się z renty, a przejazd kosztuje blisko 60 złotych. Oprócz tego muszą jeszcze przejść pieszo ze stacji do domu 6 km. Mimo to bracia ci nigdy nie zawodzą.
7 Spodziewamy się, że wrzesień stanie się miesiącem ożywionej działalności ludu Jehowy. Głoszenie i nauczanie powinno pochłaniać całą naszą uwagę i czas. Czemuż innemu mielibyśmy poświęcać swą uwagę i energię, żyjąc w tak niepowtarzalnym okresie?