Zachęcajmy się wzajemnie
1 W miarę jak światło prawdy świeci coraz jaśniej, odsłaniają się przed nami wciąż nowe i coraz wspanialsze szczegóły zamierzenia Bożego. Na przykład Jehowa wyjawił nam, że od pielęgnowania więzi z nim zależy nasze życie. Nauczyliśmy się też pomagać własnym dzieciom w nawiązaniu i utrzymaniu dobrych stosunków z Jehową przez odrzucenie światowego sposobu postępowania. O tym, w jakich stosunkach pozostajemy z Jehową, świadczy nasza troska o innych, szczególnie o członków rodziny i naszych chrześcijańskich braci. A jak korzystamy z tych poznanych prawd? Czy będąc rodzicami dbacie o podtrzymywanie dobrego porozumienia z dziećmi i czy używając Biblii pomagacie im zrozumieć, jakie dobrodziejstwa zapewnia chodzenie drogą prawdy, a na jakie niebezpieczeństwo wystawia świecki sposób postępowania? Czy interesujemy się potrzebami naszych braci w zborze, zwłaszcza podeszłych w latach lub samotnych? Czy zachęcamy i budujemy się wzajemnie? — Dzieje 20:35.
2 Jesteśmy również zainteresowani pomaganiem ludziom ze świata w poznaniu Jehowy, żeby stali się Jego uznanymi sługami. Dlatego bierzemy wytrwale udział w służbie polowej. Wytężamy w tej służbie wszystkie siły, nie po to, żeby zrobić wrażenie na wszystkich braciach ilością czasu poświęconego na służbę, tylko dlatego, że miłujemy Jehowę i że On chce, aby jak najwięcej ludzi poznało prawdę (1 Tym. 2:3, 4; 2 Piotra 3:9). Wiemy, jak zachwycające dobrodziejstwa wynikają z nawiązania bliskich stosunków z Jehową. Chcemy, żeby także inni korzystali z tych już dostępnych dobrodziejstw, a w przyszłości cieszyli się życiem wiecznotrwałym. Im prędzej ludzie przyjmą prawdę, tym szybciej doznają tych błogosławieństw. Czy miłość do drugich ludzi pobudza cię do możliwie największej aktywności w dziele czynienia uczniów i ogłaszania Królestwa?
POMAGAJMY NIEREGULARNYM
3 W ubiegłym roku służbowym poznało prawdę i przyjęło chrzest wiele ludzi. Nie wszyscy z nich biorą regularnie udział w służbie. Nawet niektórym głosicielom będącym od dawna w społeczności zboru trudno jest każdego miesiąca brać udział w chwalebnej służbie głoszenia dobrej nowiny. Nie odczuwają pełnej radości z tej służby. Potrzebują pomocy. Mogą im pomagać wszyscy regularni głosiciele. Zachęcając nieregularnych, możemy wspomnieć, że miesiąc składa się z 720 godzin, które każdy z nas zawdzięcza Jehowie, bo od Niego pochodzi dar życia i również nasze życie jest w Jego ręku. Umarły nie rozporządza ani jedną minutą, w której mógłby wielbić Boga. Jeżeli jesteś głosicielem nieregularnym, to zastanów się poważnie nad swoim stanem duchowym. Uczyń to z modlitwą. Proś Jehowę o pomoc w odbudowywaniu twej wiary.
4 Wielką pomocą w pokonywaniu zobojętnienia i bojaźni przed człowiekiem mogą służyć głosicielom nieregularnym pionierzy. W pewnym zborze pionierka wstąpiła do nieaktywnej siostry, żeby wyruszyć z nią do służby. Zdenerwowana siostra powiedziała bojaźliwie: ‛Ale ja ci nie pomogę ani jednym słówkiem’. Przy pierwszych i drugich drzwiach pionierka ujęła inicjatywę w swoje ręce. Przy następnych przedstawiła siostrę i zamilkła. Ponieważ zostały zaproszone do mieszkania, bojaźliwa siostra czuła się obowiązana coś powiedzieć. Przy dalszych drzwiach zabierała głos coraz częściej, a pod koniec pracy już nie dopuszczała pionierki do słowa. W taki oto sposób ta siostra przezwyciężyła bojaźń i uwierzyła we własne siły. Pionierka zaś cieszy się, że również pod tym względem może pomagać zborowi.
5 Jest rzeczą pewną, że żyjemy w końcowej fazie „dni ostatnich”. Dobrze jest w tym niebezpiecznym okresie mieć dużo pracy w dziele Pana, bo to stanowi dla nas ochronę. Pomagając naszym braciom oraz służąc duchową pomocą ludziom ze świata, gromadzimy sobie skarby w niebie; niejako zapisujemy na swoim koncie dobre uczynki (Mat. 6:20). Dzięki temu postępowaniu połączonemu z nienagannym chrześcijańskim prowadzeniem się pozostaniemy w przyjacielskich stosunkach z Jehową i Jego Synem. — 1 Kor. 15:58.