Pomaganie nowym uczniom w wydawaniu owocu
1 Nowi uczniowie przyjmują zaproszenie do wydawania owocu. Kto coraz dalej rozprzestrzenia świadectwo? Jehowa udostępnia ten przywilej nie tylko pomazańcom, lecz także coraz liczniejszej „wielkiej rzeszy”. „Duch i Oblubienica mówią: ‛Przyjdź!’ A kto słyszy, niech powie: ‛Przyjdź!’” (Apok. 22:17). Więcej niż połowa głosicieli dobrej nowiny, to znaczy ponad milion, została ochrzczona w ciągu ostatnich pięciu lat, a przeszło jedną czwartą (27%) ochrzczono w minionych dwóch latach. Większość z nich coraz skuteczniej woła: „Przyjdź!” do jeszcze innych ludzi.
2 Na czym polega wydawanie owocu? Jezus powiedział: „Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami”. Jest to rezultat oczyszczenia umożliwiającego przynoszenie obfitego owocu (Jana 15:2, 8). Do tego „owocu” zaliczają się wszystkie dobre czyny chrześcijan oraz dowody oddziaływania na nasze życie ducha Bożego. Owoc ten musi jednak obejmować również owocność w ogłaszaniu Królestwa (Jana 14:27; 15:11, 12). W przypowieści o siewcy Jezus wykazał, że wszyscy, którzy przyjmują do swych serc ‛słowo o królestwie’, powinni wydawać plon (Mat. 13:18-23). Wydawaj plon w postaci „słowa o królestwie” przez mówienie o nim drugim i pomaganie im, żeby urosło w ich sercach.
3 Jednakże wielu spośród tych, których w ostatnich latach doprowadzono do chrztu, potem przestało brać udział w dziele głoszenia, albo ten udział był bardzo skromny. Tacy potrzebują naszej serdecznej pomocy, żeby mogli nadal pielęgnować w życiu owoce ducha Jehowy i żeby odczuli pragnienie wydawania owocu w dziele wychowywania uczniów.
4 Żeby nowi uczniowie byli owocni, trzeba ich skutecznie do tego szkolić. Doświadczeni głosiciele, jakie praktyczne kroki podejmujecie, żeby pomagać studiującym w wydawaniu coraz więcej chrześcijańskiego owocu? (Filip. 1:10, 11). Jak można to robić? Na przykład siostra może studiować z kobietą, mającą niewierzącego męża. Głosicielka może dojść do wniosku, że trzeba pomóc zainteresowanej zrozumieć, jak przez zastosowanie zasad biblijnych mogłaby stać się lepszą żoną i matką, nie zaniedbując przy tym przygotowywania się do udziału w służbie polowej. Może to zrobić wrażenie na mężu i skłonić go do przyjęcia wiary. W ten sposób może więcej dokonać dla pozyskania ucznia niż gdyby starała się spędzać dużo czasu w służbie, zaniedbując przez to dom. Nie pomniejsza się przez to wagi uczestniczenia w służbie polowej. Stanowi ona bowiem niezbędny element wydawania chrześcijańskiego owocu. W innym wypadku może chodzić o ojca, który z krzykiem wydaje polecenia dzieciom, czym je tylko rozdrażnia. Może trzeba mu pomóc zrozumieć, jak mógłby z miłością szkolić je na młodych uczniów, tak jak on sam szkoli się do służby polowej i bierze w niej udział.
5 Na prowadzącym studium z nowo zainteresowanymi ciąży poważna odpowiedzialność. Chcąc się z niej wywiązać, musisz dokładać starań, żeby dać tym ludziom dobrą podbudowę w postaci wiedzy biblijnej, utwierdzając ich wiarę oraz docenianie, żeby stosowali prawdę w życiu osobistym. Ponadto musisz pomagać studiującym zrozumieć potrzebę uczestniczenia w głoszeniu i czynieniu uczniów. Od samego początku studium wzbudzaj stopniowo zainteresowanie przywilejem dzielenia się dobrą nowiną z bliźnimi i rozwijaj docenianie tego przywileju. W odpowiednim czasie, gdy dana osoba już się do tego nadaje, zabierz ją ze sobą do służby polowej. Ucz ją praktycznie, jak pełnić tę służbę. Celem nowych uczniów powinno być wychowywanie następnych uczniów.
6 Żeby zacząć uczestniczyć w świadczeniu od drzwi do drzwi, w dokonywaniu odwiedzin ponownych i zakładaniu studiów biblijnych, nowi głosiciele często muszą przezwyciężać przeszkody lub własne nastawienie. Takim postępom towarzyszą wspaniałe błogosławieństwa duchowe. (Poproś z góry przygotowanego nowego głosiciela, żeby opowiedział o przeszkodach, które musiał przezwyciężyć oraz o radości, jaką mu to sprawiło.) A doprowadzenie pierwszego studiującego do chrztu i do udziału w wychowywaniu uczniów jest źródłem wielkiej radości.
7 Trzeba wspierać nowych uczniów w niesieniu pomocy innym. Pobudzani miłością doświadczeni nauczyciele udzielają praktycznej pomocy tak długo, jak to jest potrzebne. Pomagają w tym także starsi i inne osoby. Nowi uczniowie są serdecznie zachęcani do reagowania na pouczenia i pomoc. Nie poprzestawajcie na „pierwszych podstawach nauki Bożej” (Hebr. 5:12, Db), lecz czyńcie postępy, aż sami staniecie się owocnymi nauczycielami. — Jana 15:8.