Strzeżenie jedności rodziny w czasie końca
1 Chcąc się przeciwstawić rosnącemu naciskowi, trzeba nieustannie robić postępy w dążeniu do jednoczenia rodziny. Chrześcijańscy rodzice zasługują na pochwałę za postępy, jakie już zrobili, także ci, którzy żyją w rodzinach rozdwojonych. Grono rodzinne jest celem silnego ataku zarówno od wewnątrz, jak i z zewnątrz (2 Tym. 3:2). Szerzący się w świecie duch materializmu i jego zwodniczy blask oddziaływują na rodziców i dzieci. Żony się żalą, że mężowie za mało z nimi rozmawiają. Zdaniem mężów żony są zbyt przedsiębiorcze, niekiedy przywłaszczają sobie przewodnictwo. Niektórzy mężowie zdają się rezygnować z przewodzenia domowi. Dzieci domagają się niebezpiecznej dla nich wolności; są beztroskie w doborze towarzystwa.
2 Jak strzec jedności rodziny w czasie końca? Przede wszystkim stawiajcie korzyści materialne na drugim miejscu za sprawami Królestwa (Mat. 6:33). Wszyscy członkowie rodziny powinni być żywo zainteresowani obecną pomyślnością rodziny. Powinni się interesować sprawą pożywienia, odzieży, mieszkania, zdrowiem i rozwojem rodziny. Cała rodzina powinna wspólnie przeżywać niepowodzenia rodzinne, jak i sukcesy, razem wypoczywać. Jej członkowie powinni pielęgnować więź duchową z Jehową i ze zborem. Mąż jest głównym żywicielem rodziny. W obecnej dobie inflacji konieczne jest praktyczne planowanie budżetu rodzinnego. Wszyscy w rodzinie powinni dbać o to, żeby wydatki nie przekraczały ogólnego dochodu rodziny.
3 Zadowalajcie się zaspokajaniem podstawowych potrzeb rodziny (1 Tym. 6:8). Wydawajcie pieniądze na rzeczy naprawdę niezbędne. Unikajcie rozrzutności i zaciągania większych długów. Paweł pisze: „Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością” (Rzym. 13:8). Wszyscy bierzcie udział w przedsięwzięciach rodzinnych, takich jak praca w ogrodzie, naprawy czy wprowadzenie ulepszeń. Wypoczywajcie w gronie całej rodziny ku zadowoleniu wszystkich. Stanowi to urozmaicanie, jest zdrowe, zapewnia odprężenie. Jest wychowawcze i mało kosztowne. Kluczem powodzenia w strzeżeniu jedności rodziny jest spędzanie czasu na wspólnych zajęciach; przyjazne stosunki umacniają jedność.
4 Dla utrzymania jedności w rodzinie chrześcijańskiej konieczne jest także odpowiednie wychowanie. Obowiązek wychowywania w domu ciąży — tak jak w czasach biblijnych — na obojgu rodzicach. Biblia mówi: „Synu mój, słuchaj napomnień ojca i nie odrzucaj nauk swej matki” (Prz. 1:8). Przezorny ojciec uczy synów budowania, posługiwania się narzędziami, gruntownych napraw itd. W ten sposób daje się dzieciom praktyczne zabezpieczenie na przyszłość. Dzieci przyswajają sobie umiejętności ojca. Matka uczy córkę robótek ręcznych, gotowania, szycia i prowadzenia gospodarstwa. Jeżeli obie mają takie uzdolnienia, to także śpiewu i muzyki.
5 W zakresie wykształcenia świeckiego dzieci na ogół pobierają wykształcenie ogólnie dostępne, najczęściej w zakresie szkoły średniej. W większości wypadków może się okazać pożyteczne obranie jakiegoś praktycznego kierunku: dla chłopców mechaniczny, elektroniczny, matematyczny, rolniczy, rachunkowość itp. Dla dziewcząt gospodarstwo domowe, biurowość, księgowość itp. Może też być krawiectwo, jakieś miejscowe rzemiosło bądź języki. Rodzice doradzają wybór kierunku nauki. W ten sposób młodzież jest przysposabiana do przyszłej pracy zawodowej i ewentualnie do małżeństwa.
6 Po ukończeniu szkoły aż do osiągnięcia pełnoletności i zawarcia związku małżeńskiego młodzi potrzebują serdecznej opieki rodziców. W wielu krajach młodzież po skończeniu szkoły w wieku 14, 16 czy 18 lat opuszcza bezpieczną przystań rodzinną i zaczyna prowadzić samodzielne życie w miastach, z dala od domu. Jednakże niedojrzałej młodzieży potrzebna jest jeszcze serdeczna opieka rodziców. Rodzice powinni zadbać o to, żeby dzieci przebywające poza domem mieszkały w miarę możności u braci, a nie u światowych krewnych ani nie w takich domach, gdzie mogłoby im grozić wciągnięcie w niemoralne praktyki itp. Upewniajcie się, czy młodzi nawiązali łączność ze zborem w miejscowości, do której pojechały, żeby podjąć pracę. Zachęcajcie młodych, żeby zasięgali rad u miejscowych starszych. W okresie dorastania wielu młodych chrześcijan zostało odciągniętych od prawdy. Dobrze postępują rodzice, którzy roztaczają nadzór rodzicielski nad dorastającymi dziećmi i jak najdłużej się nimi opiekują. Młodzi przedwcześnie puszczeni w świat bez należytej opieki często padają ofiarą rozwiązłości.
7 Gdyby kilkunastoletni syn chciał się wyprowadzić do innego miasta, żeby tam podjąć pracę, ojciec postara się mu wyjaśnić, jak nierozważny jest taki krok. Zwróci uwagę, na jakie niebezpieczeństwa się naraża. Pomoże mu podjąć rozsądną decyzję. Albo też ojciec może się zgodzić na wyjazd, ale omówi szczegółowo, gdzie syn się zatrzyma (w miarę możności u braci), do którego zboru będzie należał itd. Podkreśli z naciskiem doniosłe znaczenie gruntownego studium osobistego. W razie napotkania trudności niech się zwróci do miejscowych starszych z prośbą o pomoc. Wtedy młodzi najprawdopodobniej nie porzucą prawdy (Prz. 22:6). Słabą stroną wielu rodzin chrześcijańskich jest kształcenie duchowe. Prowadzi je ojciec lub to z rodziców, które jest w prawdzie. Staraj się zaprzyjaźnić z dziećmi jak z dobrymi przyjaciółmi. Wszyscy razem odżywiajcie się duchowo na zebraniach zborowych. Codziennie prowadźcie rozmowy na tematy biblijne, dzielcie się doświadczeniami przy posiłkach. Wzrost usposobienia duchowego wypiera pragnienia cielesne, zmniejsza skłonność do narzekania, pomniejsza problemy, usuwa przeszkody, osłabia pociąg do telewizji, słuchania radia, muzyki z płyt itp. (1 Kor. 2:14). Cotygodniowe rodzinne studium biblijne okazało się pomocne dla wielu rodzin. Umacnia ono w rodzinie jedność, wspólnotę, koleżeństwo i solidarność. Dobrze jest zarezerwować sobie trochę czasu na wspólne zajmowanie się sprawami duchowymi z Biblią w ręku.
8 W czasie końca zjednoczona rodzina jest wielkim dobrodziejstwem. Przynosi nagrodę w postaci pokoju, jedności, radości i zdrowych poglądów. Silne duchowo rodziny tworzą silne zbory. Taka rodzina jest należycie przygotowana do przetrwania nadchodzących prób, niedostatków i wstrząsów podczas „wielkiego ucisku”, tak jak Noe z rodziną znieśli trudności podczas potopu. — Ps. 96:7.